Այվի, բայց ասենք երբ ընտանիքում ծնողները երեխեքի մոտ սեքս չեն անում, էդ բոլորովին էլ սեփական պրոբլեմները ծածկելու տարբերակ չի։ Չեն անում, որտև «ԳԻՏԵՆ», որ չի կարելի, ու չեն ուզում երեխեքին վնաս տան։
«Գիտեն»ը չակերտների մեջ, որտև չեմ պատրաստվում քննարկել իրանց էդ գիտելիքը ճի՞շտ ա, թե՞ սխալ։ Բայց դա գիտելիք ա, որն իրանց տվել ա ոչ միայն հասարակությունը, այլև օրինակ հոգեբանները։ Համենայն դեպս Հայաստանում իմ ճանաչած հոգեբանները դա պնդում են։
Օրինակ մեկը բացատրում էր, որ նույնիսկ հաճույքից արձակված տնքոցը երեխու մոտ կարող ա ընկալվի որպես տանջանքի ձայն ու տրավմա առաջացնի։ Մեկը ինձ էդ բացատրությունը խնդալու թվաց, բայց դե փաստ ա, որ կա հոգեբան, ով ծնողին էդ «գիտելիքն» ա տալիս։
Ու եթե մարդու մեջ նստած ա էդ ճիշտ կամ սխալ գիտելիքը, որ երեխու մոտ սեքս անելը իրա մոտ հոգեբանական տրավմա կառաջացնի, պարզ ա, որ հասարակական վայրում սեքսին դեմ կարտահայտվի ու էդ կպատճառաբանի առաջնահերթ երեխու ֆակտորով, ոչ թե մեծի, ու դա չի լինի երեխով ուրիշ խնդրի կոծկում։
Իսկ զուտ մեծերը, իմ կարծիքով, եթե հասարակական վայրում սեքս լինի, կարճ ժամանակում կսովորեն դրան։ Ոնց ասենք 10 տարի առաջ թարս էին նայում փողոցում համբուրվող զույգին, իսկ հիմա մեծ մասամբ որպես սովորական երևույթ ա դիտվում։
Մեջբերել
Էջանիշներ