Ահագին գրելու բան կա, նենց որ սկսենք․
1.Ռուսաստան- ախպերներ, շատ հաճախ հարցերին մակերեսորեն ենք նայում ու ոչ ճիշտ եզրահանգումներ ենք անում, հլը դրեք Ռուսաստանի պատմությունը նայեք։ Էս վերջին 300 տարում իրանց վարած քաղաքականությունը չի փոխվել։ Էս կայսրությունա իրա շահերով, եթե մտածում եք, որ Պուտինը գժվելա միգուցե դուք տգետ եք։ Իրանք շարունակում են իրանց քաղաքականությունը, ի՞նչ տնտեսություն իմ արև, իրանք ե՞րբ են լավ տնտեսություն ունեցել, ռուսը երբա՞ ֆրանսիացուց լավ ապրել, բայց ռսի մենտալիտետը, մտահորիզոնը աշխարհայացքը ուրիշա։
Այսինքն եթե ուզում ենք ինչ որ խելքին գոնե մի քիչ եզրահանգման գալ պետքա հաշվի առնել հազար ու մի ասպեկտ․ Պատմություն, մշակույթ, քաղաքականություն, ժամանակակից աշխարհի բարքեր ֆիլան, ֆստան բեֆան։
2.Երբ ԱՄՆ-ը աջ ու ձախ սաղին բամբիտ էր անում, ոնց որ թե ոչ մեկի տնգլին չէր, բա խի՞ բրատ։ Էդ չլինի խախոլի արունը արաբի արունից կապույտա՞։
Իրականում զուտ իդեալում ես էլ կուզեի անպատերազմ աշխարհ, լեն ու բոլ կյանք, որը հիմնված կլինի առողջ մրցակցության վրա, բայց էդ դեմա կյանքին։ Այսինքն ամբողջ աշխարհում ցանկացած շարժվող բան իր սեփական շահերը ունի, որոնք չեն կարող չբախվել մեկ ուրիշի շահերի հետ։ Էդ անհնար բանա էլի։ Ըստ այդմ պատերազմներն էլ են ցավոք սրտի անխուսափելի։
Ու մի օրենք էլ կա, որ ուժեղը վրենա, թուլը տակը։ Ըստ այդմ ոըժեղները ահ էլ թուլերին պետքա նեղեն։ Իսկ ուժեղների բախումը սաղ աշխարհի համար լուրջ դժբախտություն է, բայց ոնց որ հասարակ մահկանացուները երբեք, երբեք ոչ մի բան չեն կարողացել փոխեն, նենց որ էդ էլա օքեյ։ Կրկնեմ ցավոք սրտի։
2-րդ համաշխարհայինից հետո եվրոպան բռնեց տոլեռանտության ճամփեն ու սաղ աշխարհին մեռան բացատրելով, որ միլիտարիզացիան վատա, պատերազմը քըղա, մարդը արժեքա(հավես ունենամ սրա վրով կգրեմ ստեղ), մարդիկ հավասար են ֆիլան, ֆստան։ Իրականում էս ընթացքում նատոյի անդամ երգերները ոնց, որ հետ դեմ չէին արաբական աշխարհին բամբիտներով, բայց դե երկակի ստանդարտը լռիվ օքեյա, բայց ամենավատը էնա, որ իրանց հասարակությանը նենց կոմֆորտ զոնա են քցել, որ եվրոպայի մի հատ պատերազմը այ սենց պանիկայա առաջացրել ու քաքել են տակները, քանզի գիտեն, որ էս մարդիկ պատրաստ չեն պատերազմի։
3. Մեր մասով, իրականում ամենաոռին ինչպես միշտ մեր վիճակնա, որովհետև մենք խեղճ ենք, համախմբված չենք, ի զորու չենք որոշումներ կայացնենք, քանի որ էն վերևի ասած թույլերից մեկն ենք ու զուտ գործիք ենք։ Ոչ մի դրական բան չեմ տեսնում մեր մասով։
Նայոլով էրդողանի վարած ֆանտաստիկ քաղաքականությունը ու հիշելով մեր պատմությունը երկու վիվդ կարամ անեմ․
1. Կրում են ռսները- մոռանում ենք զանգեզուրի մասին, լարծում եմ թուրքայի լավության տակից չերեզ զանգեզուր դուրս կգան։ Ֆորմալ Զանգեզուրի Հայաստանինը կլինի, բայց միջով ոչ թե մենակ միջանցք կանցնի, այլ ինչ զրթ ու զիբիլ ասես ու փաստացի վերահսկողը մենք չենք լինի։
Հետն էլ տարիներ անց կմտնենք էդ միության մեջ։
2.Կրվում են ռսները- ամենայն հավանականությամբ Ղարաբաղի մասին հիշելը ամոթ կլինի, Զանգեզուրը հաստատ կտանք, Երևանը հարցականա, ոշմ էս երկիրը կփակենք, մարդա մեր գործով։
Օբշիիմ համար լռիվ մեկ են ռսները, խախոլներիը, ամնը ու սաղ, կյանքի մասին իմ պատկերացումները չափից դուրս պարզ են, վերևում գրածիվ ջոգել եք։ Իմ համար կարևորը մենք ենք ու մեր շահերը, բայց ինչ որ դրական հեռանկար չեմ տեսնում, ոշմ էսքանը։ Բան հիշեմ կավելացնեմ։
հ․գ Ինձ չի դզում, որ ռսները մտել են խախոլստան, նաև չէր դզում, որ նատօն աջ ու ձախ բամբիտ էր անում, բայց դե ռաս ուժ ուժեղին ամեն ինչ կարելիա, ես ո՞վ ախպեր ջան
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Յոհաննես-ի խոսքերից
Էջանիշներ