Թարգմանչաց մրցույթ N3. Ախմատովա

[Ծլնգ]

Չգիտեմ՝ ոնց ես որոշում, որ իմ չափանիշները մակերեսային են, բայցն նենց ա ստացվել, որ իմ հավանած գրականությունը տվյալ մակերեսային չափանիշներով մեծ մասամբ համըկնում ա ավելի «վերլուծաբար» մոտեցողների գնահատած գրականությանը: Ես ուղղակի խնդիր չեմ դրել գրականագիտական վերլուծություններ գրելու էստեղ:

Օքեյ, Շինարար ջան, չափածոն կարդում ենք, միանգամից չափանիշների մեջով պրագոնկա ենք անում՝ վրեն գնահատականը խփում, անցնում առաջ... ցենտր ձև ա... իսկ ես մակերևութայինը ոչ թե չափանիշներն եմ համարել, այլ մոտեցումը։ Ու շարունակում եմ դա անել։ Բայց իհարկե սրա մեջ ոչ մի անձնավորում չկա, շարունակում եմ քեզ գնահատելի ճանաչել։

[Շինարար]

Օքեյ, Շինարար ջան, չափածոն կարդում ենք, միանգամից չափանիշների մեջով պրագոնկա ենք անում՝ վրեն գնահատականը խփում, անցնում առաջ... ցենտր ձև ա... իսկ ես մակերևութայինը ոչ թե չափանիշներն եմ համարել, այլ մոտեցումը։ Ու շարունակում եմ դա անել։ Բայց իհարկե սրա մեջ ոչ մի անձնավորում չկա, շարունակում եմ քեզ գնահատելի ճանաչել։

Ծլնգ ջան, ի՞նչ անեի, հաջորդ օրը քվեարկե՞ի: կարդացի, տեսա, որն ա իմ կարծիքով միակ լավը ու քվեարկեցի ու նենց ա ստացվել, որ համընկել ա մեծամասնությանը: Ի՞նչն ա սխալ:

[Ծլնգ]

Ծլնգ ջան, ի՞նչ անեի, հաջորդ օրը քվեարկե՞ի: կարդացի, տեսա, որն ա իմ կարծիքով միակ լավը ու քվեարկեցի ու նենց ա ստացվել, որ համընկել ա մեծամասնությանը: Ի՞նչն ա սխալ:

Ոչ մի բանն էլ սխալ չի, Շինարար ջան, ես հո չասի սխալ ա։ Սենց ասեմ. ես իմ գրած երկտողանի բանաստեղծության վրա էլ պիտի մի երկու ժամ մտածեմ, մի քանի անգամ թողնեմ, հետո նորից վերադառնամ, կարդամ ամբողջը համատեղ, ու բառերը՝ անջատ-անջատ, որ հասկանամ, թե այդ երկտողը ի՞նչ է ասում, ո՞նց է ասում, մեջը ռիթմ ու տակտ կա՞, թե՞՝ չէ։ Իսկ արագ-արագ կարդալը, ու ասելը՝ էս մեկը լավ նստեց, էն մեկը՝ չէ, մեկը ես լուրջ չեմ կարող ընդունել։ Պետք չի այստեղ գրականագիտական զրույցներ տանել, բայց կարծում եմ արժի թողնել, որ բանաստեղծությունը մեջդ ներթափանցի, մինչև դրան գնահատական տալը։ Թեկուզև մի երկու քերականական կամ ոճական գրված կամ չգրված կանոն է շրջանցվել, կամ մի երկու բարբառային կամ հնացած բառ է ներդրվել։ Զուտ մոտեցումների տարբերություն է, ոչ թե սխալը ճշտից տարանջատում։ Ու այդ գնահատողներից մի քանիսը իրենց խոսքով ասեցին, որ չափածոյից չկան, ու հա, իհարկե հասկանում եմ, որ ընտրել են այն, ինչ ականջներին դուրալի է թվացել։ Բայց խնդրում եմ դու էլ հասկացիր, որ չափածոն խարապես սիրող մարդու համար այդ մոտեցմամբ գնահատականները «ասնավանի» չեն, թեկուզ այստեղ մեծամասնություն էլ լինեն։

