Չգիտեմ ճիշտ տեղ եմ թեման բացել, թե չէ, ուզում եք մոդեռներ ջան, կարող եք փակել, բայց ուզում եմ իմանալ, ոնց եք դուք մտածում, փոշմանել արած բանի համար, թե չարածի: Ես մի որոշ ժամանակ առաջ անընդհատ փոշմանում էի արածների համար, բայց քիչ-քիչ անցավ էտ: Էս պահին մտածում եմ, որ մարդ պիտի անի ու եթե փոշմանի, գոնե արածի համար, որ հետո կյանքում չասի իզուր չարեցի:
Հարգելիս
Աշխարհում չկա մի բան, որ անելուց կամ չանելուց հետո արժե փոշմանել: Հետ մի նայիր: Ավելի ճիշտ նայիր մենակ նրա համար, որ հասկանաս, գնահատես անցման արագությունը երբ դա պետք է և դադարի մոմենտ է: Սակայն ոչ մի անգամ ետ մի նայիր գնահատելու համար ճիշտ ես արել թե չէ: Եթե արել ես /կամ չես արել/ , ապա այդ մոմենտին դա էս համարել ճիշտը: Իսկ կարևորը այդ պահն է, մոմենտը: Անցյալը կամ ապագան՝ դրամք չկան, գոյություն չունեն: Իսկ ներկան կա, ու մոտեցիր այս հարցին էս տեսանկյունից:
Մի փոշմանիր, որ ապրել ես /լավ կամ վատ, ճիշտ կամ սխալ/: Մտածիր միայն այս պահի մասին, օգտագործելով բոլոր թույլատրված հնարավորությունները, կատարելու էն քայլերը, որոնք ցանկանում է կատարել քո կամքը, էությունը, միտքը հենց էս պահին:
Եվ վերջ…Մնացածը կեղծ է, իսկ ներկան այնքան կարճ է տևում /մի ակնթարթ/, որ դա հատկացնել կեղծ բաներին…
Նիկեա (10.10.2014)
Ինչ խոսք ամեն ինչ շատ լավ ասել ես, ավելացնելու գրեթե ոչինչ չկա, լիովին համաձայն եմ քեզ հետ, կավելացնեմ միայն մի բան: Եթե ներկան բաց թողնեք ապա հիշեք որ ապագայում նորից կփոշմանեք չարած կամ արածի համար: Ինչպես մի տեղ Guest-ն էր ասել, մեքենա վարելուց մի նայեք հետևը ցույց տվող հայելու մեջ, ասելով վայ այ էն փոսը չպիտի ընկնեի նենց պտի գնայի և այլն… առանց առաջ նայելու քշելուց հաստատ վթար կլինի:dvgray-ի խոսքերից
Հարգելիս
Աշխարհում չկա մի բան, որ անելուց կամ չանելուց հետո արժե փոշմանել: Հետ մի նայիր: Ավելի ճիշտ նայիր մենակ նրա համար, որ հասկանաս, գնահատես անցման արագությունը երբ դա պետք է և դադարի մոմենտ է: Սակայն ոչ մի անգամ ետ մի նայիր գնահատելու համար ճիշտ ես արել թե չէ: Եթե արել ես /կամ չես արել/ , ապա այդ մոմենտին դա էս համարել ճիշտը: Իսկ կարևորը այդ պահն է, մոմենտը: Անցյալը կամ ապագան՝ դրամք չկան, գոյություն չունեն: Իսկ ներկան կա, ու մոտեցիր այս հարցին էս տեսանկյունից:
Մի փոշմանիր, որ ապրել ես /լավ կամ վատ, ճիշտ կամ սխալ/: Մտածիր միայն այս պահի մասին, օգտագործելով բոլոր թույլատրված հնարավորությունները, կատարելու էն քայլերը, որոնք ցանկանում է կատարել քո կամքը, էությունը, միտքը հենց էս պահին:
Եվ վերջ…
Կարճ ասած պետք չի փոշմանել, ինչ եղել է ճիշտ է եղել, մեկ է չես փոխի
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Նիկեա (10.10.2014)
Ըստ իս պետք է երբեմն հետ նայել և սովորել սեփական սխալների վրա որպեսզի դրանք չկրկնվենայսինքն ոչ թե փոշմանել արած կամ չարածի համար այլ ուղակի հասկանալ վերլուծել միգուցե ինչ արել էս ավելի սխալ է եղել քան այն ինչ հարկավոր էր անել … ամեն դեպքում չփոշմանել այլ դրանցի օգուտ քաղել դառնալ ավելի խելացի որ մյուս անգամ նման ընտրության առջև կանգնելուց արդեն շատ չերկմտես այլ կանխավ իմանաս ճիշտն ու սխալը /քո այդ պահի մտածելակերպով/
Loading your personal settings....
