Հին հարաբերություններում ծագող խնդիրներ

[StrangeLittleGirl]

Ընդհանրապես, շատ ա խոսվում, որ երբ հարաբերությունների «մեղրամսային» փուլն անցնում ա, զույգերը սկսում են կռիվներ անել, ինչի արդյունքում խնդիրները կա՛մ հաղթահարում են ու շարունակում են միասին մնալ, կա՛մ չեն հաղթահարում ու բաժանվում են: Հետաքրքիր ա. իսկ ո՞նց են հաղթահարվում խնդիրները: Կամ ի՞նչ հաճախականությամբ են «հին», այսինքն՝ մի քանի տարվա զույգերը վիճում:

Մեկ էլ կողքի թեմայում կարծիք հնչեց, որ երբ կրքերը մարում են, կինը կարող ա սկսել դեսուդեն նայել: Արդյոք հնարավո՞ր չի մի քանի տարվա հարաբերություններում կիրքը միշտ վառ պահել:

Մի խոսքով, մինչև հիմա ակումբի էս բաժնում ավելի շատ նոր սկսվող սիրո մասին հարցեր են քննարկվել: Հաշվի առնելով, որ ակումբցիներից շատերը մեծացել են ու երկարատև հարաբերությունների մեջ են՝ առաջարկում եմ էստեղ քննարկել հին հարաբերությունների խնդիրները (իհարկե, ինչքանով հարմար եք գտնում)

[One_Way_Ticket]

Մեկ էլ կողքի թեմայում կարծիք հնչեց, որ երբ կրքերը մարում են, կինը կարող ա սկսել դեսուդեն նայել: Արդյոք հնարավո՞ր չի մի քանի տարվա հարաբերություններում կիրքը միշտ վառ պահել:

Քանի որ ես էի կարծիքը հնչեցրել, պատասխանեմ
Իմ կարծիքով գործնականորեն անհնար է: Սիրահարվածությունը/կիրքը պրոյեկցիա է՝ քո հորինած իդեալական կերպարից դեպի կոնկրետ անձնավորությանը: Պրոյեկցիան դադարում է գործել, երբ անհամապատասխանությունը չափազանց ակնհայտ է դառնում: Իսկ տարիներ շարունակ կողք կողքի ապրելով ո՞նց է հնարավոր չտեսնել մարդու թերությունները:

[StrangeLittleGirl]

Քանի որ ես էի կարծիքը հնչեցրել, պատասխանեմ
Իմ կարծիքով գործնականորեն անհնար է: Սիրահարվածությունը/կիրքը պրոյեկցիա է՝ քո հորինած իդեալական կերպարից դեպի կոնկրետ անձնավորությանը: Պրոյեկցիան դադարում է գործել, երբ անհամապատասխանությունը չափազանց ակնհայտ է դառնում: Իսկ տարիներ շարունակ կողք կողքի ապրելով ո՞նց է հնարավոր չտեսնել մարդու թերությունները:

Ես թերությունները չտեսնելու մասին չեմ ասում: Բնական ա, որ մի քանի ամիս անց մանրից սկսում են միմյանց թերությունները տեսնել: Ու հարաբերությունների երկարատևությունն ու ամրությունն էլ հենց պայմանավորվում ա էդ թերությունների հետ հաշտվելով և/կամ շտկելով: Բայց կիրք ասելով նկատի ունեմ նույն տարվածությունն իրարով, նույն ցանկությունը սեքս անելու:

[One_Way_Ticket]

Բայց կիրք ասելով նկատի ունեմ նույն տարվածությունն իրարով, նույն ցանկությունը սեքս անելու:

Դա կարող է մնալ: Բայց երբ զուգընկերոջդ սկսես նայել առանց վարդագույն ակնոցների, ակնոցները պարապ չեն մնա ու կսկսեն այլ օբյեկտ փնտրել

[StrangeLittleGirl]

Դա կարող է մնալ: Բայց երբ զուգընկերոջդ սկսես նայել առանց վարդագույն ակնոցների, ակնոցները պարապ չեն մնա ու կսկսեն այլ օբյեկտ փնտրել

Կսկսե՞ն որ: Թե՞ հին զուգընկերոջդ հետ կապն ավելի կխորանա:

[ivy]