[Շինարար]

Ոչ մի բանն էլ սխալ չի, Շինարար ջան, ես հո չասի սխալ ա։ Սենց ասեմ. ես իմ գրած երկտողանի բանաստեղծության վրա էլ պիտի մի երկու ժամ մտածեմ, մի քանի անգամ թողնեմ, հետո նորից վերադառնամ, կարդամ ամբողջը համատեղ, ու բառերը՝ անջատ-անջատ, որ հասկանամ, թե այդ երկտողը ի՞նչ է ասում, ո՞նց է ասում, մեջը ռիթմ ու տակտ կա՞, թե՞՝ չէ։ Իսկ արագ-արագ կարդալը, ու ասելը՝ էս մեկը լավ նստեց, էն մեկը՝ չէ, մեկը ես լուրջ չեմ կարող ընդունել։ Պետք չի այստեղ գրականագիտական զրույցներ տանել, բայց կարծում եմ արժի թողնել, որ բանաստեղծությունը մեջդ ներթափանցի, մինչև դրան գնահատական տալը։ Թեկուզև մի երկու քերականական կամ ոճական գրված կամ չգրված կանոն է շրջանցվել, կամ մի երկու բարբառային կամ հնացած բառ է ներդրվել։ Զուտ մոտեցումների տարբերություն է, ոչ թե սխալը ճշտից տարանջատում։ Ու այդ գնահատողներից մի քանիսը իրենց խոսքով ասեցին, որ չափածոյից չկան, ու հա, իհարկե հասկանում եմ, որ ընտրել են այն, ինչ ականջներին դուրալի է թվացել։ Բայց խնդրում եմ դու էլ հասկացիր, որ չափածոն խարապես սիրող մարդու համար այդ մոտեցմամբ գնահատականները «ասնավանի» չեն, թեկուզ այստեղ մեծամասնություն էլ լինեն։

Շատ ինքնաթերագնահատող մոտեցում ա տենց ասելը՝ չափածոյից չկամ, մասնագիտական ճառեր են կարդում երևի, մի քիչ կոմպլեքսավորվում են, չափածոն, գրականությունը՝ արձակ, չափածո, թե ինչ, ստեղծված ա մասսայական սպառողի համար, դա այնպիսի արտադրանք ա, որի գնահատողը յուրաքանչյուրս ենք:

Ինչ վերաբերվում ա իմ մոտեցմանը, ամեն դեպքում երկար քննարկումներից հետո, երբ Արեայի բացատրություններից հետո տարբերակներից մեկի քննարկվող քառատողը տասնյակ անգամներ կարդացի, փորձեցի ընկղմվել, ընկալել, կլանել, զգալ, հասկանալ, ոչինչ չփոխվեց: Կներեք:

[Ուլուանա]

Շինարար ջան, նեղսրտելու բան չկա․ չեմ կարծում թե թարգմանողները թարգմանել են միմիայն մրցույթում հաղթելու համար։ Բայց չնեղանաս հետագա ասելիքիցս, ու ոչ էլ դրա մեջ մեծամտություն տես կամ դրանից նեղսրտի․․․ մեկը ինձ հեչ «ասնավանի» չեն այդ տրված ձայներից որոշները։ Ասենք քո ձայնը․ առաջին տարբերակը դրվելուց մինչև քո կարծիքը կայացնելը, ձայնդ տալը ու դրա մասին այս թեմայում հայտնելը անցել է մի ամբողջ 26 րոպե։ Կներես, բայց ես քո գնահատականը լուրջ չեմ կարող ընդունել։ Էդ անտերը նույն անեկդոտի տարբեր պատմելու ձևեր չենք համեմատում․․․