Մի ժամանակ առաջ ես ինքս էլ կանգնել էի նմանատիպ հարցի առաջ և չգիտեի, թե ինչպես վարվեի, այսինքն անեի այն ինչ ուզում էի, թեկուզ փոշմանեի, թե չանեի, ու գիտես որոշեցի, որ ավելի լավ է անեմ այն, ինչ իրականում սիրտս է ինձ թելադրում, քան հետո մտածեի, թե ինչու չարեցի, մեղադրեի ինքս ինձ:Խոստովանեմ, որ սրտիս ցանկությունը կատարելուց, այնքան էլ լավ վերջաբան չեղավ, սակայն չունեցա երբեք փոշմանելու ոչ մի պատճառ, հակառակը անելուց հաստատ կունենայի, ու հիմա եկել եմ այդ եզրահանգման, որ ավելի լավ է անեմ, քան չարածի համար փոշմանեմ
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Եթե փոշմանելը որպես այդպիսին գոյություն ունի ուզեք, թե չուզեք, փոշմանե'ք...
այն չարածի համար , որ հետո հնարավոր է անել...
այն արածի համար, որ հետո էլ չանեք...
փոշմանելը գալիս է նրանից, որ մարդիկ երբեմն առանց մտածելու են գործում :Ես ընդունում եմ, որ շատ դեպքերում հանրավոր էլ չե կանխագուշակել թե ինչ կլնի, և ամեն մարդ չէ որ ի վիճակի է մտածելով գլխի ընկնել հետո-ի մասին:
Փոշմանել կարելիա և արածների և չարածների համար, էդ հարցին չի կարելի միանշանակ պատասխանել
աութսայդերների մեջ աութսայդեր
իմ կարծիքով փոշմանել կարելի ա և արածի և չարածի դեպքում,ուղղակ ես գտնում եմ որ ավելի լավա արածի համար փոշմանել քան չարածի,քանի որ չարածի համար ամբողջ կյանքում զղչալու ես
Արվեստն արարել կարող է միայն ընտրյալը,
Արվեստը սիրել՝ յուրաքանչյուր մարդ
Ոչ արածի և ոչ էլ չարածի համար չարժե փոշմանել: Այն արդեն ձերը չի, այլ պատկանում է անցյալին, որը փոխել հնարավոր չէ: Պարզապես պետք է հետագայի համար դասեր քաղել դրանից ու աշխատել ապրել լիարժեք: Անցյալը ձեզ չի պատկանում, ոչ էլ ներկան, քանզի մի վայրկյան հետո այդ ներկան արդեն դառնում է ապագա: Հետևաբար միայն ու միայն ապագան է, որ պետք է մտածելու տեղիք տա…
Re. Արածի՞ համար փոշմանել, թե՞ չարածի
Cassiopeia ջան կարծում եմ անցյալի ու ապագայի մասին շատ ճիշտ ես ասել, բայց այ ներկայի մասին ըստ իս շատ սխալվում եսոչ թե ներկան մեզ չի պատկանում, քանզի մի վայրկյան հետո այդ ներկան արդեն դառնում է ապագա, այլ հենց միայն ներկան է որ իրոք կա ու հենց նա է միայն մեզ պատկանում, որը չնայած իր վրա կրում է անցյալի ուժն ու ճնշում, բայց այնուամենայնիվ հենց ներկայում է որ մենք մեր մտքերով, քայլերով կերտում ենք մեր ապագան, մեր վաղվա օրն՝ ուր ուղված են մեր հայացքները... Միայն ներկայում է որ մենք ունենք ընտրության իրավունք... Կհիշես հավանաբար հավերժության խորհրդանիշերից մեկը՝ օձը կուլ է տալիս սեփական պոչն ու մարմինը ասես օղակ, հավերժություն կազմելով. բերանի և պոչի կամ մարմնի հատման այդ տեղն հենց ներկան է որն միշտ հոսում ու անցնում է նրա բերանն՝ անցյալն դառնալով ապագա անցնելով ներկայի միջով և հենց այդ ներկայի ակնթարթում է որ կարելի է փոփոխություն մտցնել, կերտել ապագան հավերժության մեջ՝ լինելով հավերժի ճամփորդ...