Հին հարաբերությունների խնդիրը հենց իրենց հին լինելն ա, որ ամեն ինչ արդեն էնքան ա կրկնվել, էլ նոր բան չկա: Չնայած մարդ կա, հենց էդ հինն ա սիրում, իր իմացածն ու իր ճանաչածը, ինչին որ սովոր ա, ոնց որ մարդ կա, ասում ա՝ բորշը երրորդն օրն ավելի համով ա:

[One_Way_Ticket]

Կսկսե՞ն որ: Թե՞ հին զուգընկերոջդ հետ կապն ավելի կխորանա:

Լիբերալ հասարակության մեջ, որտեղ լիքն են նոր ծանոթությունները, "ընկերական" գրկախառնվելը, իրար հետ մի բաժակ սուրճ խմելն ու կոմպլիմենտներ ասելը, գրեթե համոզված եմ, որ կսկսեն: Տաբուների վրա հիմնված հասարակությունում գուցե և հին զուգընկերոջ հետ կապը խորանա, էս մեկի վրա այդքան վստահ չեմ:

[Arpine]

Ինչ լավ թեմա ա, օրինակ ինձ միշտ հետաքրքիր ա եղել, ու էն մտածելակերպը իբր ես մարդուց կհոգնեմ իմ կյանքում մե՜ծ փոոխություն ա մտցրել(Ի դեպ էս մասին ես երբեք չեմ խոսել)։
Նախ ասեմ որ ինչ տարբերություն կին թե տղամարդ գումարած որ տղամարդիկ միշտ ավելի շատ են դուրս նայում հավանաբար քան կանայք։
Պոլգամիային մի անցեք սա ավելի հեաքրքիր ա
Էստեղ շատ կարևոր ա էմոցիոնալ կապվածությունը(էսպես կոչված սերը, որը ես չեմ հասկանում ավելի լավ է էս մյուս տերմինը), որից էլ արդեն գալիս ա մնացած բաները։ ըստ որոշ աղբյուրների հարաբերությունների երրորդ, չորրորդ ու հաջորդ տարիներում կարևորվում ա զույգերի միմյանց commitment-ը(ես չգիտեմ սա ոնց կարելի ա էս կոնտեքստում ճիշտ թարգմանել), որն էլ տևական հարաբերությունների կարևոր բաղադրիչ ա։ Commitment-ը իհարկե երկար բացատրություն ունի, բայց կարճ ասած, մարդու տվյալ հարաբերույունում գտնվելու ներքին մտադրությունն ա, ցանկությունը, ամկախ մարդու թերություններից ու առավելություններից։
Կա մի <տնտեսագիտական> բանաձև որը ոնց որ պատասխանում ա էս բոլոր հարցերին ու One Way-ի ասած նաև ակնոցները հանելուց հետո, հիմա կփորձեմ դա ցույց տալ։

[Freeman]

Թեմայի հետ կապված նկար տեսա))

[Ուլուանա]

Չգիտեի՝ որ թեմայում դնեմ, մտածեցի՝ էս մեկում երևի հարմար կլինի։

Էս հոդվածում նշված են 6 «ախտանիշներ», որոնք վկայում են հարաբերությունների անառողջ լինելու մասին։ Հոդվածում ամեն կետի շուրջ հեղինակը մի քիչ ծավալվել է։ Քանի որ հոդվածն անգլերեն է, կետերը կթարգմանեմ հայերեն, բայց առանց ծավալվելու, այսինքն՝ համաձայն Ակումբի կանոնադրության՝ ընդհանուր միտքը.

1. Դուք չունեք հարաբերությունների ապահովություն։ Այսինքն՝ բազմաթիվ անգամներ հարաբերությունները խզել–վերականգնել եք։

2. Դուք հավասարապես չեք որոշումներ կայացնում։ Ասվում է, որ հարաբերություններում նույնիսկ եթե մեկն ավելի իշխող տեսակին է պատկանում, մյուսն՝ ավելի զիջող, միևնույն է, որոշումներ կայացնելու հերթը պիտի մյուսին՝ զիջողին էլ հասնի։

3. Դուք չեք կարողանում երջանիկ լինել առանց մեկդ մյուսի։ Զուգընկերոջ երջանկության միակ աղբյուրը լինելն անառողջ է համարվում։ Պետք է ի վիճակի լինեք երբեմն մենակ ինչ–որ բանով զբաղվելու, որոշ ժամանակ իրարից առանձին անցկացնելու։ Ի վերջո, նախքան զույգ դառնալը դուք անհատներ էիք, հետևաբար պիտի հարաբերությունների մեջ էլ կարողանաք պահպանել ձեր անհատականությունը։

