Ճիշտ ասած մի քիչ վախում եմ:
Բայց մույս կողմից տեսնելով, որ իրենց երկուսին էլ պետք եմ, ու առանց ինձ իրենց կյանքում կավելանա տաղտուկը, մի քիչ "լկտիանում" եմ:
Հ.Գ. Համաձայն եմ ՝ երեխայի պես եմ ինձ պահում: Սա երևի նրանից է, որ կատարյալ չեմ:
Իսկ այ երբ որ դառնամ կատարյալ, այ էն ժամանակ էսպեսի բաներ չեմ անի![]()
:
Էջանիշներ