Արտ, ես տենց «ծիկ» ունեմ, որ իննից ցանկացած թվականի վերջում «ը» տառը լսելուց/կարդալուց արդեն վատ եմ տրամադրվում։ Տասի դեպքում մի քիչ համակերպվել են, բայց մնացած բոլորի դեպքում իմ համար ը-ն անընդունելի ա։ Ու դրանից արդեն վատ եմ տրամադրվում։
Վերան լավ գիտի, ինչքան եմ ես ուղղում երբ խոսակցականում կողքս էդ «ը»-ն ասում են։
Նույնը Թումանյանի «Կանանչ ախպեր»-ի «կանանչն» ա։ Էդ «կանանչ»-ից հետո շարունակությունն իմ համար կարևոր չի։ Իմ համար ամբողջ սխալ ա։
Կարճ ասած, դա իմ ծիկն ա։ Բայց որ յոթ թիվը չափազանց շատ էր, էդ իմ համար միանշանակ ա։
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