Ա՜խ, էս ինչ լավ բան ասեցիր։ Ես դպրոցում իմ դասատուների հետ վիճում էի, որ dinner-ը ճաշը չի, ընթրիքն ա, ասում էին՝ դու չգիտես։ Ահամ, երկու տարի բրիտանական դպրոցում սովորելուց հետո իմ սովետահայ դասատուներն ավելի լավ գիտեին։ Ընդհանրապես, էն, ինչ մեզ դպրոցում սովորեցրել են, սովետական անգլերեն ա, որն աշխարհում ոչ մի տեղ գոյություն չունի։ Not at all-ն էլ ա էդ կատեգորիայից։
Բայց supper-ը գոյություն ունի։ Անգլիայի տարբեր հատվածներում շատ եմ լսել, dinner-ից հետո ա։ Ավելի մանրամասն բառի տարբեր տեսակի կիրառությունների մասին կարող ես
էստեղ կարդալ։ Butcher-ի արտասանությունն էլ էլի տեղից ա կախված, տեղեր կան, որ կարաս բաթչեր լսես, տեղեր՝ բըթչըր։ Ընդհանրապես, անգլերենի ձայնավորների մասին ընդհանրացված պնդումներ անելը մի քիչ անշնորհակալ գործ ա, որովհետև տարբեր տեսակի անգլերենների հիմնական տարբերակիչ հատկանիշը հենց ձայնավորներն են։ Ասենք, բրիտանական դպրոցի իմ դասարանում Անգլիայի հարավից մի տղա կար, որ բաթըրին բութըր էր ասում։ Սաղ դասարանով վրան ղժժում էինք, բայց ամբողջ դասարանում անգլերենի միակ լեզվակիրն ինքն էր։ Հետո, սաղ աշխարհն իռլանդացիներին ասում ա այրիշ, իսկ իրանք իրանց՝ օյրիշ։ Դե էլ չենք խոսում նորզելանդացիների ձայնավորների մասին, որոնց վրա սաղ աշխարհն ա ղժժում։
How do you do-ն էլ կա, բայց շատ հազվադեպ կլսես։ Ես Նյուքասըլում մեկումեջ լսել եմ։ Հիմա փոխարենը how are you-ով են բարևում։ Համենայնդեպս, Անգլիայում ու Իռլանդիայում համատարած ա։
Էջանիշներ