Սա ախտանիշ է, որի մասին ուզում եմ խոսել։Enna Adoly-ի խոսքերից
Եթե ինձ հարցնեին, թե էս նախորդ ամիսների մեջ ամենաբարդը որ պահերն են եղել, կասեմ չկշտանալը։ Կյանքում չէի պատկերացնի, որ էսքան տհաճ ա անվերջ ուտել, կուշտ չզգալ երբեք ու մենակ կշտացած զգալ, երբ ֆիզիկապես դիսկոմֆորտ ա, հետո մի ժամից նորից ուտել ուզել։ Կապ չունի ուտելիքի քանակը
․․․
Բայց հայտնեմ, որ ես բժիշկ չեմ և նույնիսկ կենսաբան էլ չեմ, ու դեռ ավելին՝ որևէ թեկնածուական դիպլոմ էլ չունեմ, այսինքն խայտառակ դիլետանտ եմ, ու կիսվում եմ իմ դեսից դենից թխած ինֆորմացիայով,
և ունեմ շատ ցածր հետազոտական վիճակագրություն հիմնված իմ ու մի քանի բարեկամ-ընկերներիս արձագանքների վրա, սա ի գիտություն։ Փոխարենը ունեմ բարձր վստահություն :Ճ
Ասում են՝ չկշտանալու, հաճախակի ալիքաձև քաղց զգալու պատճառները ինսուլինի ու կորտիզոլի շարունակական թռիչքներն են, որոնք էլ իրենց հերթին առաջանում են հիմնականում երկու պատճառով, համապատասխանաբար՝ սննդակարգ ու սթրեսներ:
Չնայած, որ մարդուս ախորժակը մեծանում է որոշ օբյեկտիվ հանգամանքներում, ասենք՝ հղիության ընթացքում, կամ օլիմպիական մրցումներին պատրաստվելիս,
այնուամենայնիվ, առողջ մետաբոլիզմի պարագայում, մարդս ադեկվատ սնունդ ընդունելուց հետո պիտի տևական հագեցվածություն զգա:
Հայերիս սննդակարգի մեջ հացամթերքների, հրուշակեղենի ու վերամշակված մթերքի առատությունը վայթե խայտառակ բացասական ազդեցություն ունի՝ անհատների առողջությունից սկսած, գլոբալ մտածելակերպով ու մետաքաղաքական իրավիճակով վերջացրած։
Դրան նաև նպաստում են «առողջապահական» պրոպագանդաները, խոլեստերինաֆոբիան ու անօգուտ ինֆորմացիոն աղմուկն առհասարակ, գումարած շուկայի առաջարկն ու գովազդային գայթակղությունները։
Ըստ դասականների, մարդուս ուտելիքը պիտի բաղկացած լինի 45-65% ածխաջրերից, 10-35% սպիտակուցներից ու 20-35% ճարպերից, որտեղ ածխաջրերի հիմնական էությունը մարդուն էներգիայով, այն է՝ գլյուկոզով ապահովելն է։
Առանձապես հաշվի չի առնվում ածխաջրերի տիպերը, ասենք՝ լակտոզը, գլյուկոզը, ֆրուկտոզը, թաղանթանյութն ու մնացածը բոլորն էլ ածխաջրեր են, սակայն օրգանիզմը տարբեր կերպ է սրանք վերածում էներգիայի, որոշները՝ շատ արագ, որոշները՝ դանդաղ։
Երկրորդ հերթին՝ ածխաջուրը ոչ անփոխարինելի մակրո է մարդու օրգանիզմի համար, այսինքն մարդը հանգիստ կարող է ապրել առանց ածխաջրերի ու սինթեզել էներգիան սպիտակուցներից ու ճարպերից։
Ածխաջրերի՝ մասնավորապես օսլաների ու շաքարների չարաշահումը բերում է ինսուլինի դիմադրողականության սինդրոմի՝ մարդուս բջիջները «դիմադրում են» էներգիան ընդունելուն, ու ավելցուկային գլյուկոզը վերածվում է ճարպի շերտերի,
մարդուս մոտ զարգանում է գիրություն, անընդհատ ծամելու փափագ, քրոնիկ հոգնածություն, քնի խանգարումներ ու սրանցից բխող զանազան հիվանդություններ ու ախտանիշներ:
Տարածված են երկու անհեթեթ խորհուրդներ, որոնք դուք կարող եք գտնել ամենատարբեր «հեղինակավոր» բժշկական բնույթի հաստատությունների կայքերում ու ամսագրերում.
