Քրիստոնեություն. Հայ Առաքելական եկեղեցի

[Vahagn_IV]

Այս թեմայում անցկացնում ենք քննարկումներ կապված Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետ։

Մոդերատորական: Թեմայի հեղինակը հստակ չի նշել թեմայի նպատակը։ Հաշվի առնելով, որ նա Ակումբում վերջին անգամ ակտիվ է եղել մի քանի տարի առաջ, թեմայի նպատակը (մոդերատորականի վերևի նախադասությունը) հարկադրված ավելացվում է մոդերատորի կողմից։

Ինձ շատ հետաքրքրեց անպայման գրի։

Հ.Գ. Մոդերատորներ տեղափոխեք էս վերջին գրառումները համապատասխան բաժին

Սկսեմ հեռվից: Նախ հիշեցնեմ, որ 3-րդ դարում Արշակյանների արքայատոհմը տիրում էր մի հսկայական տարածքի` Հնդկաստանից արևելքում, մինչև Հայաստանը արևմուտքում:
http://en.wikipedia.org/wiki/Indo-Parthian_Kingdom
Այս հղման մեջ, կարող եք կարդալ Հնդապարսկական կայսրության մասին, բայց նույնիսկ դրա փլուզումից հետո, այդ տարածքներից շատերում շարունակում էին իշխել Արշակունիների տոհմի ենթատոհմեր: Մեր Տրդատը, ինչպես գիտեք, նույնպես Արշակունի էր:
3-րդ դարի սկզբում Պարսկաստանում իշխանության եկավ Արդաշիր I-ը: Կոտորելով Արշակունիների ավագ տոհմը, որն իշխում էր Պարսկաստանում, նա հիմնադրեց Սասանյանների արքայատոհմը:
Ի ապացույց խոսքերիս`
http://en.wikipedia.org/wiki/Sassanid_Empire
Ո՞վ դարձավ պարսից գահի օրինական ժառանգը: Ճիշտ է` Հայոց թագավոր Տրդատ II-ը` Տրդատ III-ի բարեկամը:
Շարունակությունը իմ քնննությունից հետո.....

[Vahagn_IV]

Շարունակում եմ:
Մեր թագավորները` թագաժառանգները, բնականաբար, հասկանում էին, որ պարսից թագին հավակնելը անիմաստ է: Ամեն դեպքում, զենքի ուժով դրան հասնելն անհնարին էր, բայց հրաժարվել մի հսկայական տերության տերն ու տիրակալը դառնալ, համաձայնվեք, դժվար գործ է: Նույնը, իհարկե, գիտակցում էր Արդաշիրը: Դե Տրդատ II-ի մահվան մասին ես տեղյակ չեմ, բայց փաստը մնում է փաստ, որ նրանից հետո իշխանության եկավ նրա եղբայրըէ Խոսրով I-ը: Արդաշիրը, գիտակցելով այն փաստը, որ այդ ընտանիքը կարող է հավակնել իր թագին(թե ինչպես, համոզված եմ, Արդաշիրը չէր կողմնորոշվել ), ուղղարկել էր իր գաղտնի գործակալին` Անակիև (ագենտ 007): Անակը սպանեց Խոսրով I-ին, սակայն բռնվեց ու նրա ամբողջ ընտանիքը, բացի նրա երկու որդիներից, սպանվեց: Այդ երկու որդիներից մեկի անունը Գրիգոր էր, որը հետո ստացավ Լուսավորիչ ածականը:
Եթե չեք հավատում, կարող եք կարդալ`
http://en.wikipedia.org/wiki/Tiridates_III_of_Armenia

[Լ.յ.ո.վ.]

