Հնարավոր ա քո ասած ֆակտորն էլ ա դեր խաղում, Վիշապ ջան, բայց ինձ, որպես հիմնական պատճառ, հենց բյուրոկրատիան են մատնանշել:Վիշապ-ի խոսքերից
ՈՒ դա իրոք ահավոր բարդ պրոցեդուրա ա:
Նոր մի քիչ թերթեցի..
2 բառով Բելգիայում երեխա որդգրելու պրոցեդուրան 2 մեծ մասերից ա բաղկացած, որոնցից յուրաքանչյուրն էլ՝ 7-8 ենթամասերից:
1. Համապատասխանության մաս.
Ստեղ մարդը մի շարք ինֆոսեսիաներ ու կուրսեր պիտի այցելի, 1000 տեղից թուղթ բերի՝ իր առողջական, ֆինանսական ու հասարակական օգտավետության վերաբերյալ ու վերջում դատարանն ա որոշում, թե արդյոք ինքը համապատասխան ա որդեգրման իրավունք ստանալու պայմաններին:
Ընդհանուր պրոցեդուրան, էդ էլ եթե անհարթություններ չլինեն, կարա մոտ 2 տարի տևի:
2. Որդեգրման մաս.
Ստեղ էլ մարդն ասում ա, թե ինչ պարամետրերի երեխա ա ուզում (սեռ, ռասսա, տարիք, սեփական առողջություն, իրական ծնողների առողջություն/գեներ և այլն) ու իրան գրանցում են waiting list:
Էս մասը միջինում կարա մոտ 5 տարի տևի, էն էլ՝ եթե լրիվ առողջ երեխա ես ուզում, ուրեմն շատ ավելի երկար կտևի:
Բելգիական ստատիստիկայով էլ՝ տարեկան 20-30 երեխուց են ծնողները հրաժարվում, իսկ waiting list-ում 150-200 մարդ ա գրանցվում՝ էլի տարեկան:
Մեջբերել
Էջանիշներ