1. Կալորիաների քչացում - Ենթադրում է հաշվել օրեկան ընդունած սննդի կալորիաները ու սահմանափակել:
Սա հիմարություն է, որովհետև նույն կալորիականությունը ունեցող տարբեր տեսակի սնունդներ տարբեր կերպ են յուրացվելու օրգանիզմի կողմից, ասենք կարելի է օրեկան 1000 կալորիա նարնջի հյութ խմել ու ավարտել լյարդի ոչ ալկոհոլային ցիռոզով:
Գումարած՝ կալորիաների հաշվարկը կարող է ձեզ թողնել ամբավարարված ու մի հատ էլ լրացուցիչ սթրեսի առիթ տալ։
2. Սնունդի ընդունումը տրոհել հաճախակի փոքր բաժինների, ասենք օրեկան ուտել 6 անգամ, փոքր բաժիններով:
Սա խայտառակ հիմարություն է, որովհետև ամեն անգամ թեկուզ փոքր քանակով սնունդ ընդունելիս օրգանիզմը անդադար զբաղված է պահում մարսողական համակարգը իր ողջ հմայքով ու կայուն բարձր պահում ինսուլինը, ու հենց դրանից էլ առաջանում են ինսուլինային դիմադրողականությունն ու մնացած պրոբլեմները:
Ըստ երևույթին որոշ «գիտնականներ» մարդու օգանիզմը խառնել են կովի օրգանիզմի հետ, որը բազմախոռոչ բազմակի շրջանառությամբ ստամոքսային համակարգ ունի՝ խոտից կենսական նյութերը երկար ցիկլով մարսելու համար, ինչը բացակայում է մարդուս մոտ:
Ո՞րն է էֆեկտիվ լուծումը և ինչ կարելի է փոխարենը անել: Կարելի է կարդալ, թե ինչ են խորհուրդ տալիս վաստակավոր կազմակերպություններն ու մաֆիաները և անել ճիշտ հակառակը:
Եվ եթե մարդու մետաբոլիզմն արդեն խանգարված է, ապա վերականգնվելու համար պարզապես «նորմալ», կամ «ստանդարտ» սննդակարգին վերադառնալը կարող է բավարար չլինել, այսինքն անհրաժեշտ է հատուկ սննդակարգ:
1. Դադար: Մետաբոլիզմը առողջացնելու համար առաջին հերթին անհրաժեշտ է մարսողական համակարգին ադեկվատ դադարներ տալ վերականգնվելու համար, այն է ծոմ:
Սնվելու երկարատև ընդմիջումները առողջարար են ու կազդուրիչ:
Որպեսզի շատ տառապալի չլինի, սկզբի համար կարելի է սկսել օրեկան երեք անգամյա սնվելուց, և աստիճանաբար ուշացնել ու քչացնել ասենք նախաճաշը, մինչ այն հանելը:
Ասենք ես առավոտը սկսում եմ դատարկ սուրճով, իսկ առաջին սնունդն ընդունում եմ ժամը մեկից հետո, հաճախ 2-ին, 3-ին:
Իդեալական է օրեկան երկու կամ մեկ անգամյա սնունդը: Այստեղ կարևոր է հետևողականությունը։
Երբ որ հասնում ենք քչից շատից կայուն վիճակի, երբ էներգիան գալիս է տեղը ու առանց գլխապտույտների կարողանում ենք ժամեր անցկացնել, ապա ժամանակ առ ժամանակ կարելի է սկսել 24-48 ժամյա ծոմեր, ասենք ամիսը մեկ:
Դուք ոչ միայն չեք մեռնի, այլ կարագացնեք կազդուրվելը:
2. Ածխաջրերի կրճատում: Մասնավորապես օսլաների ու շաքարների՝ այսինքն սննդակարգից հանում ենք հացաբուլկեղենը, մակարոնեղենը, հրուշակեղենը, հյութերը, կարտոֆիլը, ձավարեղենն ու բոլոր մնացած ինսուլինի թռիչք առաջացնող արագ էներգիաները:
