Cassiopeia (12.06.2016)
Ֆիլմի ռեժիսորը՝ Ագնիեշկա Հոլլանդը, շատ լավն ա, ի դեպ երեք անգամ Օսկարի է առաջադրվել, որից մեկը էս ֆիլմի համար: Ու ֆիլմն իմ դուրն եկել ա, որովհետև էդ մշտական մթության, վախի ու ճնշվածության զգացմունքները շատ լավ փոխանցում ա նայողին, Աննա Ֆրանկի օրագրի Լվովյան տարբերակն ա: Բայց նենց չի որ կցանկանամ էս կինոն ևս մի անգամ նայել:
Խորհուրդ եմ տալիս Հոլլանդի մյուս օսկարին նոմինացված ֆիլմն էլ դիտել - Europa Europa, էլի Հոլոքոստի մասին է ու էլի իրական դեպքերի հիման վրա նկարահանված: Ֆիլմի հերոսը հրեա մի տղա է, ով պատերազմի ժամանակ դառնում է ՀիտլերՅունգեի անդամ ու ձևացնում, որ գերմանացի է:
I may be paranoid but no android!
Cassiopeia (13.06.2016)
Վերջը նայեցի ինձ բաժին ընկած ֆիլմը։ Մնա ֆուտբոլից հետո կարծիքս կգրեմ, թե չե հիմա գրեմ ալեկուլ կլինի
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Սաղ նայե՞լ են արդեն: Նոր Սանտա եմ ուզում![]()
Էն որ խորհուրդդ անտեսած նստել հաց էի ուտում նայելուց, լավ ա թեթև պրծանք:
Զգացողությունները վերջն են, սենց վատ ինձ մեկ էլ Թրիեր նայելուց եմ զգացել: Էն որ չգիտես ինչ ես զգում, բայց ահավոր ա ու հավես միաժամանակ: Ինչ որ անդուր համ ա մնում բերանում ու հասկանում ես, որ դու սիրում ես էս կինոն:
Շնորհակալ եմ քո սանտային լավ կինոյի համար:
Վոլտերա (14.06.2016)
Չէի տեսել։ Չէի էլ տեսնելու, եթե չլիներ Սանտան: Եվրոպական կինոների (մանավանդ իտալական) սեր չունեմ:
Ֆիլմը՝ ինչպես նկատեցիք նկարից, ձաձի մասին ա, ով արդեն 65 գարուն ա անցկացրել ու հասել ա էն պահը, որ արածն ու չարածը ծանրութեթև ա անում, ու գալիս ա էն եզրկացության որ սաղ սութ ա: Ձաձը ապրում ա բարձրաշխարհիկ հասարակությունում, ու լավ էլ կայֆեր ա անում․ սաղ օրը կլուբներում ու փարթիներում ա անցկացնում: Ու չնայած էտ կայֆերին, ձաձը ամեն ինչում դատարկություն ա տեսնում: Երեվի էսքանը: Չմոռանամ նշել, որ ձաձը անկրկնելի գեղեցկություն ա ման գալիս, որի նմանը տեսել ա մի անգամ, ջահել ժամանակ, ծովափում (իդեպ մի երկու կադր կա էտ աղջկանից․ էտ ինչ սիրուն ա այ մարդ,)
Կինոն շատ սիրուն ա նկարած, երաժտությունն էլ ա լավը, դե ձաձի կոստերի մասին խոսք չկա։ Տեղ-տեղ կան հումորներ, հիմնականում ուտվող: Երկխոսություններն էլ վատը չեն, որ ուշադիր լսես, նույնիսկ կարաս մի երկու խոսք ճպցնես ֆեյսբուքիդ պատերին:
Լավն էր: Վատը չեր: Ձաձը ահավոր լավն ա խաղում: Զգույշ սեղանից կվերցնի վիսկին, կկպցնի սիգարետը, դուրս կգա բալկոն, ու ժամերով կպատմի՝ թե ինչքան գեղեցիկ, ու դատարկ բան ա կյանքը:
Մի պահ կա տենց էլ չջոկի․
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
:
Մի անգամ հավեսով կնայվի: Տարիներ հետո գուցե էլի հաճույքով նայեմ, հիմա՝ չէ: Աբրիս Սանտա
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Filth-ի ու Wild Tales-ի մասին ոչ մի բան դեռ չեն գրել: Filth-ն ինձ էդքան չի հետաքրքրում, բայց եթե Wild Tales-ի ռեվյուն 24 ժամվա մեջ չտեսնեմ, էդ մասնակիցը թող ինձնից չնեղանա, ցուցակի սուբյեկտիվորեն ու օբյեկտիվորեն լավագույն ֆիլմն էր
Լավ, հանաքը մի կողմ, խնդրում եմ նայեք ու գրեք: Եթե պիտի կինոն չնայեիք ու վերջում ռեվյու չգրեիք, էլ մասնակցելու իմաստը ո՞րն էր: ՄԻ քիչ հարգեք կազմակերպչին ու մյուս մասնակիցներին:
I may be paranoid but no android!
Աթեիստ (14.06.2016)
Ռուֆ վայրի պատմությունները Ամպին էր ընկել, իսկ ինքը նայել էր․ դա ա ամբողջ խնդիրը, ուղղակի ոչ մի կերպ արդեն հնարավոր չէր փոխել, որովհետև ես էլ էի նայել, իմ հետ էլ չկարողացանք փոխել, բայց խոստացել ա գրել, չնայած եթե չգրի էլ, ես իրան կհասկանամ, որովհետև մարդու շուտվանից նայած կինոն ա, ստիպված պիտի մի հատ էլ վերանայի։ բայց մի հատ խարդախություն եմ արել արանքում, իրան ուրիշ ֆիլմ էլ եմ տվել․ տեսնենք որի մասին կգրի
Ֆիլթի մասին Նիկեան մի քիչ գրել էր էն սկզբերում, դեդլայնն էլ 16-ին ա։
i wanted to destroy something beautiful
Մար, բա Էննայի՞ն ինչ ֆիլմ ա ընկել, ինքն էլ էր մասնակցում
Blessed the poison which brings the end
Վոլտերա (14.06.2016)
Վայրի պատմություններ/Wild Tales
https://upload.wikimedia.org/wikiped...s_salvajes.jpg
Արգենտինա, Իսպանիա, 2014
Ռեժիսոր՝ Դամիան Շիֆրոն
Դերերում՝ Դարիո Գրանդինետի, Էրիկա Ռիվաս և այլն
Ժանրը՝ կոմեդիա, դրամա, թրիլլեր
IMDB-ի միջին գնահատականը՝ 8.1/10
КиноПоиск-ի միջին գնահատականը՝ 7.7/10
Պաշտոնական սայթը
Ֆիլմի օնլայն դիտման հղումը
Պաշտոնական թրեյլերը.
Եթե էս կինոն դեռ չեք տեսել, ուրեմն հենց հիմա միացրեք, նայեք: Էմոցիոնալ, լարված, գժական, սև հումորը տեղը տեղին, դերասանական ընտիր խաղով կինո ա:
Սյուժեի հիմքում ընկած են գաղափարապես նմանատիպ, բայց սյուժետային գծով իրարից անկախ 6 նովելներ, որոնց հերոսները առօրյայով ապրող հասարակ, հանգիստ մարդիկ են: Բայց բավական է՝ նրանց մեջ վրեժի զգացումը նստի, ամեն ինչ կմոռանան. ի՜նչ քաղաքավարություն, ի՜նչ հանդուրժողականություն, վախ, մեղքի զգացում: Չէ, կփշրեն, կջարդեն, ամեն ինչ կանեն, մենակ թե վրեժխնդիր լինեն:
Ֆիլմում մենք չենք կարող բացարձակ դրական կամ բացասկան կերպար գտնել. բոլոր կերպարների մեջ նստած է թե՛ զոհը, թե՛ գիշատիչը: Ու հա, եթե առաջին պահին կերպարը զոհ է, ապա հաջորդ վայրկյանին կարող է ճանկերը խրել նախկին գիշատչի մարմնի մեջ:
Նովելները շատ լավն էին, ամեն մեկն առանձին շատ լավ կարճամետրաժ է: Ինձ ամենաշատը վերջին նովելը դուր եկավ՝ թե՛ զգացմունքների բախումով, թե՛ դերասանների խաղով: Հարսանիքի ժամանակ հարսն իմանում է, որ փեսան իրեն դավաճանել է: Գնա՜ցՀարսը տիպ էր, էլ չասեմ իրա լղոզված մեյքափով աչքերը: Լրիվ մանյակի տեսք
:
Սաունդտրեկն ուղղակի հոյակապ էր: Մուտքի երաժշտությունը շատ սիրուն, ընտրված երգերը՝ մեկը մեկից լավը:
Մի խոսքով՝ ընտրի կինո՝ էմոցիոնալ, հետաքրքիր, դինամիկ, դերասանների շատ բնական խաղով:
Նայել անպայման ))
Սա էլ մուտքի երաժշտությունը.
Սանտա ջան, շնորհակալություն սենց լավ կինո առաջարկելու համար: Ու ներողություն, որ սենց ուշ գրեցի: Նայած կինո էր, ամեն օր որոշում էի վերանայեմ, որ ռեվյուն գրեմ, էն էլ էսօր-էգուց էի գցում: Վերջը չվերանայեցի
Հ.Գ. մի հատ էս տիպի մինի սերիալ կա, սենց գժական, սև հումորով, էն որ մի զույգի նշանադրության ժամանակ աննորմալ խաղ են խաղում, բոլորով լցվում են պահարան... Չեմ հիշում էդ սերիալի վերնագիրը, թե գիտեք, գրեք, դա էլ նայենք: Ես 2 սերիան եմ մենակ տեսել:
In consiliis nostris fatum nostrum est.
