Սահնակի ու ապտակի հետ կապված ես էլ մի պատմություն ունեմ, ժամանակակից լեզվով ասած՝ բռնության ենթարկվելու...
էն ցուրտ ու մութ տարիներին էր, որ հորս հետ սահնակները քաշելով գնում էինք Հրազդանի կիրճ՝ ծառ հատելու, որ հետո բերեյինք ու բարձրացնեյինք 7-րդ հարկ: համարյա ամեն օր գնում էինք:
ինքը կացինը վերցնում ու խորանում էր անտառում՝ ինձ պահակ կարգելով սահնակներին:
անվերջ երկար էդ ձների մեջ կանգնած էլ ոտքերս չէի զգում:
մի օր էլ որոշեցի մի քիչ գործն արագացնել, համ էլ՝ գովեստի կարժանանայի:
վերցրեցի երկրորդ կացինը, մի փոքր ծառ ընտրեցի՝ հեշտության համար, ու անցա գործի:
մինչև հայրս հետ կգար՝ արդեն դարսել ու ինձանից գոհ կանգնած էի:
բայց, գովեստի փոխարեն, մի շառաչուն ապտակ ստացա..
- չես տեսնո՞ւմ, - ասեց - ես էսքան երկար չորացած ճյուղերն են ընտրում, որոնք էլ շանս չունեն կանաչելու, իսկ դու՝ էս փոքր ծառը կտրելով մատղաշ կյանք ես փչացրել
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
Մեջբերել
Էջանիշներ