Ճիշտն ասած էս պատմությունը ես լսել էի,ու իմ հիշելով նույնիսկ Հռիփսիմեն Գրիգոր Լուսավորչի ազգականուհին էր:
Հա հա հիշեցի,որ գնացել էինք Խոր Վիրապ,էս պատմությունը պատմել են այնտեղ,ես նույնիսկ էտ քո ասած փոսն եմ իջել,որտեղ պահում էին Լուսավորչին,շատ անդուր տեղ էր ,չգիտեմ էլ խի իջա
Բայց հարգելի Վահագ ես մի բան չհասկացա տենց էլ,դու հիմա ընդունում ես քրիստոնեությունը թե չէ? Մեկ ասում ես "ես քրիսոնեությանը դեմ եմ",մեկ էլ պատմում նրա շնորհիվ անբուժելի հիվանդությունը (արքայի) բուժելու մասին

[Cassiopeia]

Մեկ ասում ես "ես քրիսոնեությանը դեմ եմ",մեկ էլ պատմում նրա շնորհիվ անբուժելի հիվանդությունը (արքայի) բուժելու մասին

Պատմելը դեռ հավատալ չի նշանակում

[Vahagn_IV]

Պատմելը դեռ հավատալ չի նշանակում

Ավելացվել է 15 րոպե անց
Կա մի այլ վարկած:
Ըստ այդ վարկածի, Տրդատը այնքան հանճարեղ ու բարոյական գերբարձր հատկանիշներով օժտված մահկանացու էր, որ կարողացավ կանխագուշակել իսլամի տարածումը, թուրքերի գալը և այլ շատ վատ բաներ ու ընդունեց քրիստոնեությունը: (Տեսության ավելի մեղմ տարբերակում վատ բաներից մեկը զրադաշտն էր` այն ժամանակ պարսիկների դավանած կրոնը: ) Այս քայլը վարկածի քարոզողները հիմնավորում են նրանով, որ այն ուղղված էր ասսիմիլացիայի դեմ` ունենալով մեզ գրաված ժողովրդի կրոնից տարբեր կրոն, մենք ավելի դժվար կխառնվենք նրա հետ: Ընդ որում, Տրդատի կատարած հանցանքների մասին նրանք, ըստ երևույթի, տեղյակ չեն: Այն փաստը, որ մենք ունեինք մեր սեփական կրոնը, մեր ավանդույթները, որոնք տարբերվում էին մնացածից էապես, վերոհիշյալներին չի հուզում: Նրանց չի հուզում, նաև, մի այլ պատմական դրվագ, որը տեղի է ունեցել մեզանից հյուսիս, այն է` սլավոնների կողմից սկիֆերի գրավումը(էապես տարբեր կրոն էին դավանում այդ ազգերը) ու հետագա սկիֆերի ձուլումը սլավոնների հետ:

[Լ.յ.ո.վ.]

Ես դրա համար էլ տվել էի այդ հարցը
Որովհետև ուզում էի պատմեի իմ իմացած մյուս, ու իմ կարծիքով ավելի իրականությանը մոտ տարբերակը
երրորդ դարի վերջերում Հայաստանը գտնվում էր շատ աննախանձ դրությունում,մի կողմից պարսիկներն էին նեղում (չնայած որ Տրդատը պարսիկներից եր սերվել) մյուս կողմից էլ Հռոմը:Այդ նեղ դրությունում,պարսիկները ստիպում էին հայերին ընդունել կրակապաշտություն (իրենց կրոնը) և Տրդատը կհամաձայներ,եթե Հռոմեացիների կողմից չստանար զգուշացում այն մասին,որ "ով կընդունի իրենց թշնամու կրոնը կդառնա իրենց թշնամին":Քանի,որ Հռոմեացիները այդ ժամանակ հեթանոս էին ինչպես մենք,պարսիկները մեզ համարում էին թշնամի (ինչպես հիմա մուսուլմանական երկրների մեծ մասը քրիստոնեականներին):Այդ ժամանակ հավաքվում են հայ իշխաններն ու խոհեմ մարդիկ,խելք խելքի տալիս և գալիս այն կարծիքին,որ պետք է ընդունել մի կրոն,որը լինի ոչ կրակապաշտ,ոչ էլ հեթանոսական, և քանի որ այն ժամանակ որպես աղանդ մեծ տարածում էր գտել քրիստոնեությունը հենց դա էլ ընտրում են,նամանավանդ,որ "ձեռքի տակ" արդեն ունեին քարոզչին`Գրիգորին:
Մեր մեծամեծերը հոյակապ գիտակցում էին,թե ընդունելուց ինչ վնասներ ենք կրելու ու արգելքների բախվելու մինչ այն ստիպեին ընդունել:Բայց դա ավելի գերադասելի եր քան Հռումի կամ Պարսկաստանի հետ ընդհարումը:
Ինձ թվում է,որ բոլորդ էլ հասկանում եք,որ եկեղեցին այս մասին ԵՐԲԵՔ չի պատմել ու չի էլ պատմի ոչ ոքի!!!!
Իսկ,թե իբր 13 տարի մութ խցում սոված բանտարկյալը կարող է անբուժելի հիվանդություն բուզել (եթե չեմ սխալվում Տրդատի հիվանդությունը "բորոտություն էր") դա իմ կարծիքով եկեղեցու հերթական "հորինվածքն է":