Cassiopeia (15.06.2016), John (15.06.2016), Mr. Annoying (15.06.2016), Yellow Raven (15.06.2016), մարիօ (15.06.2016), Մուշու (15.06.2016), Ռուֆուս (15.06.2016), Վոլտերա (15.06.2016), Տրիբուն (15.06.2016)
Լավ երեխաները չեն լացում / Cool Kids Don't Cry.
http://allfilmonline.co/_nw/81/65585922.jpg
Նիդերլանդներ, 2012
Ռեժիսոր՝ Դենիս Բոտս
Դերերում՝ Հաննա Օբեկ և այլոք (անծանոթ են)
Ժանրը՝ դրամա, ընտանեկան
IMDB-ի միջին գնահատականը՝ 7.5/10
КиноПоиск-ի միջին գնահատականը՝ 8/10
Ֆիլմի օնլայն դիտման հղումը
Պաշտոնական թրեյլերը.
Ֆիլմում ներկայացված է 6-րդ դասարանցիների դպրոցական կյանքը: Գլխավոև հերոսուհին ակտիվ, ֆուտբոլ խաղացող, տղաների հետ տուրուդմբոցի մեջ մտնող Ակին էր: Շուտով պարզվում է, որ Ակին քաղցկեղով հիվանդ է. լեյկոզ: Ու սկսվում է պայքարը, դասընկերների աջակցությունը և այլն, և այլն:
Էս թեմայով կինոները էնքան շատ են: էս կինոն էլ եսիմ ինչ որակով ու յուրահատուկ սյուժեով չի նկարահանված, որ մյուսներին գերազանցի: Հետո էլ դերասանները շատ արհեստական էին խաղում: Մի տեսակ չկարողացա իրենց կերպարները զգամ:
Ակին երես առած, ակտիվ տիպ էր, դասարանցիների սիրելին: Դասարանում էլ կար մի տղա, որն աջուձախ բոլորին բզում-բշտում էր, Ակիին վիրավորում, հետը կռվում: Կինոյի վատ տղեն էր, ու պարզ էր, որ Ակիին սիրում ա, վերջում լավն ա դառնալու: Էդ վեցերորդ դասարանցիների սերը մի տեսակ արհեստական էր: Կամ էլ կարող ա ինձ համար էր էդպես:
Հիվանդության մասին իմանալուց հետո էլ Ակիի՝ ուժեղ լինելու, հիվանդանոցից ֆուտբոլի դաշտ վազելու ձգտումը և այլն, և այլն, էլի անբնական էին:
Հիվանդանոցի անձնակազմն էլ իրեն նենց էր պահում, ոնց որ դրախտում լիներ, ոչ թե մանկական օնկոլոգիայի բաժանմունքում: Եթե իրականում էլ ա էդպես, հոյակապ կլինի: Կինոյում հիվանդ երեխաները հոգեբանորեն ճնշված չէին, չապաքինվողներին էլ ոնց որ մահվան պատրաստեին: Ուֆ, դաժան բան:
Կինոն նայելիս անընդհատ Շմիդտի Օսկարին էի հիշում: Ակիի Լիզա բուժքույրն էլ լրիվ Վարդագույն տիկինն էր:
Անկեղծ՝ ֆիլմն ընդհանրապես չհավանեցի. ո՛չ սյուժեն, ո՛չ երեխեքի խաղը, ո՛չ էլ վերջաբանը: Իմ Սանտան փաստոևեն «Վայրի պատմություններից» առաջ սա էր խորհուրդ տվել: Մի քիչ զարմանում եմ:
Մի խոսքով՝ դեռահասների համար նախատեսված կինո՝ մեկ անգամ նայելու:
Հ.Գ. մեռա, չկարողացա նկար դնեմ: Ինչ դնում էի, ասում էր չափսը մեծ ա ((
In consiliis nostris fatum nostrum est.
Cassiopeia (15.06.2016), John (15.06.2016), Ռուֆուս (15.06.2016), Վոլտերա (15.06.2016), Տրիբուն (15.06.2016)
Վայրի պատմությունները նայելիս ես լրիվ հայերին էի պատկերացնում![]()
Ամպ (15.06.2016)
Այ հիմա նոր կարանք գոռանք Պաստեռնա՜կ
Wild Tales-ը վերջն ա, տենց հավես կոմեդիա, որի ժամանակ ձենով ղժժայի, շատ վաղուցվանից չէի տեսել: Հարսանիքը իրոք վերջն էր, շախով կինոն փակեցԴրանից բացի էն երկու վարորդների պատմությունն էր հավես, մանավանդ վերջը ու էն վրաերթի պատմությունը, որը լրիվ հայավարի մի բան էր: Մենակ երկրորդը դուրս չեկավ (ռեստորանը), մնացածի հետ համեմատած շատ թույլ էր:
I may be paranoid but no android!
Cassiopeia (15.06.2016), Mr. Annoying (15.06.2016), Ամպ (15.06.2016), Վոլտերա (15.06.2016)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