Որ սխալ չհասկացվի, նախօրոք ասեմ, որ ոչ մեկին չեմ կպնում, ոչ էլ փորձում եմ ասել սա է ճիշտ, թե՝ նա։ Միմիայն իմ վերաբերմունքն է չափածո գնահատելու մոտեցմանը։ Կոնկրետ Շինարարի դեպքում, արդեն ասել եմ, որ իր այս թեմայում քննարկելը ահագին դուրս եկել է, բայց իր չափածո գնահատելու մոտեցումը համարում եմ վերին աստիճանի մակերևութային։ Օրինակ Արէայի այդ նույն վեցերրորդ տարբերակին ձայն տալը հարգում եմ, ինչքան էլ որ իր կարծիքներին համամիտ չլինեմ։ Ու հուսով եմ, որ մյուս քվեարկողներն էլ են Արէայի նման մի քիչ գցել՝ բռնել։ Բայց ճիշտն ասած այս թեմային հետևելով դա չեմ զգացել (բացի մի քանի տրված ձայներից)․․․ էսքանը։

Ծլնգ, հաշվի առնելով, որ բանաստեղծությունը գնահատելու չափանիշները կամ առնվազն դրանց առաջնահերթությունը մարդկանց համար տարբեր են, էդ նշածդ մոտեցումը ոչ միշտ կարող է գործել։ Օրինակ, եթե մեկի համար թարգմանության գնահատման հարցում առաջնային դեր ունի վանկաչափական ու շեշտադրական ճշգրիտ համապատասխանությունը բնագրին, էդ դեպքում, պարզ է, որ ժամանակ պետք կլինի բոլոր տարբերակների վանկերն ու շեշտերը տող առ տող հաշվելու, համեմատելու ու վերջնական գնահատական տալու համար։ Իսկ եթե վերոնշյալները մարդու համար առաջնային նշնակություն չունեն, թեկուզև անէական էլ կարող են չլինել, և մարդը առաջնայնությունը տալիս է ընդհանուր բարեհնչությանը, սահունությանը, բառապաշարի բնականությանը և ընդհանուր իմաստային առումով բնագրին մոտ լինելուն, ապա մի քանի րոպեն էլ կարող է բավարար լինել հասկանալու համար, թե ներկայացված տարբերակներից որը կամ որոնք են համապատասխանում իր այդ չափանիշներին։ Օրինակ, եթե բառապաշարի բնականությունն իր համար շատ կարևոր գործոններից է, առնվազն իր կարծիքով անհաջող բառերը հենց միանգամից ականջը ծակում են, ու «ականջի ծակոցն» ընկալելու համար երկար–բարակ ուսումնասիրություններ անելու կարիք չկա։ Շատ ակնհայտ թերությունների դեպքում բացառման սկզբունքն էլ կարող է գործել, թեև պարտադիր չի։

Նաև դեր ունի էն հանգամանքը, թե ներկայացված տարբերակներից քանիսը և ինչ չափով են համապատասխանում գնահատման իր չափանիշներին։ Օրինակ, եթե իր չափանիշներին էս կամ էն չափով համապատասխանող տարբերակներն առնվազն առաջին հայացքից մեկից ավելի շատ են, բնականաբար, որոշ ժամանակ կպահանջվի դրանք ավելի լավ ուսումնասիրելու, համեմատելու համար, որպեսզի վերջնականապես կողմնորոշվի, թե որն է, այնուամենայնիվ, դրանցից ամենահաջողը։ Իսկ եթե հենց սկզբից բոլորն էլ, ըստ իր չափանիշների, աչքի են ընկնում տարբեր անհաջող հատկանիշներով, ու միայն մեկն է իր համար առանձնանում՝ որպես լավը, լրիվ նորմալ է, որ առանց լրացուցիչ մանրազնին ուսումնասիրություններ անելու մարդը միանգամից քվեարկի հենց էդ տարբերակի օգտին։

[Ծլնգ]