4. Դուք չունեք ընկերներ, որոնք միայն ձերն են (ոչ թե երկուսինդ)։ Եթե ձեր զուգընկերը չի ուզում, որ դուք ձեր ընկերներն ունենաք, հանդիպեք, շփվեք նոր մարդկանց հետ կամ ինչ–որ տեղեր գնաք առանց իրեն, դա արդեն հսկողություն է, հետևաբար անառողջ։ Առողջ հարաբերություններում երկու զուգընկերներն էլ կարիք են ունենում առանձին ընկերներ ունենալու և երբեմն ժամանակ են անցկացնում նրանց հետ։

5. Դուք ոչ մի ընդհանուր ընկեր չունեք։ Եթե դուք ոչ մի ընդհանուր ընկեր չունեք, նշանակում է՝ ձեր ընտանիքը և/կամ ընկերները չեն հավանում ձեր զուգընկերոջը, ու եթե ձեր կյանքում ոչ ոք չի հավանում նրան, ապա մտածելու տեղիք է տալիս, թե ինչու։

6. Դուք ստիպված եք արդարանալ ձեր գործողությունների համար։ Եթե ձեր զուգընկերը վերահսկում է ձեր ինչ անելն ու ուր գնալը կամ ստիպում է ձեզ այնպիսի զգացողություն ունենալ, որ իրենից պիտի թույլտվություն վերցնեք այս կամ այն բանն անելու համար, ուրեմն ձեր հարաբերություններն առողջ չեն։ Էստեղ կարևոր է հասկանալ, որ բոլորովին տարբեր բաներ են զուգընկերոջ հետ միասին քննարկելով որոշումներ ընդունելը և թույլտվության կարիք ունենալը։

Վերջը մի քիչ ծավալվեցի ։

Կարելի է քննարկել կետերը։

Երրորդ կետի վրա եմ ուզում ուշադրություն գրավել։ Դրա մասին շատ եմ կարդացել. ասում են՝ զգուշացեք էն մարդկանցից, ովքեր առանց ձեզ ապրել չեն կարող, որովհետև դա արդեն ոչ էնքան սեր է, որքան անառողջ կախվածություն, ոչ հասուն ու չկայացած մարդու մոտեցում։ Մի հոդված եմ հիշում, որտեղ խոսվում էր էն մասին, որ տարբեր կանանց ու աղջիկների շրջանում հարցում են անցկացրել՝ առաջարկելով սիրո խոստովանության մի քանի օրինակ, որոնցից պիտի աղջիկներն ընտրեին իրենց կարծիքով ամենալավը, այսինքն՝ այն, որն ավելի լուրջ ու ուժեղ սեր է ենթադրում։ Բոլոր տարբերակները չեմ հիշում, բայց աղջիկների ճնշող մեծամասնությունն ընտրել էր «ես առանց քեզ ապրել չեմ կարող» տարբերակը՝ համարելով, որ եթե մարդն առանց իրենց ապրել չի կարող, ուրեմն ինչքան շատ է սիրում իրենց, հետևաբար էլ ի՞նչ դարդ։ Բայց ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ դա իրականում ամենաանհաջող ընտրությունն է, քանի որ «առանց ձեզ ապրել չկարողացող» տղամարդիկ, որպես կանոն, ինֆանտիլ, եսասեր ու մանիպուլացիայի հակված ամուսիններ են դառնում։ Ու, ըստ հեղինակի, հաջող ամուսնությունների թիվն այսօր խիստ փոքր է, քանի որ կանայք, չգիտակցելով, ամուսին են ընտրում վերոնշյալ սկզբունքով, որն իրականում հասուն ու խելամիտ մոտեցում չի։ Տարբերակներից տպավորվել էր մեկ էլ սա. «ուզում եմ քեզ հետ կյանք կառուցել/կիսել կյանքի դժվարությունները», որն էլ, ըստ հեղինակի, ճիշտ տարբերակն էր, մինչդեռ ոչ մի աղջիկ դա չէր ընտրել՝ ըստ երևույթին, համարելով ոչ էնքան ռոմանտիկ ։

[StrangeLittleGirl]

