Փաստորեն քեզ համար սերը ավելի շուտ բանականությամբ, ենթագիտակցությամբ կառավարվող, քան աստվածատուր զգացմունք է…Էդուարդ_man-ի խոսքերից
Փաստորեն քեզ համար սերը ավելի շուտ բանականությամբ, ենթագիտակցությամբ կառավարվող, քան աստվածատուր զգացմունք է…
Իսկ ըստ ձեզ փաստորեն լիովին անկառավրելի է…և ըստ այդ տրամաբանության կարելի է սիրահարվել նույն հաջողությամբ ասենք քրոջը եղբորը, կամ այլ մոտ ազգականների…
Պետք է հասցնել մինչև մայրամուտ...
Սերը տարիք հարցնո՞ւմ է…
Ճիշտ է, որ պահ է գալիս, երբ սերն անկառավարելի է դառնում, բայց դե գոյություն ունի մարդու բանականությունը, որը թույլ չի տալիս դիմել հիմար քայլերի... Իսկ ինչ վերաբերվում է սիրահարվելուն՝ միգուցե նաև մոտ բարեկամին, դա աբսուրտ էԻսկ ըստ ձեզ փաստորեն լիովին անկառավրելի է…
Դե իսկ ընդհանրապես կարծում եմ, որ սերը տարիք չի հարցնում, օրինակ մարդ կա, որ տարիքին չնայես խելքին նայես... մարդ էլ կա ինչքան էլ մեծանա՝ նույն մանկական ուղեղն ա մնում, առանց փոփոխությունների...
Կարոտը մարդկային ապրումներից ամենից անպտուղն է...
Վայ, լավ, էլի։Իսկ ըստ ձեզ փաստորեն լիովին անկառավրելի է…Եղբորը կամ քրոջը չսիրահարվելը հզոր ինքնակառավարման արդյունք չի։ Ի՞նչ կապ ունի դրա հետ կառավարելը։ Ուղղակի մարդիկ հենց սկզբից այնպես են դաստիարակվում, ու այնպիսի վերաբերմունք է նրանց մեջ ձևավորվում դեպի իրենց քույրն ու եղբայրը, որ «մտքներով» էլ չի անցնում սիրահարվել նրանց. ճիշտ դաստիարակության դեպքում այդպիսի վերաբերմունքը բնականոն ու ինքնըստինքյան է լինում, ոչ թե սիրահարվելու վրա են լինում, բայց իրենց կառավարում են։ Դու քանի՞ դեպք գիտես, որ մարդը քիչ է մնացել սիրահարվի իր քրոջը կամ եղբորը, բայց ուժեղ ինքնակառավարման շնորհիվ կարողացել է խուսափել դրանից։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