Ծլնգ, հաշվի առնելով, որ բանաստեղծությունը գնահատելու չափանիշները կամ առնվազն դրանց առաջնահերթությունը մարդկանց համար տարբեր են, էդ նշածդ մոտեցումը ոչ միշտ կարող է գործել։ Օրինակ, եթե մեկի համար թարգմանության գնահատման հարցում առաջնային դեր ունի վանկաչափական ու շեշտադրական ճշգրիտ համապատասխանությունը բնագրին, էդ դեպքում, պարզ է, որ ժամանակ պետք կլինի բոլոր տարբերակների վանկերն ու շեշտերը տող առ տող հաշվելու, համեմատելու ու վերջնական գնահատական տալու համար։ Իսկ եթե վերոնշյալները մարդու համար առաջնային նշնակություն չունեն, թեկուզև անէական էլ կարող են չլինել, և մարդը առաջնայնությունը տալիս է ընդհանուր բարեհնչությանը, սահունությանը, բառապաշարի բնականությանը և ընդհանուր իմաստային առումով բնագրին մոտ լինելուն, ապա մի քանի րոպեն էլ կարող է բավարար լինել հասկանալու համար, թե ներկայացված տարբերակներից որը կամ որոնք են համապատասխանում իր այդ չափանիշներին։ Օրինակ, եթե բառապաշարի բնականությունն իր համար շատ կարևոր գործոններից է, առնվազն իր կարծիքով անհաջող բառերը հենց միանգամից ականջը ծակում են, ու «ականջի ծակոցն» ընկալելու համար երկար–բարակ ուսումնասիրություններ անելու կարիք չկա։ Շատ ակնհայտ թերությունների դեպքում բացառման սկզբունքն էլ կարող է գործել, թեև պարտադիր չի։

Նաև դեր ունի էն հանգամանքը, թե ներկայացված տարբերակներից քանիսը և ինչ չափով են համապատասխանում գնահատման իր չափանիշներին։ Օրինակ, եթե իր չափանիշներին էս կամ էն չափով համապատասխանող տարբերակներն առնվազն առաջին հայացքից մեկից ավելի շատ են, բնականաբար, որոշ ժամանակ կպահանջվի դրանք ավելի լավ ուսումնասիրելու, համեմատելու համար, որպեսզի վերջնականապես կողմնորոշվի, թե որն է, այնուամենայնիվ, դրանցից ամենահաջողը։ Իսկ եթե հենց սկզբից բոլորն էլ, ըստ իր չափանիշների, աչքի են ընկնում տարբեր անհաջող հատկանիշներով, ու միայն մեկն է իր համար առանձնանում՝ որպես լավը, լրիվ նորմալ է, որ առանց լրացուցիչ մանրազնին ուսումնասիրություններ անելու մարդը միանգամից քվեարկի հենց էդ տարբերակի օգտին։

Եթե մարդ ունի այնքան հստակ չափանիշներ, որոնցով կարում ա արագ բանաստեղծությունը պրագոնկա անի ու որոշում կայացնի, ապա այդ մոտեցումը իմ համար մակերևութային է չափածոյի կոնտեքստում։ Արդեն ասեցի, որ երրորդ տարբերակի մեջ կա մի խնդիր, որը իմ ականջը ոչ թե ծակում է, այլ թավայով մռթիս է տալիս... բայց սուտ չլինի, մի 30 անգամ կարդացել եմ այդ տարբերակը, որևհետև կային մեջը բաներ, որ գրավել էին, ու ահագին երկար տևեց, որ հասկանամ, թե ինչն է գրավել։ Իսկ եթե մի հատ ականջդ ծակածից միանգամից սկսում ես այդ տարբերակից խուսափել, մեկը ես հետդ շատ այս թեմայով քննարկելու բան չունեմ։ Ու այս բոլոր տարբերակների մեջ կան խնդիրներ, որոնք ականջ են ծակում, ու դրանք դժվար ա դնել նժարների վրա ու ասել, թե մեկը ավելի առաջնային խնդիր է, իսկ մյուսը՝ ոչ... համենայն դեպս ինձ համար։ Ու հա, վեցերրորդ տարբերակի մեջ էլ ականջս ծակող բաներ կան, ու միգուցե նաև բոլոր մնացած տարբերակներից ավելի խորը ծակող, բայց դա էլ եմ մի 20 անգամ կարդացել։ Իսկ եթե մարդ ունի այդքան անտոկուն չափանիշներ չափածո գնահատելու համար, հարց չկա՝ քվեարկաթերթիկ զձեզ։

Միմիայն մի քիչ ցավում եմ, որ ձեզ զրկում եք այդպիսի հաճույքից՝ չափածո գործի ձեր մեջ ներթափանցելու հնարավորություն տալուց... բայց սա էլ լրիվ սուբյեկտիվ զգացողություն է։

[Տրիբուն]

Վեցերորդը ակնհայտորեն լավագույնն ա: Բայց ես քվեարկել եմ նաև չորրորդի օգտին: Պոեզիա չկա մեջը, բայց իմաստը գրեթե մեկին-մեկ փոխանցել ա, հանգավորումն էլ լավից-վատից բռնել ա:

[Ուլուանա]

Եթե մարդ ունի այնքան հստակ չափանիշներ, որոնցով կարում ա արագ բանաստեղծությունը պրագոնկա անի ու որոշում կայացնի, ապա այդ մոտեցումը իմ համար մակերևութային է չափածոյի կոնտեքստում։ Արդեն ասեցի, որ երրորդ տարբերակի մեջ կա մի խնդիր, որը իմ ականջը ոչ թե ծակում է, այլ թավայով մռթիս է տալիս... բայց սուտ չլինի, մի 30 անգամ կարդացել եմ այդ տարբերակը, որևհետև կային մեջը բաներ, որ գրավել էին, ու ահագին երկար տևեց, որ հասկանամ, թե ինչն է գրավել։ Իսկ եթե մի հատ ականջդ ծակածից միանգամից սկսում ես այդ տարբերակից խուսափել, մեկը ես հետդ շատ այս թեմայով քննարկելու բան չունեմ։ Ու այս բոլոր տարբերակների մեջ կան խնդիրներ, որոնք ականջ են ծակում, ու դրանք դժվար ա դնել նժարների վրա ու ասել, թե մեկը ավելի առաջնային խնդիր է, իսկ մյուսը՝ ոչ... համենայն դեպս ինձ համար։ Ու հա, վեցերրորդ տարբերակի մեջ էլ ականջս ծակող բաներ կան, ու միգուցե նաև բոլոր մնացած տարբերակներից ավելի խորը ծակող, բայց դա էլ եմ մի 20 անգամ կարդացել։ Իսկ եթե մարդ ունի այդքան անտոկուն չափանիշներ չափածո գնահատելու համար, հարց չկա՝ քվեարկաթերթիկ զձեզ։

Միմիայն մի քիչ ցավում եմ, որ ձեզ զրկում եք այդպիսի հաճույքից՝ չափածո գործի ձեր մեջ ներթափանցելու հնարավորություն տալուց... բայց սա էլ լրիվ սուբյեկտիվ զգացողություն է։

Ճիշտն ասած՝ ես իմ մասին չէի ասում, այլ փորձում էի Շինարարի մոտեցումը հիմնավորել՝ իմ պատկերացրածի հիման վրա։ Ես իր մոտեցումը նորմալ եմ համարում, թեև ինքս նման հարցերում (ընդհանրապես էլ, համարյա ցանկացած հարցում) երկար տնտղելու, գցել–բռնելու հակվածություն ունեմ, նույնիսկ եթե հենց սկզբից շատ որոշակի կարծիք եմ կազմում։ Ես էլ եմ ամեն տարբերակը բազմիցս կարդացել, ու չեմ կարող չխոստովանել, որ ամեն անգամ նորովի եմ ընկալել։ Կոնկրետ ինձ համար համարյա բոլոր տարբերակներն էլ առաջին հայացքից շատ ավելի անհաջող էին թվացել։ Հաջորդ ընթերցումների ժամանակ բոլորի մեջ էլ նկատել եմ ինչ–որ դրական բաներ, որոնք մինչ այդ չէի նկատել կամ մի փոքր այլ կերպ էի ընկալել, բայց միաժամանակ կան բաներ, որ հազար անգամ էլ կարդամ, վերաբերմունքս չի փոխվի, ու էն բաները, որոնք ականջս ծակել են էս կամ էն առումով անհաջող լինելով, բազմիցս կարդալու հետևանքով պակաս չեն սկսել ծակել։ Ուղղակի որոշ բաներ զուտ ընկալման հարց չեն, այլ կոնկրետ դիրքորոշման։ Հիմա մեկը դրած վանկերն ու շեշտերն է հատ–հատ հաշվում ու դրանց շեղումը համարու լուրջ թերություն, մեկ ուրիշն էլ բառերի ոճական կողմին է մանրակրկիտ ուշադրություն դարձնում ու էդ առումով թերացումները համարում անընդունելի՝ թարգմանությունն ընդհանուր առմամբ լավը որակելու համար։ Առաջինի համար երկրորդի մոտեցումն է անիմաստ բզիկ, երկրորդի համար՝ առաջինինը։ Չափանիշների առաջնայնության խնդիրն է։

Ու այս բոլոր տարբերակների մեջ կան խնդիրներ, որոնք ականջ են ծակում, ու դրանք դժվար ա դնել նժարների վրա ու ասել, թե մեկը ավելի առաջնային խնդիր է, իսկ մյուսը՝ ոչ... համենայն դեպս ինձ համար։

Դժվարն, իհարկե, դժվար ա, բայց ամեն դեպքում ի վերջո որևէ մեկին առավելություն տալիս ես, չէ՞, որ համարում ես ավելի լավը։ Ինչքան էլ դժվար լինի, ամեն մեկս ունենք չափանիշների առաջնայնություն, թեև ընդհանուր առմամբ կարող ենք բոլորս էլ նույն չափանիշներն ունենալ գնահատման։ Բայց դատելով նրանից, որ տարբեր բաներ ենք ի վերջո հավանում կամ թեկուզ հարաբերականորեն ավելի լավը կամ վատը համարում, ուրեմն ամեն դեպքում չափանիշների առաջնահերթության հարց կա, որը տարբեր մարդկանց համար տարբեր ա։

[Ծլնգ]

Շատ ինքնաթերագնահատող մոտեցում ա տենց ասելը՝ չափածոյից չկամ, մասնագիտական ճառեր են կարդում երևի, մի քիչ կոմպլեքսավորվում են, չափածոն, գրականությունը՝ արձակ, չափածո, թե ինչ, ստեղծված ա մասսայական սպառողի համար, դա այնպիսի արտադրանք ա, որի գնահատողը յուրաքանչյուրս ենք:

Ինչ վերաբերվում ա իմ մոտեցմանը, ամեն դեպքում երկար քննարկումներից հետո, երբ Արեայի բացատրություններից հետո տարբերակներից մեկի քննարկվող քառատողը տասնյակ անգամներ կարդացի, փորձեցի ընկղմվել, ընկալել, կլանել, զգալ, հասկանալ, ոչինչ չփոխվեց: Կներեք:

Շին ջան, գրականություն էլ կա, գրականություն էլ։ Ես լիքը գրական գործեր գիտեմ, որ գրվում են անձեռոցիկի վրա, ու ոչ թե նրա համար, որ սպառվի, այլ որևհետև գրողը գրել է ուզում։ Հետո էլ ասում է՝ դե լավ, արժի հրապարակել, բալքիմ մեկը իմ ստեղծածի մեջ մի կայծ տեսավ, ոնց որ ես եմ ուրիշների գրածների մեջ տեսել։ Իսկ մասսայական սպառման համար գրվածները սովորաբար Մարինինայի գրածների մակարդակի են լինում։ Հա, ու իհարկե բոլորն էլ իրավունք ունեն գնահատելու, նույնիսկ այն մարդը, ով ասում է՝ «не читал, но оссуждаю»։ Բայց չի նշանակում, թե ուրիշներն էլ այդ գնահատականները գնահատելու իրավունք չունեն։