Էս կետերի նման մի բանի հանդիպել էի մի ուրիշ կայքում, որտեղ խոսվում էր տոքսիկ հարաբերությունների նշանների մասին: Դե տոքսիկ հարաբերություններն էլ անառողջի ծայրահեղ դրսևորում են: Ու ինչքան էս ամենը փորփրում եմ, էնքան ավելի եմ զարմանում, որ շատ-շատ են նման հարաբերությունների մեջ գտնվող զույգերը, որովհետև տրամաբանորեն պիտի որ թե՛ կանայք, թե՛ տղամարդիկ նախընտրեին առողջ հարաբերությունները:

Երրորդ կետի վերաբերյալ ասեմ, որ հարյուր տոկոսով համաձայն եմ, ընդ որում՝ դա միայն զուգընկերոջը չի վերաբերում: Դա ցանկացած մարդկանց ու անգամ իրերի մասին ա: Եթե աշխարհում կա մեկը կամ մի բան, առանց որի ապրել չես կարող, ուրեմն պետք ա վերանայել ներսդ, տեսնել՝ էդ ինչ ա կատարվում, որ չես կարա ապրես: Իմ համեստ կարծիքով, ապրել հնարավոր չի մենակ առանց թթվածնի, ջրի ու սննդի:

Մեկ էլ առանձին ժամանակ անցկացնելու մասին ասեմ: Շատ զույգեր հարաբերությունների հենց սկզբից սկսում են միասին ապրել շատ փոքր տարածքում: Կարծում եմ՝ դա էլ ա վատ անդրադառնում, որովհետև առանձին տարածք չեն ունենում մեկը մյուսից անջատ անցկացնելու:

Ի դեպ, էս թեման բացելուց հետո շատ եմ խորացել, թե ինչից կարող են հարաբերություններում լուրջ խնդիրներ ծագել: Անկեղծ ասած, էս բոլոր վեց կետերը մի կողմ կդնեի ու կառաջարկեի մի պարզ ու հասարակ կետ. հաղորդակցության բացակայություն: Եթե հարաբերություններում առնվազն մեկն անկեղծ չի, չի արտահայտվում, թե ինչ ա ուզում կամ մութ գաղտնիքներ ա պահում, էդ հարաբերությունները վաղ թե ուշ քանդվելու են: Չգիտեմ, էսօրվա հասարակությունը շատ ա մեզ (հատկապես կանանց) բրդում խորհրդավորության, ամեն ինչ չասելու, ձևեր թափելու: Բայց փաստը մնում ա փաստ, որ ամեն ինչ շատ պարզ ու հասարակ ա, երբ զուգընկերոջդ հետ մինչև վերջ անկեղծ ես լինում: Դա նաև խորացնում ա հոգեկան կապը:

[Ուլուանա]

Ի դեպ, էս թեման բացելուց հետո շատ եմ խորացել, թե ինչից կարող են հարաբերություններում լուրջ խնդիրներ ծագել: Անկեղծ ասած, էս բոլոր վեց կետերը մի կողմ կդնեի ու կառաջարկեի մի պարզ ու հասարակ կետ. հաղորդակցության բացակայություն: Եթե հարաբերություններում առնվազն մեկն անկեղծ չի, չի արտահայտվում, թե ինչ ա ուզում կամ մութ գաղտնիքներ ա պահում, էդ հարաբերությունները վաղ թե ուշ քանդվելու են: Չգիտեմ, էսօրվա հասարակությունը շատ ա մեզ (հատկապես կանանց) բրդում խորհրդավորության, ամեն ինչ չասելու, ձևեր թափելու: Բայց փաստը մնում ա փաստ, որ ամեն ինչ շատ պարզ ու հասարակ ա, երբ զուգընկերոջդ հետ մինչև վերջ անկեղծ ես լինում: Դա նաև խորացնում ա հոգեկան կապը:

Էն օրն էի ուզում պատասխանել, մոռացա։ Լրիվ համաձայն եմ, Բյուր։ Էդ խորհրդավորություն խաղալով, ձևեր թափելով և նմանատիպ բաներով իրականում կարելի հեշտ ա գլխիդ հավաքել ամեն պատահած սխալ մարդու, ավելի ճիշտ՝ լիքը սխալ մարդկանց, ինչն էլ համապատասխանաբար շատ դեպքերում հանգեցնում ա սխալ մարդու հետ հարաբերությունների մեջ մտնելուն, որտեղից էլ, բնականաբար, լիքը խնդիրներ հետագայում... Իսկ պարզ, բնական ու անկեղծ լինելու դեպքում գուցե շատ մարդկանց չգրավես, բայց փոխարենը կգրավես էն մարդուն, ով հենց քեզ ա հավանում, հենց քեզ կսիրի, ոչ թե քո ստեղծած պատրանքային կերպարը, որը վաղ թե ուշ փուլ ա գալու ու հիասթափությունների ու կոնֆլիկտների պատճառ դառնա։ Թվում ա՝ էնքան պարզ ու տրամաբանական ա, չէ՞, որ նույնիսկ ավելորդ ա սրա մասին խոսելը, բայց արի ու տես, որ գործնականում քչերն են տենց շարժվում. իրականից ավելի լավը երևալու գայթակղությանը քչերն են դիմանում։

[ivy]

Մի քանի մտքեր՝ թե իմ անձնական փորձից, թե զույգերի հետ աշխատանքից։
Ուզում եմ գրել միայն խնդիրների / երևույթների մասին․ լուծումները շատ ավելի մեծ թեման են։
Բայց հավատում եմ, որ ցանկության դեպքում ամեն կետի համար էլ լուծումներ կան։

- Չհամընկնող պահանջներ
Ինձ թվում է, հարաբերություններում հաճախ առաջացող խնդրիներից մեկը տարբեր (չհամընկնող) պահանջներն են։ Ընդհանրապես, սա շատ կարևոր կետ է միության ամբողջ ընթացքում։
Ինչ պահանջներ ունեն մարդիկ հարաբերություններից և հարաբերություններում։ Եթե տարբեր ռելսերի վրա են, հեշտ չի լինելու։ Նաև հնարավոր է, որ պահանջները միայն ժամանակի ընթացքում սկսեն փոխվել ու չհամընկնել։ Սա կարող է լինել թե էմոցիոնալ, թե ինտելեկտուալ, թե ֆիզիկական, թե այլ դաշտում։ Մարդն ինչ-որ կարևոր պահանջ ունի հարաբերություններում, որը չի ստանում զուգընկերոջից։
Օրինակ՝ ժամանակի հետ սիրային զգացմունքների խամրելը կարող է և խնդիր չդառնալ, երբ մարդիկ գոհ են ամուր, ստաբիլ ընկերությամբ / ֆիզիկական ներդաշնակությամբ սահմանափակվելով (դա էլ հենց հասուն սեր են կոչում), և վառ զգացմունքների պահանջ չունեն։ Բայց ի՞նչ, եթե հարաբերություններում վառվռուն ապրումների պահանջը առնվազն մեկի մոտ առկա է։
Սա ընդամենը մի օրինակ էր, նույնը կարող է ֆիզիկական, ինտելեկտւալ և այլ կողմերին վերաբերվել։

- Վեճերից խուսափումով՝ դեպի հաղորդակցման նվազում
Վիճաբանություններ ու անհամաձայնություններ բոլոր հարաբերություններում էլ կան․ հարցն էն է, թե դրանք ի վերջո օգնո՞ւմ են հարաբերությունների լավացմանը (միասնական լուծումներ գտնելու արդյունքում), թե՞ բռնում են տոքսիկ ճանապարհը՝ իրար վնաս հասցնելով։ Եթե վեճերը վերածվում են անդադար իրարուտոցիի ու վիրավորանքների՝ առանց կոնստրուկտիվ կոմպրոմիսների ու լուծումների, հնարավոր է, որ կողմերից մեկը կամ նույնիսկ երկուսը սկսեն աստիճանաբար խուսափել հաղորդակցումից՝ տոքսիկ իրավիճակներից խուսափելու համար։
«Եթե սրա վերջը կռիվ է լինելու, ավելի լավ է սկի չխոսեմ էլ»։
Սկանդալները էն աստիճանի ծավալուն ու վնասող կարող են դառնալ, որ մարդիկ դրա արդյունքում ինչ-որ ժամանակ ընդհանրապես այլևս չխոսեն իրար հետ։
Ու ինչքան քչանում է հաղորդակցումը, էնքան ավելի է վատանում մթնոլորտը։ Փակ շրջան։

