Ես որ չաղ, հիվանդոտ մարդ եմ տեսնում, մոտենում, ասում եմ, որ ծոմ պահի ու կետո անի: Հայաստանում մարդիկ հետս բարեկամանում են, իսկ Ամերիկայում՝ փոլիս են կանչում…ivy-ի խոսքերից
...
Հայաստանում անձնական սահմաններն անտեսելու մասին լիքը մտածել եմ ու վերջին հաշվով ինչ-որ դրական բան էլ եմ գտել դրա մեջ
Եվ դա էն է, որ մարդիկ կարող են դրա արդյունքում նաև արագորեն մոտենալ իրար՝ անչափ մտերմանալու իմաստով։ Մտերմության մի աստիճան, որ Գերմանիայում էդպես էլ չկարողացա որևէ մեկի հետ ունենալ, ու կարծում եմ հենց անձնական սահմանների խիստ պահպանման պատճառով։
Մի խոսքով, էս միակ դրական բանն է, որ գտել եմ սահմաններին մեծ կարևորություն չտալու թեմայով
...
Մեջբերել
խի՞ ա թվում մարդ իրա չաղությունից ավելի քիչ ա տեղյակ, քան նայողները՞։ Կամ ասենք մարդ ա, որոշել ա, որ իրա համար շատ ուտելը ավելի կարևոր ա, քան նիհարելը կամ առողջ լինելը։ Հիմա ինֆորմացիան թափած ա, հավանականությունը շատ քիչ ա, որ մարդ իրան վերաբերվող խնդիրներից կամ լուծման ձևերից տեղյակ չի, եթե տեղյակ էլ չի, ուրեմն իրան մեկ ա ու էդ էլ իրա ընտրությունն ա։ Ես հոգատար լինելուն ընդհանրապես դեմ չեմ, բայց չեմ կարծում կոմմենտներ անելը հոգատարության դրսևորում ա։
Էջանիշներ