Բավական անհամոզիչ գործ էր: Նախ, ես դեռ չգիտեմ էնպիսի բժշկական դիագնոզ, երբ հիվանդն իրա ոտով բժշկի ա գնում, տասը օր պրոգնոզով դիագնոզ են դնում: Եթե բժիշկն ասում ա տասը օր, ուրեմն պիտի ցխված ուղեղով, սաղ օրգանները շարքից դուրս էկած, կիսագիտակից կամ անգիտակից վիճակում գտնվող մեկը լինի: Երկրորդ, Հանսի հոգեբանական վիճակն ա շատ անհավատալի, թե ոնց ա մի օրից մյուսը փոխվում: Չափից դուրս արագ ա տեղի ունենում ու չափից դուրս չհիմնավորված: Ու առավելևս չհիմնավորված ա ինքնասպանությունը:
Իհարկե, գաղափարը լավն ա, կարելի ա էս գաղափարի վրա շատ աշխատել, խորանալ, մանրամասն նկարագրել, թե ինչերի միջով ա անցնում մահացու դիագնոզ ստացած մարդը, ինչ ա անում էդ ընթացքում ու ինչ ա զգում, երբ իմանում ա, որ սխալ են դիագնոզել: Բայց էս գործն էդ ամենը շատ մակերեսային ու անհամոզիչ ա անում:
Մեջբերել
Էջանիշներ