- Միասնական ժամանակի նվազում
Սա անպայման չի, որ վեճերի պատճառով լինի։
Երևի թե բոլորս էլ մեր անձնական տարածքի ու անձնական ժամանակի անհրաժեշտությունն ունենք, ամբողջ հարցն էն է, թե ինչքան ժամանակ է մնում միասին անցկացնելու համար։
Հատկապես երկարատև հարաբերությունների դեպքում հնարավոր է, որ անձնական ժամանակը գնալով հետ մղի միասնականին։ Ու ինչ-որ պահի մարդիկ սկսում են իրարից «կտրվել»․ ամեն մարդ իր կյանքով է ապրում։ Հարաբերությունները գնալով մարում են։
Ու հնարավոր է, որ սա էլ խնդիր չի․ շատ մարդիկ տարիներով շարունակում են էդպես ապրել իրար հետ։ Բայց հնարավոր է, որ գոնե մեկի համար սա խնդիր դառնա։ Էստեղ նորից պահանջների հարցն է գալիս։

- Զոհաբերություններ
Չշփոթել կոմպրոմիսների հետ։ Կոմպրոմիսները առողջ են, զոհաբերությունները՝ ըմմմ․․ ոչ միշտ։
Եթե մարդ զգում է, որ իր հարաբերությունների պատճառով ինքը մեծ զոհաբերությունների է գնում, հնարավոր է, որ ինչ-որ պահի այլևս չուզենա դրանց համար էդքան «թանկ վճարել»։
Սա կարող է առնչվել ցանկացած ոլորտի, օրինակ՝ աշխատանք, այլ մտերիմ կապեր, հոգեկան ու ֆիզիկական առողջություն և այլն։

- Սոցիալական դերերում թերացման մեղադրանքներ
Սա երևի ամենացավոտ վիճակներից մեկն է հարաբերություններում։
Երբ զուգընկերդ քեզ անընդհատ էն զգացողությունն է տալիս, որ դու քեզ համար շատ կարևոր սոցիալական դերերում թերանում ես։
Եթե մարդ իր զուգընկերոջից շարունակաբար ուղիղ կամ անուղղակի ազդակներ է ստանում, որ ինքն իր կյանքի կարևոր հարաբերություններում «վատն է» , ասենք՝ վատ ծնող է երեխաների համար, վատ զուգընկեր է իր համար, վատ զավակ է և այլն («վատ» բառի փոխարեն կարող ենք ցանկացած այլ բացասական նշանակությամբ բառ վերցնել), սա սովորաբար ինչ-որ պահի անտանելի է դառնում, որովհետև ուղիղ խոցվում է մարդու ինքնագնահատականը։
Մարդիկ կարող են իրար օգնել՝ ավելի լավը դառնալ իրենց դերերում, բայց սրա ճանապարհը պիտի որ նրբանկատ օժանդակությունը լինի, ոչ թե մեղադրանքները։
Ընդհանրապես, էն հարաբերությունները, որտեղ շարունակաբար մեղադրանքներ են հնչում (դրանք սովորաբար ոչ այլ ինչ են, քան վիրավորանքներ), թունավոր են դրանցում ներառված մարդկանց համար, որ մեկի կողմից էլ նայես։

- Իրար ոտքից գլուխ ճանաչելը՝ որպես նյարդայնացնող կամ ձանձրալի երևույթ
Հաստատ ոչ բոլորի համար է էդպես։ Մարդիկ կան՝ իրենց անփոփող կենցաղն ու դրանցում անփոփող մարդկանց ներկայությունն իսկապես վայելում են։ Մարդիկ էլ կան, որ սկսում են կարգին ձանձրանալ կամ ավելի վատ՝ նյարդայնանալ, երբ զուգընկերոջ ամեն քայլը, ամեն ռեակցիան ու ասածը դառնում է կանխատեսելի։ Սա նաև զուգընկերոջ սովորություններին ու ռիտուալներին է վերաբերվում, որոնք սկզբում հետաքրքիր են ու գուցե գրավիչ, բայց մարդիկ, դրանց ամեն օր, տարիներ շարունակ ականատես լինելով, ինչ-որ պահի գուցե և հոգնում են։

Ուրիշ լիքը թեմաներ էլ կան իհարկե (չհամընկնող հայացքներ/արժեքներ՝ քաղաքականությունից սկսած, երեխաների դաստիարակությամբ վերջացրած կամ ֆինանսական անհամաձայնություններ / խնդիրներ և այլն), բայց էսօր վերը նշածի մասին էի ուզում գրել։