Տնաշենի

[Շինարար]

Ուրեմն, ժող, էնպիսի բան արեցի, որ էլ հույս չունեի, որ դրան դեռ կվերադառնամ, որ դեռ կկարողանամ, որովհետև ես որ մի բան թողնում եմ, վերջնականապես եմ թողնում, նկարելը՝ վկա, դպրոցն ավարտելուց ի վեր, մատիտ բռնել եմ մեկ էլ Թոյֆլի թեստը հանձնելիս Բայց սա ուրեմն իրականում չէի թարգել: Մի խոսքով՝ էսօր ինձանից շատ գոհ եմ

[Շինարար]

Էս արդեն մի տարի ա՝ մի հատ շատ լավ վարսավիր եմ գտել: Էս քանի տարիների ընթացքում Վանաձորի բոլոր վարսավիրանոցներում գլուխս փորձության եմ ենթարկել՝ փնտրելով նման որակյալ մասնագետի ու գտել եմ. չի՛ խոսում, հարցեր չի՛ տալիս, կյանքը չի՛ պատմում: Էսօր ասավ՝ ո՞նց ես, գործերդ ո՞նց են: Մտքիս ասի՝ ապեր ջան, էդ էլ չպիտի ասած լինեիր, միջազգային որակի մասնագետ կլինեիր, բայց համենայն դեպս առայժմ Վանաձորում լավագույնն ա:

[Շինարար]

Ուրեմն էս երկու օր ա գազ չունենք: Էսօր առավոտից էլ օրվա ուղիղ կեսը լույս չունեինք: Հետո ցերեկը ջրի խողովակները տրաքեցին, սառել էին: Հետո լույսը տվին, շենքի տանիքը վառվեց, վռազ-վռազ հանգցրինք, պարզվեց՝ պատճառը լիֆտի կաբելն ա, հրդեհից պրծանք, բայց լիֆտ չունենք: Խոստացել են, որ գազը յոթից հետո կտան, մի րոպե մնաց: Ո՜նց եմ սիրում իմ քաղաքը:

[Շինարար]

Թե կացինը չէր լավ կտրում, թե փայտն էր պինդ, թե աշխօրն էր քիչ ու դատարկ,- դժվար աշխատանք էր:
ՀՄ, Նժույգս, նժույգս

[Շինարար]

Էսօր առավոտ ես ինձ համար Թոյֆլի պարապունքի էի գնում, հա՛, ինձ մոտ տենց ա, առաջ հանձնում եմ, հետո պարապում, Արցախ պուրակում մարդկանց մի հոծ բազմություն եմ տեսնում: Սենց միտինգ մեկ էլ Րաֆֆու հետընտրական առաջին միտինգն էր՝ մարդաշատ: Ուրեմն մի ավագանու նախկին անդամ կա, իր երկու ընկերների հետ սպանության մեջ են մեղադրվում: Չեմ ասում՝ սպանել են, որովհետև անմեղության կանխավարկած կա, բայց փաստն էն ա, որ վերջին պահին իրանք են կողքին եղել, ու էդ մարդը մեռել ա՝ ծեծվելով: Էսօր էս մարդիկ հավաքվել էին, արդար դատավարություն էին պահանջում, որ անմեղ տղաները ազատվեն: Ժող, կներեք, ես ոչ մի լավ բանի հույս չունեմ:

[Շինարար]

Վաղուց չեմ գրել էստեղ: Չեմ սիրում, որ գրեմ, որ ես սենց լավ բան եմ արել, կեցցեմ ես: Բայց էս գրառումս էդ մասին ա, կներեք: Մանկատան երկու շրջանավարտների հետ եմ ընդամենը առնչվել: Մեկին, կարծում եմ, շատ եմ օգնել: Մյուսի հետ ուղղակի ընկերներս են ծանոթացրել, ուղղակի միշտ հարգանքով եմ վերաբերվել, առանձնապես բան էլ չունեմ արած: Ուրեմն երբևէ եթե որևէ մեկի մատից փուշ ունեմ հանած, միայն կամ հատկապես էս երկու մարդկանց կողմից եմ զգացել ինչ-որ շեշտադրված գնահատում արածներիդ, էն փողոցում բարևելիս ու ոնց ես հարցնելիս էլ դա զգացվում ա: Էսօր բարլուսով քաղաքից քաղաք ինձ հյուր էր եկել՝ ծանոթացնելու նշանած աղջկա հետ, ու մի տեսակ ևս մեկ անգամ ինձ լավ զգալու առիթ ունեցա: Էն որ արդեն մտածում էր, որ իր հետ մի բան կանի, ու հիմա տեսնում ես, թե ոնց ա ոտքի կանգնել: Ինչ-որ գուցե ոչ էնքան կարևոր բան էլ ես ունեմ արած էս կյանքում, ու դա լավ զգացողություն ա: Էս անգամ ուզեցա պատմեմ:

[Շինարար]

Չեմ հիշում էդպիսի դեպք, որ մարդ պետք ա ինքն իր թերություններից խոսա ու իսկապես թերություն նշի: Կարող ա հանդիպել ա, բայց հակառակ դեպքերի կողքին էնքան քիչ, որ իրոք չեմ հիշում: Սովորաբար նշում են՝ չափազանց ազնիվ լինելը, չափից դուրս շատ նվիրվելը, մարդկանց վստահելը, պատասխանատվությունը, աշխատասիրությունը, արդարամտությունը, անկեղծությունը, ճշտախոսությունը, վեհությունը, վսեմությունը, կատարյալությունը, բայց գրողն ինձ տանի, ես ինչ-որ բան սխա՞լ եմ հասկանում, թե՞ իրոք սրանք բոլորը ոչ թե թերություններ, այլ առավելություններ են: Ու հաճախ դա լինում ա ոչ թե ի պատասխան կոնկրետ պարտադրող հացրի, այլ ինչ-որ անբացատելի ներքին մղումից դրդրված մարդը որոշում է իբր իր իր «թերություններից» խոսել: Նույնիսկ եթե հարցրել են, չափազանց ազնիվ մարդու համար ավելի ազնիվ չէ՞ր լինի, եթե պատասխաներ՝ սեփական թերությունները չնկատելը