[Vahagn_IV]

Այս բոլոր տեսությունները, ասես մտածված հիմարություններ լինեն:
Իսկ այժմ դիմում եմ քեզ` ով բանական ընթերցող:
1) Քեզ զարմանալի չի՞ թվում, որ հենց Գրիգորը` սպանված ընտանիքի զավակը դարձավ, սկզբնական պահին հակապետական, կրոնական շարժման առաջնորդը: Ճիշտ է, նա դաստիարակվել է Հռոմում, ինչպես Տրդատը, բայց, եթե նա լիներ Տրդատի կողմնակից, նա հեթանոս կլիներ ու 13 տարի չէր նստի:
2) Քեզ չի՞ զարմացնում այն փաստը, որ Տրդատը հանդուգն քրիստոնյաին, իր հորը սպանողի որդուն չի ուղղրկում դրախտ, փոխարենը գցում է Խոր վիրապը: Էկեք ռեալ նայենք` դրան առնվազն պետք էր կերակրել ու , գոնե օրը մեկ անգամ, հանել չիշիկացնելու: Ո՞րն էր իմաստը դրան պահելու:
3) Ըստ բոլոր պատմիչների նորմալ` հոգեկան առողջ թագավորը, ամբողջ կյանքը քրիստոնյաներին հալածելուց հետո, մի պահ ուշքի է գալիս, զղջում է իր արարքների համար, ընդունում է քրիստոնեությունը` մարդասիրական կրոնը ու սկսում, շատ մարդասիրականորեն, կոտորել իր ազգն ու երկիրը, հրի ու սրի է առնում իր սեփական պետությունն այնպես, որ հիմա մեր ծագման մասին անգամ հստակ պատկերացում չունենք, որովհետև Տրդատը գթորեն ոչնճացրել է բոլոր սեպագրերն ու այլ պատմական աղբյուրները: Ոչի՞նչ:
4) Ինչու՞ էր Վահագնը գլուխ հարթուկում իր Արշակունիներով, Սասանյաններով ու թագաժառանգներով:

[Լ.յ.ո.վ.]

Այս բոլոր տեսությունները, ասես մտածված հիմարություններ լինեն:

Քրիստոնեության ընդունման իսկական պատճառներն ու միջոցները մեզ անհայտ են,քանի որ պատմվածներից և ոչ մեկը նման չէ իրականության,համաձայն եմ,որ ինչ որ առումով նման են հորինված հիմար հեքիաթների

1) Քեզ զարմանալի չի՞ թվում, որ հենց Գրիգորը` սպանված ընտանիքի զավակը դարձավ, սկզբնական պահին հակապետական, կրոնական շարժման առաջնորդը: Ճիշտ է, նա դաստիարակվել է Հռոմում, ինչպես Տրդատը, բայց, եթե նա լիներ Տրդատի կողմնակից, նա հեթանոս կլիներ ու 13 տարի չէր նստի:

Ինձ թվում է,որ 13 տարի այդ "կեղտոտ" խցում անցկացնելուց հետո,մարդը ամեն ինչի պատրաստ կլինի "ազատության համար":

2) Քեզ չի՞ զարմացնում այն փաստը, որ Տրդատը հանդուգն քրիստոնյաին, իր հորը սպանողի որդուն չի ուղղրկում դրախտ, փոխարենը գցում է Խոր վիրապը: Էկեք ռեալ նայենք` դրան առնվազն պետք էր կերակրել ու , գոնե օրը մեկ անգամ, հանել չիշիկացնելու: Ո՞րն էր իմաստը դրան պահելու:

Մինչ լուսավորչին բանտ նետելը,երկրում կային բազում քրիստոնեության քարոզիչներ ու այն թվերին բռնում էին քարոզիչների առաջնորդերից մեկին ու ենթարկում տանջանքների (տվյալ դեպքում`Խոր Վիրապը),որ մյուսները վախենային:Սպանելու միջոցով վախացնելու փոխարեն ավելի լավ էր "փոս"-ում տանջել բազում տարիներ,որ մյուսները անընդհատ հիշեն և վախենան:

3) Ըստ բոլոր պատմիչների նորմալ` հոգեկան առողջ թագավորը, ամբողջ կյանքը քրիստոնյաներին հալածելուց հետո, մի պահ ուշքի է գալիս, զղջում է իր արարքների համար, ընդունում է քրիստոնեությունը` մարդասիրական կրոնը ու սկսում, շատ մարդասիրականորեն, կոտորել իր ազգն ու երկիրը, հրի ու սրի է առնում իր սեփական պետությունն այնպես, որ հիմա մեր ծագման մասին անգամ հստակ պատկերացում չունենք, որովհետև Տրդատը գթորեն ոչնճացրել է բոլոր սեպագրերն ու այլ պատմական աղբյուրները: Ոչի՞նչ:

Իմ նախորդ գրվածում արդեն ասել եմ այս հարցի մասին կարծիքս`հաշվարկ էր գոյատևելու համար:

4) Ինչու՞ էր Վահագնը գլուխ հարթուկում իր Արշակունիներով, Սասանյաններով ու թագաժառանգներով:

Այ էս մեկը չեմ կարող բացատրել դու բացատրություն ունես?

Վերջը ես մի բան չհասկացա Վահագ ջան դու աթեիստ ես? Եթե ոչ ապա որ կրոն ես դավանում?

[Hrayr]

Համբերությամբ կարդացի բոլոր գրվածներն ու ...

Այս բոլոր տեսությունները, ասես մտածված հիմարություններ լինեն:

Ես այսպես չեմ մտածում: Դուք դնում եք ձեզ նույն փակուղու առաջ. <<ԲԱՅՑ ՄԵԿ Է, ԱՅՆ ՊՏՏՎՈՒՄ Է>>
ես էլ կասեմ: Միևնույնն է այս ամենն այդպես չէ, ամեն բան սխալ է:
Սկսենք նրանից, որ 301 թվականին հայերը որ գիր են ունեցել (2 հազար տարվա պատմություն ունեցող ազգը) ոչ գրականություն և ոչ էլ մի երևելի արժեք որի մասին այդպան խոսվում է: Եթե կարծում եք Գառնիի տաճարը, կամ մնացած հեթանոսական արժեքներն իրենցից մեծ բան էին ներկայացնում սխալվում եք: 2 հազար տարում մի քանի տասնյակ կառույց ու սեպագիր արձանագրություն էին ձեռք բերել ու ողբում եք դրանց կորուստը, այնինչ քրիստոնեությունն ընդունելուց ոչ ուշ ունեցանք հայերեն տառեր և առաջին անգամ փորձվեց հավաքել մեր պատմությունը:
Ես դա ձեռքբերում կանվանեի և յուրաքանչյուր ձեռքբերում դա զոհեր է պահանջում:
Արդարացի եմ համարում այն միտքը թե զոհաբերությունն արդարացված էր: Սա դեռ ամենը չէ:
Ճիշտ է քրիստոնեության ընդունումը դա ժամանակի պահանջ էր, բայց ոչ ժամանակաշրջանի:

4) Ինչու՞ էր Վահագնը գլուխ հարթուկում իր Արշակունիներով, Սասանյաններով ու թագաժառանգներով:

Այս հարցին կպատասխանեմ հետևյալ կերպ:
Վահագնը անբավարարվածություն ունի, նրան շատ հարցեր են հուզում այս մասին և նա փորձում է իր հարցերի պատասխանը գտնել քննարկումների միջոցով:
Եթե ուշադրություն դարձնենք նրա խոսքերի մեջ անորոշություն և բազում հարցադրումներ կան:

Թեմայից շատ չշեղվելու համար ասեմ որ քրիստոնեությունն իր մեջ պարունակում է հսկայական գիտություն որի մասին եթե գրքեր գրեն ամբողջ աշխարհն էլ չի պարունակի:
Հավատքը գիտությունից չի ծնվում նա իր մեջ պարունակում է, ընդգրկում է գիտությունը:
Դուք սխալ եք անում եթե ուզում եք գիտությամբ հավատալ, հավատքով գիտություն է պետք սովորել:
Մի փոքրիկ որինակ բերեմ: Աստվածաշնչում (ՄԹԱ) նշվում է երկրի կլորության, արևի և աստղերի, երկնքի և
շատ ու շատ բաների մասին որոնց մի մասն արդեն ապացուցվել է գիտնականների կողմից:

[Vahagn_IV]

Սկսենք նրանից, որ 301 թվականին հայերը որ գիր են ունեցել (2 հազար տարվա պատմություն ունեցող ազգը) ոչ գրականություն

Հետո ինչ: Ի՞նչ կապ ունի դա քրիստոնեության հետ: Դե եկեք հետագա բոլոր հայտնագործությունները կապենք քրիստոնեության հետ: Քանի որ ջերմային շարժիչը առաջին անգամ ստեղծվել է քրիստոնեական Եվրոպայում, ուրեմն դա քրիստոնեության նվաճումն է: Հա՞.... Գիր չենք ունեցել` արամեերեն են գրել: Ճիշտն ասած, չգիտեմ, բայց կարող է տրանսլիտով էլ գրեին` հայերեն արամերեն տառերով

և ոչ էլ մի երևելի արժեք որի մասին այդպան խոսվում է:

Որ դուք չգիտեք, դա դեռ չի նշանակում, որ չենք ունեցել:
Մեր եկեղեցիների մեծամասնությունը կառուցված է հեթանոսական տաճարերի ավերակների վրա: 301 թվից մինչ օրս կառուցվել է 6000 քանի եկեղեցի: Տրդատ III-ի օրոք քանդվել է 3 անգամ ավելի հեթանոսական տաճար:

Վատ չի չէ՞, արժեք չունեցող ազգի համար:

Ես դա ձեռքբերում կանվանեի և յուրաքանչյուր ձեռքբերում դա զոհեր է պահանջում:

Չհասկացա: Որտողի՞ց եզրակացրեցիք:

[Vahagn_IV]

Ես սկսել եմ բավական հեռվից, որպեսզի կարողանամ լրիվ փախանցեմ այն, ինչ ես եմ հասկանում: Թե ինչպես ստացվեցէ դատեք ինքներդ: Հասանք այն պահին, երբ ես կարող եմ պատմել ձեզ այն տեսությունը, որի մասին խոսում էի:
Ընդհանուր ուրվագծեմ վարկածը. մանրամասնությունների մասին կարող ենք անվերջ վիճել:
Ուրեմն հասկացանք, որ Սասանյանները գիտակցում էին, որ մեր արքայատոհմը մնացել էր պարսից թագի(և ոչ միայն պարսից) թագաժառանգը: Այդ մասին գիտակցում էին նաև մերոնք և Հռոմը: Պատերազմն իրեն երկար սպասել չտվեց: Պարսկաստանը կռվում էր հայերի հետ, իսկ Հռոմը օգնում էր Հայաստանին: Դե Հռոմի համար Պարսկաստանը լուրջ մրցակից էր, իսկ, հետևաբար, Հայաստանը` ընկեր:
Այն ժամանակ զենքի ուժով վերցնել Պարսկաստանը անհնարին էր Հայաստանի համար: Բայց այդպիդի հսկայական տարածքի տիրակալ դառնալու միտքը ցանկացած ոգ կհրապուրեր:
Այս պատմածիս զուգահեռ, արդեն 3 դար քրիստոնեական քարոզիչները կպած քարոզում էին: Բնականաբար ստեղծվել էր ինչ-որ խլրտոց: Այն այնպիսին չէր, որ ընդուներ համատարած բնույթ, բայց դրա մասին վերևներում տեղյակ էին: Հեթանոսությունն ու զրադաշտը` պարսից և հայ ժողովրդի դավանած կրոնները, արդեն շատ վաղուց կային և պարսիկին համոզել պաշտել Արամազդին, համաձայնվեք, դժվար գործ է. որ համոզվելու լիներ, հեն ա, մինչև էդ կհամաձայնվեր:
Դե խորամանկ Ահմեդը(Տրդատը) շատ խորամանկ խորամանկություն հնարեց` քրիստոնեության միջոցով ժողովրդի աջակցությունը ստանալ ու նրա ձեռքով վերցնել Սասանյանների իշխանությունը: Բայց դրա համար պետք է, նախ, ինքը դառնար քրիստոնյաների ապավեն: Մեծ խաղ էր, որտեղ խաղաթուղթը ժողովուրդն էր: Հաղթելու դեպքում նա ստանում էր մի հսկայական պետություն , պարտվելու դեպքում` քարուքանդ եղած Հայաստան: Նա պարտվեց բնությանը: Ըստ երևույթի, նա հաշվի չառավ մահկանացուի կյանքի տևողությունը: Նա մահացավ, այդպես էլ չավարտելով իր գործը: Հեթանոսությունը այնպես էր արմատացել ժողովրդի մեջ, որ ոչ թե մի մարդու կյանք, հազարամյակ չհերիքեց այն արմատախիլ անելու համար: Ցանկանու՞մ էր, արդյոք, ժողովուրդը ընդունել քրիստոնեությունը: Այնպես էր ցանկանում, որ մինչ այժմ` 1700 տարի անց, մենք տոնում ենք հեթանոսական համարյա բոլոր տոները:
Այնքան էր ցանկանում, որ մինչ այժմ մատաղ ենք անում, բայց չենք գիտկցում, որ դա հեթանոսական զոհաբերության արարողություն է:
Ես համոզված եմ, որ այստեղ Հռոմի մատը խառը պիտի լինի: Իսկ Լուսավորչին ի՞նչ տեղ է հատկացված այս պատմության մեջ: Նա կարող էր վրիժառու լիներ` հիշեցնեմ որ նրա հայրն ու ողջ ընտանիքը կոտորվել էր Տրդատի կողմից ու նա սկզբու դավանում էր քրիստոնեություն` հակապետական կրոն: Կարող էր լիներ Հռոմի լրտեսը: Իսկ 13 տարի նա ոչ թե նստած էր, այլ փախած: ( Այն ժամանակվա Բեն Լադենն էր ) Լավագույն դեպքում մի խենթ: Մի հսկայական տերության թագավորի կողքին լինել կաթողիկոս ամենախենթին էլ կբուժի, ամենահավատարիմ լրտեսին էլ կգնի ու ամենավրիժառուին էլ կստիպի ներել:

[Cassiopeia]