Այստեղ ևս շատ կարևոր է հետևողականությունը… Ըստ տարբեր հետազոտությունների՝ շաքարը նույնիսկ ավելի ուժեղ կախվածություն է առաջացնում, քան կոկաինը, այսինքն սկիզբը դժվար է լինելու, սա հանգիստ է պետք ընդունել ու շարժվել առաջ, հետո ինքներդ ձեզ շնորհակալ կլինեք:
Շատ օգտակար է պահել բոլոր վերգետնյա լայնաթուփ ու գունավոր բանջարեղենը՝ կաղամբազգիները, լոլիկները, պղպեղը, բոլոր կանաչիներն ու ծիլերը:
Սրանք պարունակում են օգտակար աղեր, մետաղներ, վիտամիններ ու թաղանթանյութ ու միևնույն ժամանակ ինսուլինային թռիչքներ չեն առաջացնում:
Սակայն որոշ դեպքերում, մասնավորապես աղեստամոքսային տրակտի խիստ թուլացած վիճակներում ու դիզբիոզի ժամանակ, երբ ասենք մարդս մեծ դոզաներով հակաբիոտիկներ է ընդունել ու բնաջնջել միկրոբներին,
ապա բանջարեղենը էֆեկտիվ մարսելու փոխարեն մարդու աղիները կարող են գրգռվել ու խորացնել հյուծվածությունը, այդ դեպքում կարելի է ժամանակավորապես հրաժարվել բանջարեղենից, դուք ոչ միայն չեք մեռնի, այլև կվերականգնեք ձեր աղիները։
3. Օգտակար ճարպերի ու սպիտակուցների ավելացում։ Մեր օրգանիզմին «ամենահոգեհարազատ» սննդանյութը դա կենդանական սնունդն է, ի դժբախտություն «կանաչների», հիմա այդպես է ստացվել, և ըստ Դարվինի է այդպես, և ըստ Աստվածաշնչի էլ է այդպես, նույնիսկ Բուդդան ինքը մսակեր էր, և բուդդիզմի ուսմունքը կենդանիներին չսպանելու մասին որոշակի խեղաթյուրումներ ունի ըստ իս, բայց ես չեմ խորանա բոլոր մանրամասնությունների ու համամարդկային մոլորությունները մեկնաբանելու մեջ:
Ուղղակի կարճ կապեմ՝ խոտակեր (այսինքն՝ արհեստական ու գենետիկ մոդիֆիկացված կասկածելի աղբ չկերած) անասունների ու թռչունների մսեղենն ու ձվեղենն են ձեր ստամոքսի լավագույն բարեկամը, ինչքան էլ որ արյունոտ հնչի։
Իսկ այ՝ գիշատիչ կենդանիների ու թռչունների մեծ մասը տոքսիկ են ու ուտելու չեն մարդու համար, երևի բնությունը դա չի նախատեսել, որ բնական սանիտարներին ու կենդանական աշխահի ցիկլը ապահովողներին չուտենք։
Հարկ է նշել, որ կենդանական սնունդը գերադասելի է թարմ, առանց վերամշակման պրոցեսների ու սինթետիկ հավելումների, այսինքն մշակման երկար պրոցեսներով անցած ու կասկածելի բաղադրություններով երշիկեղենից պետք է հրաժարվել։
Ծայրահեղ դեպքերում կարելի է ուսումնասիրել բաղադրությունը՝ եթե համեմունքներից ու ապխտահարումից բացի էլի երկար նյութերի ցանկ եք տեսնում, թողեք այն խանութում։
Թողեք խանութում նաև բոլոր զտված բուսական ձեթերը, չնայած անունից կարելի է կարծել, թե լավ է բուսականը, բայց սրանց մեծ մասը անցնում են ծանր վերամշակման պրոցեսներով որոնցում թարսի պես զտվում հեռացվում են բոլոր օգտակար բաղադրիչները ու թողնվում միայն տոքսիկ օմեգա 6 տիպի յուղերը։ Պատճա՞ռը` զտված ձեթերը բարձր ջերմաստիճաններում չեն այրվում, ուստի հեշտ է բազմակի տապակելը, դրան գումարած գրեթե չեն փչանում երկար պահելիս, որովհետև մեջը խելքը գլխին, այսինքն՝ փչացող կամ օքսիդացող օրգանական նյութեր, արդեն չկան։
Եվ ուրեմն՝ միս, ձու, կարագ, կենդանական ճարպեր, իսկ ձեթերից թերևս միայն էստրա կուսական ձիթապտղի յուղ, այն էլ հում, ասենք աղցանների մեջ օգտագործելու համար։ Տապակելու համար կարագի յուղ՝ ghee, կամ կոկոսի յուղ, կամ էլ ավոկադոյի ձեթ, վաղուց արդեն հայաստանյան խանութներում կան, մի փոքր թանկ են, բայց հաստատ գերադասելի։
Կաթնամթերքից կարելի ու օգտակար են չյուղազերծված կեֆիրները, սերերն ու թթվասերերը, ու հնեցված պանիրները, որոնց մեջ լակտոզ կոչված շաքարը մեծ քանակություն չի կազմում։
Եվ ընդեղեն՝ ընկույզներ, պեկան, մակադամիա, պիստակ, փորձեք սուրճի հետ, քաղցրավենիքի փոխարեն, շատ չէ՝ մի քանի հատն էլ է բավարար։
Կարելի է կարծել, թե սա շատ թանկ նստող ու անհնարին պահվող ձանձրալի սննդակարգ է։
Իմ փորձից՝ ասենք ձվով, մսով ու վերգետնյա բանջարեղենով ահագին բազմազան ուտեսներ են ստացվում, այսինքն շատ սարսափելի չի։
Ես երկար տարիներ խմորեղենի սիրահար եմ եղել՝ էկլերը, միկադոն, տղամարդու իդեալն ու մնացած շաքարեղենը իմ երջանկության անբաժանելի մասն էին կազմում։
Հիմա ավելի ուրախ եմ բարակ մարմնովս, որը կարողանում է նորմալ քնել ու ցերեկն էլ առույգ լինել։
Իսկ երբ որ մարմինը հասնում է նորմալին մոտ իրավիճակի, որը կարելի է գնահատել քաշով ու էներգիայով, այ արդեն ժամանակ առ ժամանակ կարելի է փոքրիկ խախտումներ թույլ տալ, մի կտոր կարկանդակից ու խմորեղենից արդեն չեք տանջվի ինչպես նախկինում, և կհագենաք ու կլինի երջանկությունը։
Գնի տեսակետից համեմատելի է, եթե հաշվի առնենք, որ ահռելի քանակությամբ պարենային ապրանքներ թողնում եք խանութում և դուրս եք գալիս ավելի թեթև բայց միևնույն ժամանակ ավելի էֆեկտիվ զամբյուղով։
Իսկ ինչքան է տևում, մինչև հոգնատանջ ու գիրուկ վիճակից վերականգնվում ենք նորմալ վիճակի՞։ Առաջին դրական էֆեկտները կզգացվեն մեկ-երկու շաբաթից, ավելի լուրջ տարբերություն մի քանի ամսից, բայց ասենք ծանր վիճակներից ամբողջությամբ վերականգնվելը կարող է տևել մեկ տարուց ավելի։
Երկրորդ տիպի շաքարային դիաբետից կարելի է լիարժեք բուժվել 1-3 տարում։
Բայց ես այս պահին ուրիշ այլընտրանք չգիտեմ ու ոնց որ այսքանը։
Մեջբերել
)
Էջանիշներ