Իսկ «չափածոյից չկամ»-ը չեմ համարում ինքնաթերագնահատում։ Ես օրինակ ռաբիսից չկամ, ու որ մարդիկ հավաքվեն ռաբիս քննարկեն, ինձ էլ հրավիրեն կարծիք հայտնելու, սկսելու եմ հենց «ռաբիսից ես չկամ...»-ով։ Հիմա սա թերագնահատո՞ւմ էր։ Ու նենց չի, որ ռաբիսը ավելի քիչ մասսայական սպառման համար է ստեղծվում քան չափածոն։ Ուղղակի էդ արվեստի (կամ դրա պակասի, կարծիքները տարբեր կարող են լինել) ձևը, ոճը, ժանրային յուրահատկությունները ինձ չեն հրապուրում, որ փորձեմ խորանալ մեջը մինչև կարծիքս հայտնելը։ Բայց դե հանդիպել եմ մարդկանց, ովքեր կարան ժամերով րաբիս վերլուծել, ու իմ չափածո վերլուծելու ունակությունը (կամ դրա պակասը, նորից, կարծիքները տաբեր կարող են լինել), կոպիտ ասած, քաք ա կերել սրանց ի համեմատ։ Ու չեմ գտնում, որ այդպիսի մարդիկ իմ րաբիսի մասին կարծիքին պիտի բանի տեղ դնեն, կամ գնահատականս սրտին մոտիկ ընդունեն, կամ առավել ևս, որ իրենք քյալ են, որևհետև րաբիսով են ապրում ու շնչում։ Ու գտնում եմ, որ կան մարդիկ, որ չափածոյին նման վերաբերմունք կարող են ունենալ. ցանկություն, հավես, ժամանակ կամ ուղղակի սեփական նախընտրություններ չունեն չափածոյի մեջ խորանալու։ Մեկ-մեկ կարող ա ականջի ծայրով լսեն, մեկ-մեկ իրենց հանդիպած մի երկու բան կարդան. որոշները հեշտ կուտվեն, ու նույնիսկ դուրալի կթվան, բայց այդ ձևաչափը «իրենցը» չի դառնա։ Ու մեկը ես գնահատում եմ այն, որ մարդիկ ասում են. «չափածոյից չկամ, բայց էն մեկը ականջիս ավելի սահուն նստեց»։ Սա իրենց կարծիքը դնում է կոնտեքստի մեջ, այլ ոչ թե թերագնահատման ազդանշան է իմ համար։ Իմ րաբիսի օրինակում, ես երևիթե ավելի շատ իմ չլինելու փաստը կբերեի էն իմաստով, որ պետք չի ինձնից կարծիքիս վերլուծություն կամ հիմնավորում սպասել, ուղղակի առաջարկված տարբերակներից մեկը մի քիչ քիչ ա ականջս թառամացնում, իսկ մյուսը՝ մի քիչ ավելի շատ։

Ու ես, կամ թեկուզ ամբողջ ակումբն էլ հետս, նպատակային սպառող չենք ռաբիս կերտողի համար։ Ու այդ չափածոյից չեղողներն էլ հնարավոր է, որ նպատակային ունկնդիր չեն դիտվել որպես այստեղ բերված տարբերակների հեղինակների կողմից։ Ուրեմն որևէ հեղինակի կողմից համոզելը հաջողվել ա, թե՝ չէ, դառնում է մի քիչ անիմաստ, ըստ իս (ականջս արդեն լսում է հեռվից եկող «որ իր տարբերակը հավանած լինեին, այդպես չէր խոսի»-ն հետևից էլ սրան հետապնդող «հա, բա հո չէր խոստովանելու, որ տենց ա»-ն)։

Ավելի պակասի համար էլ ներող...

[ivy]

Կարծում էի` հարցումը վաղը առավոտն ա փակվում, պարզվեց` ուշ երեկոյան. դեռ մի օրից ավել կա։