Ես լինեի, անձամբ ծանոթ լինելու ու հատկապես կանոնավոր կերպով շփվելու դեպքում հաստատ ուղիղ կհարցնեի, թե ինչի ա մերժել ընկերությանս առաջարկը:
Էս պահին, օրինակ, մեկը կա, որ չի հաստատել ընկերությանս առաջարկը, ուղղակի էդ մարդուն իրականում տեսնելու հնարավորություն չունեմ, որ դեմ առ դեմ հարցնեմ, թե որն ա պատճառը, իսկ գրելով էլ իր դեպքում իմաստ չունի, որովհետև համոզված եմ, որ, մեկ ա, չի պատասխանելու, թե չէ` ուրիշի դեպքում հաստատ կհարցնեի: Ինչի՞ իզուր հարցնեմ, էլի արհամարհի, ավելի ծանր տանեմ, տառապեմ, թե ինչ սխալ եմ արել իրա նկատմամբ, որ ինձ սենց արհամարհում ա: Իսկ դեմ առ դեմի դեպքում էս ծանր պահերը բացառվում են, նենց որ արժե օգտվել էդ հնարավորությունից:
Ընդհանրապես ես միշտ կողմ եմ նման բաները բարձրաձայնելուն, պարզաբանելուն: Եթե մի հարց քեզ էնքան ա հուզում, որ դրա մասին գրառում ես անում, ինչպես նաև ամեն հանդիպելուց քեզ հազիվ ես զսպում, որ ուղիղ չհարցնես, ուրեմն հաստատ արժե հարցնել: Որպես ի՞նչ ես քեզ զսպում, հանուն ինչի՞ կամ ու՞մ: Մի անգամ հարցնում ես, պրծնում ես: Ինչ էլ ասի` հաստատ ավելի տհաճ չի լինելու, քան էդ անորոշ վիճակը: Համոզված եմ` ինչ-որ ստից բան ա պարզվելու
:
Ուլուանա-ի խոսքերից
Ես լինեի, անձամբ ծանոթ լինելու ու հատկապես կանոնավոր կերպով շփվելու դեպքում հաստատ ուղիղ կհարցնեի, թե ինչի ա մերժել ընկերությանս առաջարկը:
Մեջբերել
Էջանիշներ