Mephistopheles-ի խոսքերից
էլի համաձայն չեմ Շին… կարա՞ս ասես որն ա իմաստը պիես գրելու եթե բեմականացումը կարևոր չի… կարդացողի համար գրելու իմաստն անհասկանալի ա, քանի որ կարդացողի համար գրելու շատ ավելի շատ ու հարուստ ձևեր կան… կարող ա գրողը գրում ա պիեսը հույս չունենալով որ կբեմականացվի, էդ ուրիշ ա արդեն…
լավ ու վատ կերպարի համար… իհարկե կարա լինի որ ափաշքյարա ասի ես վատն եմ… բայց էդ դեպքում ամբողջ պիեսը և ոչ միայն պիեսը, հիմնվում ա սյյուժեի վրա, ինչքանով ա սյուժեն հետաքրքիր ու գործողությունները դինամիկ… դա արվում ա հիմնականում entertainment բիզնեսում… կարդացողի կամ դիտողի վրա բան չի թողած… ես տենց չեմ սիրում…
…էլ չասեմ բանասացների ու պատմողների մասին… էլ ինչ դրամատուրգիա եթե բանասացը պտի գա ու ինձ ասի ես ինչ մտածեմ ու ինչ տեսնեմ… կարող ա կա տենց պրակտիկա, բայց դա էլ ինձ համար անընդունելի ա…
էս վերջերս BBC-ով Դոստոևսկու "Ապուշ"-ի բեմականացումը լսեցի… էլեկտրականացրեց ու քցեց մի կողմ ինձ… բացարձակապես հեղինակի խոսք չկար ու ռադիոբեմականացում էր…
Մեջբերել
Էջանիշներ