Վիշապ-ի խոսքերից
Մեֆ, էս թեմայով ժամանակին լիքը խոսել ենք, հիմա նույն բաները կրկնել ես տալիս ու ծնգլ ես անում քո միակողմանի դրույթներով`
սահմանից այն կողմ մինչև ատամները զինված, ամա՜ն, իսկ սահմանից այս կողմ անմեղ ու անզեն հրեշտակներ են, վա՛յ մեզ…
Մի հատ ինքդ մտածի թե քո ուզածն ինչ է։ Փոխզիջում։
Դու որևէ կոնկրետ պատկերացում չես ներկայացնում, թե ինչպիսի փոխզիջումային տարբերակ ըստ
քեզ կարող է գոնե տեսականորեն ընդունվել կողմերի կողմից։ Ունե՞ս պատկերացում։ Որ ունենայիր, կգրեիր երևի։
Իսկ առանց պատկերացում ունենալու կարելի է՞ պնդել, որ կա իրական փոխզիջումային տարբերակ,
որին հենց հիմա կողմ է Ադրբեջանը, որին սակայն դեմ է Հայաստանը,
որովհետև ազգայնական ամբողջատիրական հայացքները Հայաստանում գերակշռում են խելամիտ ու ռացիոնալ հայացքներին։
Իհարկե կարելի է պնդել, Մեֆին կանչեք, կպնդի։
Ես օրինակ պնդում եմ, որ ցանկացած «լուծում», որը ենթադրում է տարածքների վերադարձ և/կամ հայկական զորքերի նահանջ առանց Ադրբեջանի կողմից Ղարաբաղի անկախությունը ճանաչելու,
ասենք ինչ–որ ապագա խոստման դիմաց, կամ Ղարաբաղին «ամենաբարձր» ինքնավարություն տալու դիմաց,
կամ ռուսական զորքերը սահմանի վրա տեղակայելու դիմաց, ապա այդ «լուծումն» արդեն հարյուր տոկոսանոց պատերազմի պրովոկացիա է, ու շատ ավելի վատ է,
քան թե ներկա ստատուս քվոն, ասենք տարվա մեջ մի քանի անգամ երկու կողմերից արվող դիվերսիաների, «թեթև» տականքությունների ու անասունությունների հետ միասին։
Համաձայն չե՞ս։
Իհարկե համաձայն չես, անհնար է որ լուծում չլինի, մենակ թե դու էդ լուծման մասնագետը չես, չգիտես,
բայց հաստատ գիտես որ լուծում կա։ ։Ճ
Ու առհասարակ եթե դու կարծում ես, որ ինչքան լուծումը ուշանա, այդքան ավելի վատ է լինելու հայերիս համար, ապա ինչի՞ ես կարծում,
որ նույն բանը ազերների մտքով չի անցնում ու իրենք փոխանակ հարցը ձգձգելու` հարիֆ հարիֆ կհամաձայվեն հայերիս հետ հիմա փոխզիջումների գնալ ։Ճ
Օրինակ եթե դու ադրբեջանցի լինեիր, նույն տրամաբանությամբ կպնդեի՞ր որ Հայաստանի հետ պետք է անհապաղ փոխզիջումների գնալ։
Ինչի՞ ես կարծում, որ ազերները մեր չափ խելք չունեն։ ։Ճ
Մի անգամ էլ ասեմ. Ես համոզված եմ, ոչ մի փոխզիջումային տարբերակ ձեռք չի տալիս ոչ Սերժին, ոչ Ալիևին, որովհետև իրենց մոտիվացիաներն ու նպատակները
ոչ մի կապ չունեն ժողովուրդների բարեկացության, խաղաղության, մարդու իրավունքների, հայրենասիրության ու այլ նման վեհ նպատակների հետ։
Էս բորշության մեջ ամենաշահագրգիռ կողմը Ղարաբաղն է, իսկ Ղարաբաղը կարող է հետաքրքիր բան անել` ՄԱԿ–ից պահանջել իրեն ներգրավել որպես անդամ`
թեկուզ չճանաչված պետության ժողովդրի տեսքով։ ՄԱԿ–ի տրամաբանության շրջանակներում սա պիտի որ տեղավորվի։ Ու ձայն ստանալ ՄԱԿ–ում, զենք ու ու նյութական օժանդակություն խնդրել ։Ճ
Ադրբեջանից հալածված ադրբեջանցիներին քաղաքական ապաստան տալ Ղարաբաղում, չինացիներին ու ճապոնացիներին գրին քարտ տալ…
Սրանք ինձ թվում է շատ ավելի խելամիտ գործողություններ են, քան թե «փոխզիջման» գնալը մի երկրի հետ, որը դրա կարիքը չունի։
Ադրբեջանին, ավելի շուտ Ալիևին ոչ մի քյար փոխզիջումից չկա։ Ինքը լիքը փողեր ա լափում զենք առնելու տակ, Ադրբեջանի տնտեսական
պրոբլեմների պատճառը վերագրում ա պատերազմին, այլախոհներին ճնշում, բանտարկում ա,
անունը դնում ա պատերազմ, սաֆարով ա հերwսացնում, դրոշ ա տնկում, իրեն ա հերոսացնում… կարաս ասես, խի՞ պիտի ինքը գնա փոխզիջումների։
Եթե Ղարաբաղը իսկապես տեռորիստական երկիր լիներ ու տարին մի քանի անգամ պայթեցներ նաֆթատարները,
ապա գուցե և կստիպեր Ադրբեջանին գնալ փոխզիջումների, բայց դե Ղարաբաղը կամ Հայաստանը էդ երկրները չեն։
Բայց հնարավոր է դառնան, եթե ուրիշ ճար չեղավ։
Մի 20 տարի առաջ ասածներդ գուցե ակտուալ կլինեին, իսկ հիմա պոեզը գնացել է։ Թուլացի ու սպասի հաջորդ պոեզին։
Մեջբերել
Էջանիշներ