Sambitbaba-ի խոսքերից
Չէ, եղբայրս, այստեղ քեզ հետ համաձայնվել ուղղակի ոչ մի կերպ չեմ կարող, կներես: Նորածինը ոչ աթեիզմի, ոչ էլ հավատի մասին ոչինչ չգիտի, և դրանում է նրա իմաստությունը: Նա գիտի, որ գոյություն ունի մի ամբողջականություն` նա առայժմ դրա անունն էլ չգիտի, բայց հաստատ գիտի, որ ինքը դրա անբաժանելի մասնիկն է: Նա նույնիսկ իր մորն իրենից չի առանձնացնում, և այդ պատճառով նրա համար միևնույնն է, մոր կուրծքը ծծի, թե իր ոտքի բութ մատը: Նորածնի ներդաշնակությունը միայն աստվածային մաքրության հետ կարելի է համեմատել, և չնայած նա առայժմ ասածդ գիտելիքները չունի, մեր մտքով անգամ չի անցնի նրան տգետ համարել:
Իսկ այ, հենց նա սկսում է ձեռք բերել գիտելիքներ, համեմատ դրա սկսում է կորցնել թե իր կապը բնության հետ, թե իր ներդաշնակությունը, և թե իր հրեշտակային մաքրությունը: Բայց ոնց որ թե ես արդեն ուրիշ տեղ եմ գնում...
Դե, եթե համարենք, որ մութն էլ լույսի բացակայություն է... և ըստ այդմ էլ ինքնին մութը գոյություն չունի...
Բայց նույնիսկ այս դեպքում էլ ես պնդում եմ, որ կրոնն էլ` լույս չի:
Իսկ աթեիզմի մասին որևէ չնչին պատկերացում կունենա՞:
Աստծո մասին տեղեկություն չունեցող մարդուն արդյո՞ք հնարավոր է բացատրել, թե աթեիզմն ինչ է:
Գիտե՞ս, Արէա ջան, քեզ հետ զրուցելիս մի տեսակ կասկած ընկավ մեջս. արդյո՞ք աթեիստները ճիշտ են հասկանում, թե ինչ է աթեիզմը: Հանկարծ չնեղանաս, խնդրում եմ, ոչ մի նման պատճառ չեմ հետապնդում: Ուղղակի միգուցէ իրո՞ք ինչ-որ բան չեն հասկանում այս հարցում: Բոլո՞րս...
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