Ապրես Ուլուանա: Շատ կարևոր հարց ես քննարկում, գոնե ինձ համար:
Մեր փոքրիկը 1 տարեկան է դառնալու օրերս, ու դեռ չի խոսում:
Մենք էլ որոշել ենք, որ մայրը իր հետ խոսալու է միմիայն հայերեն: հոր խնդիրը մի քիչ բարդ է, քանի որ լինելով Հայաստանցի հայի զավակ, շատ քիչ գիտեր հայերեն ծնողների ախմախ խելքից: Ծնողները ռուսախոս էին:
Հիմա մենք ինչ որ անում ենք, անում ենք ինտուիցիայով: Ու ճիշտն ասած չգիտենք էլ թե դա ինչի կբերի:
Ընկերոջս երեխան 6 տարեկան է, ու քո նկարագրած վիճակն է: Տանը Միայն հայերեն են խոսում բոլորն էլ, իսկ երեխան արդեն անկախ իրենից դպրոցից տուն է բերում անգլերենը: Երբ որ արագ ինչ որ բան է ուզում ասել առանց մտածելու, մեջը անգլերեն բառեր է կոխում, մի տեսակ հայերեն բառը ինքը պետք է արհեստականորեն հիշի նոր ասի: Ասենք երբ ասում էր որ "խնձոր եմ ուզում" խնձոի տեղը օգտագործում էր անգլերենը:
....
հիմա ես էի մտածում թե ինչ պետք է անենք:
Տորոնտոյում բավականին շատ լիբանանցի հայեր կան, որոնք գաղթել են մոտ 40 տարի առաջ:
իրենց երեխաները ծնված լիւնելով Կանադայում մաքուր հայերեն են խոսում, առանց մտածելու: Պետք է փորձեմ իրենցից հարցուփորձ անեմ, թե ինչպես են իրենք վարվել:
Դա իմ իմացած լավագույն փորձն է, որը կարելի է կիրառել, քանի որ արդյունքը աչքիս առաջ է: Երեխաները անգլերեն խոսում են առանց պրոբլեմի:
Համարյա բոլորը գիտեն նաև արաբերեն: իսկ դպրոցում տիրաելեն են նաև ֆրանսերենի, ոնց որ ասենք մեր Հայասանյան դպրոցի աշակերտը ռուսերեն- էտ մակարդակով:
Ընդանրապես արևմտահայերի 99 տոկոսը շատ լավ հայերեն գիտի: Լինեն պարսկահայ թե սիրահայ:
Մի բան հաստատ գիտեմ, որ իրենց գերակշիռ մասը երեխաներին տալիս է հայկական դպրոց:
Այսեղ մի շատ լավ/ուժեղ դպրոց ունենք Կիլիկյայի թեմի եկեղեցուն կից: Անգամ օտարներն են այնտեղ հաճախում, այնքան լավն է այդ դպրոցի անունը: վատը այն է, որ պետությունը ոչ մի կոպեկով չի օգնում, ու լրիվ համայքի ու եկեղեուց ուսերին է դպրոցը:
բայց էլի հետաքրքիր է որ հայաստանցու երեխան այնտեղ հաճախելով էլի հայերենից կաղում է, իսկ արևմտահային ոչ: ի՞նչ ֆենոմեն է չեն կարողանում հասկանամ:
...
Եթե մի բան հասկացա , անպատճառ կգրեմ: Դու էլ կիսվիր քո ճանաչած մարդկանց փորձով:
Մեջբերել
Էջանիշներ