Էս ուղղակի ընդհանուր դիտարկում ա, էնպես չի, որ ես սուրբ եմ ինձ համարում, բայց համենայն դեպս կարելի ա ուղղակի չանդրադառնալ սեփական թերություններին, ո՞վ ա ստիպում:

[Շինարար]

Ուրեմն երկու օր առաջ մի խումբ նույն մասնագիտության կրողներ ֆեյսբուքում իրանց գործընկերուհուն սովետի ոճով տողանի էին հանել՝ անպարկեշտ հագնվելու համար Մի խոսքով, գամել էին պարսավանքի սյունին: Էդ անպարկեշտ հագնվողը մեր գավառական փոքրիկ քաղաքում աչքի ա ընկնում, իմ կարծիքով,նրանով, որ իրոք լավ ա անում իր գործը: Բնականաբար գործընկերների միջակ դաշտում դա չարության և նախանձի տեղիք ա տալիս, մարդիկ խմբակային ինկվիզիցիա էին նախաձեռնել: Պաղ քրտմանց մեջ, գուցե նաև աղջկա անպարկեշտ հագուստի կախարդանքի տակ՝ վերը հնչեցրածս կարծիքը քննարկման ժամանակ անկեղծորեն արտահայտեցի: Ես էլ եմ էդ դաշտում աշխատել, էդ սաղ մարդիկ իմ գործընկերներն էլ են եղել: Գուցե պետք չէր տենց անկեղծանալ: Էսօր իմ նախկին գործընկերներից մեկը նամակ ա գրել, որ չէր սպասի ինձնից, ուրեմն ինքը միջա՞կ ա, ահագին վիրավորված ա և այլն: Շատերն են նեղացել, բայց կոնկրետ էդ մարդու հետ իրոք շատ լավ գործընկեր ենք եղել, ու իմ դուրս գալուց հետո մինչև վերջերս բողոքում էր, որ ղեկավարության դեմ մնացել ա մենակ, որ մեկը չկա՝ հույսը վրան դնի և այլն, ես էլ իրենից եմ գոհ: Դե արդեն ասել, պրծել եմ, էլ երեսպաշտության, խուսանավելու տեղ չկա, ուղղակի ներողություն խնդրեցի, ասացի, որ ամենաքիչը իրան կուզեի նեղացրած լինելի, բայց խոսքիցս հետ չէի կարող կանգնել, պնդեցի: Մի խոսքով, ընկեր կորցրեցի, դե ինչ արած: Էդ մարդը էդ քննարկմանը չէր մասնակցել, իրան էդ տողանը չէր վրդովվեցրել, բայց նկատել էր, որ ընդհանուր միջակություն արտահայտության մեջ կարելի ա իրեն էլ ենթադրել ու վրդովվել էր: Ասում եք ակումբցիներին շակալ են ասել, բայց երևույթով էնքան են վրդովված եղել, որ չե՞ն նկատել: Ձեզ շատ եմ սիրում: Եթե նույնիսկ սխալ եմ հասկացել, թողեք վայելեմ իմ սխալ հասկացածը:

[Շինարար]

Դբա լավը:

[Շինարար]

Էս սպասողական վիճակը ոնց եմ ատում. ինձ համար խախանդ ապրում էի:

[Շինարար]

Վերջ: Կարող եմ հանգիստ շունչ քաշել:

[Շինարար]

Ոնց-որ թե գնում եմ բրիտանացի գիտնական դառնամ:

[Շինարար]

Դբա լավը…

[Շինարար]

Ուշադրություն եմ փորձում գրավել էլի… Ես դեռ ստեղ եմ, ես դեռ կամ:

[Շինարար]

Ուրեմն ինչ էլ լրագրող չեմ աշխատում, ֆեյսբուքում բոլոր լրատվամիջոցներից լայքերս հանել եմ, ֆրենդլիստս մաքրել եմ բոլոր էն մարդկանցից, ովքեր էդ աշխատանքիս բերում էին էդտեղ հայտնվել: Ու որ մտնում եմ ֆեյսբուք, լրահոսս էնքան լավն ա, որ հերթով սկսում եմ վերջին գրառումները ու նոր նկարները լայքել, էնքան լայքելու բան ա լինում, որ արտահայտվելու ժամանակ էլ չի մնում: Առաջ մտածում էի, որ շուտով էս էլ անեմ ու կջնջվեմ ֆեյսից, էն էլ անեմ ու կջնջվեմ, որովհետև շատ բան էր նյարդայնացնում, իսկ հիմա չէ, էլ դժվար էլ ջնջվեմ, եթե սենց գնա:


Ահագին վաղտ ա օրագրումս գրառում չէի արել, նենց չի, որ էս պահին ֆեյսբուքյան ֆրենդլիստիս հրաշալիությունը ամենահուզող միտքն էր, բայց դե էսօր մտքովս անցավ, դրական դիտարկում ա էլի, թե չէ ինչքան կարել ա մենակ նյարդայնացնող բաներից խոսալ: