Ես չեմ հոգնել, քանի որ ըտեղ ոչ մի հոգնելու բան չկա:
Ինչ է, քո հետ որբևէ այդպես չի պատահել, որ կանգառից դուրս, երթուղայինը կանգնեցնես:
Մարդ ես, շտապ բանա պետք լինում, հո չես գնա 80 մետր, հետո էլ հետ դառնաս, ինչա թե երթուղայինի կանոննորը չխախտես:
Ես չեմ հոգնել, քանի որ ըտեղ ոչ մի հոգնելու բան չկա:
Ինչ է, քո հետ որբևէ այդպես չի պատահել, որ կանգառից դուրս, երթուղայինը կանգնեցնես:
Մարդ ես, շտապ բանա պետք լինում, հո չես գնա 80 մետր, հետո էլ հետ դառնաս, ինչա թե երթուղայինի կանոննորը չխախտես:
Պարզ է, որ կանգնելուց բոլորն էլ հոգնում են, բայց միաժամանակ չեն ուզում ուշանալ աշխատանքից, դասից կամ այլ՝ իրենց համար կարևոր տեղից։ Իսկ քանի որ փոխադրամիջոցների քանակը բավարար չէ բոլոր ցանկացողներին նստած փոխադրելու համար, ապա միանգամայն բնական է, որ մարդիկ ստիպված համաձայնում են կանգնած, կիսականգնած, կիսանստած և մի շարք այլ ոչ նորմալ ու նկարագրության չենթարկվող դիրքերով երթևեկել։ Միակ լուծումը հավանաբար փոխադրամիջոցները շատացնելն է, բայց մյուս կողմից էլ դժվար է պատկերացնել, թե դա ինչպես պետք է իրականացվի մեր՝ առանց այն էլ ծանրաբեռնված երթևեկության պայմաններում...AnterGround-ի խոսքերից
Երբ վերջապես մեզ մոտ կվերանան տրանսպորտում կանգնել հասկացությունը, և «ստեղ մի տեղ պահի» հասկացությունը: Ինձ թվում է, որ երբեք էլ չեն վերանա, քանի որ դա ոչ թե երկրից է, այլ ժողովրդից: Իսկ դու՞ք ինչ կասեք: Չե՞ք հոգնել:
Ես շատ եմ հոգնել:
Մի խոսքով՝ խնդիրն իրոք լուրջ է։ Իսկ դուք (խոսքը բոլոր ակումբցիներին է վերաբերում) ի՞նչ ելք կարող եք առաջարկել այս վիճակից։
Մի կողմից՝ թվում է, թե իրոք ոչ մի վատ բան չկա նրանում, որ քեզ պետք եղած տեղում վարորդին խնդրես կանգառից դուրս քո ուզած տեղը պահի։ Բայց բազմաթիվ այդպիսի խնդրանքների հետևանքով է որ երթևեկությունը քաոսի է վերածվում, կարգուկանոնը հենց նման «մանրուքների» միջոցով է պահպանվում կամ խախտվում։ Օրինակ, ԱՄՆ–ում՝ կոնկրետ այնտեղ, որտեղ որ ես հիմա ապրում եմ, ավտոբուսներն են հասարակական փոխադրամիջոցի միակ ձևը, որոնք աշխատում են ճշգրիտ ժամերով, նույնիսկ կարելի է ինտերնետի միջոցով իմանալ, թե տվյալ ավտոբուսը որ րոպեին կլինի քո տան մոտի կանգառում։ Պատկերացրեք, որ մինչև հիմա դեռ չեմ տեսել, որ որևէ մեկը կանգառից դուրս կանգառ խնդրի, ու ոչ ոք դրանից չի բողոքում։ Մարդիկ գիտեն, որ կարգը դա է, ու հարմարվում են։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 14.12.2007, 23:25:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Մետրո քշեքՄի խոսքով՝ խնդիրն իրոք լուրջ է։ Իսկ դուք (խոսքը բոլոր ակումբցիներին է վերաբերում) ի՞նչ ելք կարող եք առաջարկել այս վիճակից։
կանգնած երթևեկելը իրոք դժվար է, բայց ինչ արած, դեռ այնպիսի հնարավորություն չկա, որ բոլորս մեր անձնական մեքենաները ունենանք, իսկ ինչ վերաբերվում է կանգառից դուրս կանգնեցնելուն, ես դեռ վաղուց իմ մեջ դաստիրակել եմ այդ սովորույթը ու չեմ ալարում մի քիչ էլ ոտքով քայլել
համ էլ BOBO-ի ասած մետրո եմ քշում, որ գործից չուշանամ
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Դե ես ել կիսամառշրուտկա-կիսամետրո
Երբ վերջապես կվերանա... Չի վերանա, համ էլ ինձ դզումա, ես որտեղ ուզեմ այնտեղ էլ պահի
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