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Փոշմանել արածի համա՞ր՝ չարժէ, մեկա բան չի փոխվի:
Փոշմանել չարածի համա՞ր՝ արժի՞ որ
Բայց արժի լավ մտածել անելիքի մասին
...ներկերս վերջացել են...
Չփոշմանել ընդհանրապես ոչ արածի, ոչ էլ չարածի համար
Թեկուզ վաղը եթե գտնես, որ երեկ սխալ ես արել փոշմանել պետք չի: Միայն հասկանալ, որ այդ անելու պահին դու մտածում էիր, որ դա է ճիշտը, հակառակ դեպքում հաստատ այդպես չէիր անի:
Միշտ մտածել եմ որ ավելի լավ է չփոշմանել և ոչ մեկի համար...ինչու՞...Mogakan`Lapterik-ի խոսքերից
ուզում եմ իմանալ, ոնց եք դուք մտածում, փոշմանել արած բանի համար, թե չարածի:
... որովհետև եթե մի բան էտ պահին անում ես, դա կարծում եմ ամենից օպտիմալ որոշումն է լինում տվյալ պահի համար,ուրիշ խնդիր է, որ կարող ես հետո ավելի սառը դատելով գտնե,լ որ չարժեր գնալ այդ քայլին:Բայց դե արդեն արել ես ու էլ ետ դառնալու ճանապարհ չի լինում կամ էլ ուղղելու քիչ շանսեր կան:Իսկ ինչը չես արել դա էլ ճիշտ որոշումն է լինում տվյալ պահի համար...էստեղ էլ հարցա, եթե անեիր արդյո՞ք արդյունքը կգոհացներ և արդյո՞ք էս դեպքում էլ չես փոշմանելու հենց արածի համար:
Հետևաբար ամենից արդյունավետ քայլը իմ կարծիքվ էնա, որ ամեն քայլ անելուց առաջ ինչքան հնարավոր ա կշռադատել պլյուս-մինուսը նոր անել...չնայած սա էլ մեծ հարցական ա, քանի որ միշտ չի որ ժամանակ ես ունենում որոշում կայացնելու առանց էմոցիաների...ամեն դեպքում ոչ մի բանի համար չարժե փոշմանե,լ քանի որ փոշմանել-չփոշմանելու անընդհատ մտորումները բերում են հոգեկան լարվածության:
Katka (07.11.2009)
Բոլորն էլ փոշմանում են, ինչքան էլ տեսականորեն խորհուրդ է տրվում չփոշմանել:Չեմ հավատում, որ կա մեկը, որ չի փոշմանել: Իսկ ետ դառնալու ճանապարհը պետք էլ չի, որ լինի, անիմաստ է, մյուս կողմից հնարավորություն փոխել կամ ուղղել այն, ինչի համար փոշմանում ես, միշտ էլ կա, նշեցիր քիչ, բայց քիչն էլ արդեն բան է:
Փորձիր, ոչինչ, որ փոշմանես: Պետք է ամեն րոպեն օգտագործել, իսկ փոշմանելը անցողիկ է:
Իսկ ինչի՞ն է պետք որոշում կայացնել առանց էմոցիաների: Պետք չի ամեն քայլը կշռադատել: Կան հարցեր ու դրանք կյանքի հարցերի մեծ մասն են, իմ կարծիքով, որ պլյուս-մինուսի կարիք չունեն:Պետք չի արդյունավետության մասին մտածել:
Հըմ, գուցե և այդպես...Բայց չփոշմանել չի լինում
Դեկադա (07.11.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