Ջո՞ն
keybo՞ard:
Մի դատիր ուրիշի անցյալը՝ չիմանալով քո ապագան:
Հուշեմ մի քիչ, լավ:
Հեղինակը սովորական ժամկետային զինծառայող չի![]()
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Տենց հուշումից հետո ամոթ էլ էր ։)
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Նենց բան դնեմ, որ սաղի մոտ լինում ա
Երգերի մի տեսակ կա, որ ես «ճահիճ երգեր» եմ անվանում։ Էդ ռաբիսի, պոպսայի ու էլի եսիմինչերի խառնուրդն է ինձ համար, որ հաստատ գիտեմ՝ զիբիլ է ուղղակի, բայց մտնում է գլուխս ու դուրս չի գալիս։ Ու ոչ մի երգ հավերժական չի, ուղղակի կարող է երեք-չորս օր ուղղակի զզվեցնի։ Մեկ էլ տեսար՝ լրիվ անկապ մի պահի կսկսեմ դնդնալ։ Կրակն եմ ընկել
Չնայած վերջերս մի նոր մեթոդ եմ գտել. անկապ նստած ժամանակ միացնում եմ էդ երգն ու իրար հետևից լիքը լսում։ Երկրորդ օրը չէ թե երգելու, իսկի նորից լսելու ցանկություն չեմ ունենում![]()
![]()
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Նաիրուհի՞։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Գուշակե՛ք.
Արդեմ մի քանի թեմաներում իմ գրառման իմաստը շեղվել ա և գնացել ա դեպի աթեիզմ, այնպես որ, կարծում եմ, որ արժե հայտնել իմ կարծիքը աթեիզմի նկատմամբ:
Դեռ փոքրուց, ես միշտ զարմանում էի բոլոր մարդկանց վրա: Տեսնում էի նրանց դեմքերը եկեղեցում, բոլորը միատիպ, բոլորը վախեցած և նույն ժամանակ անտարբեր հայացքով: Մտածում էի՝ ինչի՞ համար, ո՞վ է նրանց ստիպում այսպես մտածել… (Ասեմ նաև, որ հաստատ դաստիարակությունից չի աթեիզմս, ծնողներս միջին հավատացյալ են)
Մի քիչ մեծացա: Մոտ 7 տարեկանում արդեն գիտեի տարբեր կրոնորի մասին և… կրկին զարմանք: Ամեն կրոնի մանրանասնությունները իմանալով զարմանում էի գեղեցիկ ձևակերպումների վրա, և նրանց անչափ նմանութկան, երբ համարվում է, որ իրականում նրանք շատ տարբեր են: Կրոնական պատերազմներ… Մի ուրիշ կարգի հիմարություն:
Երևի բոլորտ լսել եք Ատլանտիդաի մասին: Զարգացած քաղաք, որը կործանվեց: Եվ երեվի հիշում եք Հունական Ատլանտներին՝ հսկա մարդիկ, ովքեր կորցրել էին իրենց հավատքը աստծո նկատմամբ, ինչի համար նրանց կործանեց: Ինձ թվում է, որ նույն բանի մասին է խոսքը: Ինչքան զարգանա հասարակությունը, այդքան այն մոտ կլինի Աթեիղմի:
Որպես հետգրություասեն միտք, որի հետ ես ևս համաձայն եմ:
"Атеизм - это тонкий слой льда, по которому один человек может пройти, а целый народ ухнет в бездну" (с) Фрэнсис Бэкон
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
VisTolog?
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