Երեկ ժամը 10-ի կողմերը արթնանում եմ դռան զանգից,մի քիչ սպասում եմ,որ մերոնք դուռը բացեն,վերջը հույսս կորցրած գնում դուռը բացում եմ։Մի հատ զամբյուղ է դրած մեջն էլ մի հատ լացող երեխա,հետ եմ դառնում,որ մերոնց ասեմ,մեկ էլ տեսնեմ մի 10 երեխա ագրեսիվ տրամադրված վրես են հարձակվում։Էդ երեխեքը պամպեռսներով են,բայց դեմքերը հեչ երեխայական չի։Արագ դուրս եմ գալիս տնից ու վազում եմ,որ մերոնց գտնեմ,մեկ էլ եղանակը կտրուկ փոխվում է ու կարծես արդեն կեսգիշեր է։Անձրև ու ուժեղ քամի,հետ եմ գալիս տուն,դուռը մի ծեր կինա բացում ու բարձր ծիծաղում է,ագրեսիան էնքան մեծ է,որ էլի չեմ կարողանում հարցեր տալ ու դուրս եմ վազում։Տաքսի եմ նստում,մեկ էլ տեսնեմ էս տաքսիստի դեմքին վերք կա ու միջից որթեր են դուրս գալիս,ոտքեր չունի ու չեմ հասկանում,թե ոնց կարա էս մարդը տաքսի քշի։
Իջնում եմ տաքսիից ու քայլում,մարդիկ ագրեսիվ են տրամադրված,լուրջ չեմ հասկանում էս իրականությունը,բայց հիշում եմ ու մի տեսակ նորմալ է թվում։Հասնում եմ մի բաց դաշտ,էլի ցերեկ է,օդը մաքուր է ու վերջապես ինձ հանգիստ եմ զգում,նստած մտածում եմ ու էդ պահին հայտնվում եմ մի փոսի մեջ,կողքս մի հատ գլխարկ եմ տեսնում,գլխարկի վրա մի հատ սև բմբուլ կա։Գլխարկը սկսում է բարձր ծիծաղել,մի կերպ դուրս եմ գալիս փոսից ու վազում եմ էդ անտեր դաշտի միջով։Մեկ էլ մի նեմեց աֆիցեռ եմ տեսնում...
Մեջբերել
Էջանիշներ