անկապ ա, որևհետև անեկդոտիկ տվյալներով լայնամասշտաբ հետևություններ ա փորձում անել, ու այդ կանայք ներկայանում են որպես լուզերներ, ինչը առաջ է բերում looser bias-ի կասկածներ (survival bias-ի հակառակի եզրը ինչքան գիտեմ դեռ չի հորինվել)։ Ու ընդհանրապես, զռում ա, որ ոչ հեղինակը, ոչ էլ այդ կանայք չեն ջոգում փայփլայն իշյուն ինչ ա։ Ասենք որ մեկը հասնում ա համար երկու պաշտոնին, դա դեռ չի նշանակում թե փայփլայնը աշխատում ա։ Ու նկարագրված խնդիրներից գրեթե բոլորը լուրջ փայփլայնի խնդիրներ են (մենակությունը, օլդ բոյ նեթվորքը և այլն)։ Մի խոսքով, հակաֆեմինիստի տեսանկյունից՝ մի քանի լուզերների հավաքել են ու սրանք լացում են, թե մենք լավն ենք, բայց մեզ ճնշեցին, իսկ ֆեմինիստի տեսանկյունից՝ սրանք խնդիրը չհասկանալով, մենակ իրենց մենակով այդքան բարձր հասնելուց հետո ամենավերևի ապակյա առաստաղը չջաղջախելը ամեն ինչի վրա են գցում, բացի լուրջ սիսթեմիկ խնդիրներից։
Էն որ այդ խնդիրը կա, բոլորն էլ գիտեն (հերիք ա նայել թվերին), բայց ասենք այդ բարձունքի հասած կանանցից որ ոչ մեկը չի խոսում նրա մասին թե ինքը ինչով ա օգնել իրենից ցածր կամ իր մակարդակի հասած այլ կանանց, արդեն իսկ ողբալու ա։ Թե չէ այդ կանայք ուզում են խաղալ օլդ բոյ նեթվորքի խաղը, բայց լացում են որ այդ խաղի վերջին ստադիան չկարողացան անցնեն։ Վոբշեմ բեսամթ անկապ հոդված էր...
Էջանիշներ