Այս բոլոր տեսությունները, ասես մտածված հիմարություններ լինեն: Քրիստոնեություն ընդունելու բոլոր հնարավոր պատճառներից մենք ընտրեցին դեբիլությունը:
Իսկ այժմ դիմում եմ քեզ` ով բանական ընթերցող:
1) Քեզ զարմանալի չի՞ թվում, որ հենց Գրիգորը` սպանված ընտանիքի զավակը դարձավ, սկզբնական պահին հակապետական, կրոնական շարժման առաջնորդը: Ճիշտ է, նա դաստիարակվել է Հռոմում, ինչպես Տրդատը, բայց, եթե նա լիներ Տրդատի կողմնակից, նա հեթանոս կլիներ ու 13 տարի չէր նստի:
2) Քեզ չի՞ զարմացնում այն փաստը, որ Տրդատը հանդուգն քրիստոնյաին, իր հորը սպանողի որդուն չի ուղղրկում դրախտ, փոխարենը գցում է Խոր վիրապը: Էկեք ռեալ նայենք` դրան առնվազն պետք էր կերակրել ու , գոնե օրը մեկ անգամ, հանել չիշիկացնելու: Ո՞րն էր իմաստը դրան պահելու:
3) Ըստ բոլոր պատմիչների նորմալ` հոգեկան առողջ թագավորը, ամբողջ կյանքը քրիստոնյաներին հալածելուց հետո, մի պահ ուշքի է գալիս, զղջում է իր արարքների համար, ընդունում է քրիստոնեությունը` մարդասիրական կրոնը ու սկսում, շատ մարդասիրականորեն, կոտորել իր ազգն ու երկիրը, հրի ու սրի է առնում իր սեփական պետությունն այնպես, որ հիմա մեր ծագման մասին անգամ հստակ պատկերացում չունենք, որովհետև Տրդատը գթորեն ոչնճացրել է բոլոր սեպագրերն ու այլ պատմական աղբյուրները: Ոչի՞նչ:
4) Ինչու՞ էր Վահագնը գլուխ հարթուկում իր Արշակունիներով, Սասանյաններով ու թագաժառանգներով:

Այս ամենին լոկ կհավելեմ մեկ փաստ.
Գրիգոր Լուսավորիչը, լինելով մասամբ ասորի... ինչու ասորիներին ևս չառաջարկեց ու չստիպեց ընդունել քրիստոնեությունը հենց նույն ժամանակ

[Hrayr]

Դե խորամանկ Ահմեդը(Տրդատը) շատ խորամանկ խորամանկություն հնարեց` քրիստոնեության միջոցով ժողովրդի աջակցությունը ստանալ ու նրա ձեռքով վերցնել Սասանյանների իշխանությունը: Բայց դրա համար պետք է, նախ, ինքը դառնար քրիստոնյաների ապավեն: Մեծ խաղ էր, որտեղ խաղաթուղթը ժողովուրդն էր: Հաղթելու դեպքում նա ստանում էր մի հսկայական պետություն , պարտվելու դեպքում` քարուքանդ եղած Հայաստան: Նա պարտվեց բնությանը: Ըստ երևույթի, նա հաշվի չառավ մահկանացուի կյանքի տևողությունը: Նա մահացավ, այդպես էլ չավարտելով իր գործը:

Սկսենք նրանից որ մի տեղ Տրդատին խորամանկ մի տեղ անհաշվենկատ ես անվանում։ Քո խոսքերում արդեն շփոթմունք ու անճշտություն է նկատվում։
Ես մի քանի հարց կտամ քեզ, ինքդ քեզ պատասխանիր։
Այդ տեղեկությունները ով է հասցրել մեզ և դու ումից ես վերցրել այն։ Ես արդեն սկսում եմ մտածել, որ մի 100 տարի հետո մեր պատմությունը կվերցնեն ադրբեջանի կամ թուրքիայի արխիվներից։ Ցավալի է։ Ավելացնեմ միայն այն որ դրսի մարդը չի կարող իմանալ թե ինչ է կատարվում քո խոհանոցում, իսկ հոգևորի մասին խոսալ ուրիշ աղբյուրներից ամենաքիչը կստացվի այսօրվա աղավաղված պատմությունները։
Ինչպես մի քարոզիչ է ասել հայերի այսքան ժամանակ գոյատևելու գաղտնիքը նրա պապերի նաև Գրիգորի 13 տարվա աղոթքների արդյունքն են երբ նա աղոթում էր մեր ազգի համար։
Է ինչ իմանաք մինչև էտ օտար ուսմունքները մի կողմ չդնեք։

[Hrayr]

Մենք ունեցել ենք մի գրող, անունը` Լևոն Շանթ: Նա գրել է Հին Աստվածներ ստեղծագործությունը: Անկեղծ ասած, չգիտեմ ինչու, բայց համոզված եմ, որ չես կարդացել կամ էլ կարդալուց ուշադիր չես եղել: Եթե ժամանակ ունես` կարդա, հետո կխոսենք:

Միայն Լևոն Շանթի մասին կասեմ (մնացածի մասին արդեն մանրամասն խոսացել եմ), դա այդ նույն Շանթն է ով բացատրում էր Աստվածպաշտության խղճուկ լինելը, որն իր ժամանակներում մեծ տարածում էր գտել արևմտյան հայաստանում։ Եվ հենց այդ ժամանակ էր երբ մարդիկ թողել էին Աստծուն և գնում էին իրենց կուռքերի հետևից երբ նրանց վրա թափվեց ցեղասպանության արհավիրքը։
Հարց։ Արդյո՞ք ցեղասպանություն տեղի կունենար եթե նրանք Աստծուն չթողնեին։

Շատ հետաքրքիր է մոտ 2000 տարի գոյատևած հայ ազգը զրկվում է մանամից 1.5 մլն բնակչությունից և գրեթե ողջ հայրենիքից, բավարարվելով ավերակնեով ու քարայրներով։ Իմ կարծիքով այդ մնացորդն էլ Աստված թույլ տվեց որ մնա մեզ ոպեսի հասկանանք և դառնանք իրեն։
Իսկ ինչ է այսորվա մեր պատկերը՞։

[mkofranc]

Քրիստոնեությունը ընդունվել է 301 թվ. Հայաստանում: Հայաստանը համարում են կամ ենք բիբլիական երկիր <<Նոյյան տապանը Արարատի գլխին կանգնեց մի քանի շաբաթ հորդառատ անձրևներից հետո>> : Սիրում ենք նշել այս ամենը , ամեն անգամ առիթ բաց չենք թողնում: Բայց , կա մի մեծ բայց, եկեղեցիներում վխտում է անառակությունը , խոսքս վերաբերվում է քահանաներին և նմանատիպ կեղծավոր տիտղոսներ կրողներին: Մենք կնքվում ենք , կամ կնքում ենք մեր երեխային ինչ որ մի անառակ քահանայի մոտ , որը իր գումարը գրպաննն է մտցնում և թեթևաբարո կանանց , իսկ որոշները <<տղամարդկանց >> վրա ծախսում: Ես իմ աչքով եմ տեսել քահանան իր մեքենայով անբարոյական կանանց հետ <<կայֆաֆատ >> լինելիս կամ հոգեմեդ դեղերի ազդեցության տակ: Համաձայն եմ ամեն մեկը իր անձնկան կյանքը ունի , բայց Հիսուսի պատվիրաններից է <<Մի շնացի'ր>> : Իսկ նման բան ես դեռ չեմ լսել մահմեդական կրոնավորների մասին, նրանք այնքան զգուշությամբ և հպարտությամբ ու անկեխծությամբ են արտահայտվում իրենց մեչետների մասին, ինչը չես ասի մեր եկեղեցիների մասին:
Մի հանգամանք ևս մոմը եկեղեցում կրկնակի թանկ է վաճառվում քան դրսում: Իսկ Հիսուսն ասել է <<Իմ հոր տունը շուկա չէ >> , ինչ ասեմ , նույնիսկ Էջմիածնի վանքի տոմսերի գներն են զարմացնում:
Ես օրինակ ընդհանրապես եկեղեցավորներին չեմ հարգում , հավատում եմ Հիսուսին , ինձ համարում եմ չափավոր, ո'չ կեղծավոր հավատացյալ , ինչպես ասում են ամեն մեկիս Աստվածը իր խիղճն է :
Ինչ կարծիքի ե°ք..