«Դիսկրիմինացիոն/ռասիստական կատակներ» թեման արժե՞ ջնջել, թե՞ ոչ:

[Բարեկամ]

Սպորտը պարզապես օրինակ է, որի վրա ուզում եմ հասկանալ՝ ինչպե՞ս է դա համատեղելի քո առաջարկած սոցիալական արդարության գաղափարի հետ։ Դու առաջարկում ես մարդուն զսպել ամբիցիաները, եթե նա նախադրյալներ չունի։ Բախտը չի բերել, այդպես է ստացվել։ Հաշտվել, որ ուրիշները կանգնելու են հաղթանակածների պոդիումին ու միմյանց շամպայնով ջրելու, իսկ իրեն դա վիճակված չէ։ Եթե դա արդար ենք համարում, կարո՞ղ է ռասիզմն էլ տենց շատ անարդար չէ։ Բախտդ չի բերել, սպիտակ չես ծնվել, որոշ դռներ քեզ համար փակ են, ամբիցիաներդ զսպիր, համակերպվիր, ապրիր։

Դե ես էլ դա եմ ասում՝ քո վերջին պարբերությունը. Ռասիզմը ամենուր ա, ու չի կարող էս հասարակարգում չլինել, ու կոնկրետ սևեռվելը դիսկրիմինացիայի կոնկրետ բնագավառի վրա ու անտեսելը մյուսները դառնում ա կեղծ բարեպաշտության պես մի բան։ Ու հա, որոշ դեպքերում ստիպված ես հաշտվել, համակերպվել քեզ բաժին հասած ճակատագրի հետ՝ լինի դա մաշկի գույն, թե բոյ, թե ազգություն, թե չգիտեմ ինչ, որ քո ընտրությամբ չի։ Իսկ հեշտ տանելու համար ամեն մեկը թող ինքը մտածի՝ զսպել ամբիցիաները, թե կրկնակի ավելի ջանք թափել (քան ավելի բախտավոր ծնված մեկը), կամ էլ պայքարել, որ քչից֊շատից քիչ դիսկրիմինացվեն։ Ինձ ընդամենը չի ոգևորում սևեռվածությունն ու ֆանատիզմը, որ ձախությունը կամ լիբերալիզմը կամ որևէ այլ իզմ դարձնում են կուռք ու դրոշակ, ու էդ կրքոտ պայքարում ընդդեմ դիսկրիմինացիայի իրենք կսրող են աջուձախ դիսկրիմինացնել նրանց, ովքեր չեն կիսում իրենց ֆանատիզմը, ու Վիշապի ասած նրանց "շփոթեցնել" անհնար ա, հետևապես՝ անիմաստ։