Րաֆֆի

[StrangeLittleGirl]

Նկատի ունեի, որ արձակագիրների մեծ մասը 40-50 տարեկանում է սկսում լավ գրել: Կան հազվադեպ բացառություններ: Թոմաս Մանը 25 տարեկանում գրել է Բուդենբրոկները, Հյուգոն` 28 - ում, Փարիզի աստվածամոր տաճարը:
Դյումայի մասով. Մասնավորապես ինձ հայտնի է Թագուհու Վզնոցը վեպի 2 հրատարակություն: Առաջինը` ավելի հինը, չափից ավելի երկար է ու շատ ավելորդություններ է իր մեջ պարունակում, իսկ ավելի ուշ հրատարակվածը սեղմ է, մոտ 40 տոկոս կրճատված և շատ ավելի որակյալ:

Սագանն էլ մենակ տասնութում ա լավ գրել, հետո տուֆտել ա: Էնպես որ միանշանակ չի:
Իսկ Սամվելն անհույս վատ գործ ա, վառել ա պետք: Մնացած գործերը վերամշակմամբ կփրկվեն:

Մար ջան, Սամվելը սխալ գաղափարախոսությամբ վեպ ա, նույնիսկ կասեի՝ վտանգավոր: Ու դա դպրոցներում տենց խորացված անցնելը խեղում ա էրեխեքի հոգեբանությունը: Ավելին՝ դա շատերի կյանքում կարդացած առաջին և միակ գիրքն ա լինում, ինչի արդյունքում մարդիկ հավերժ զզվում են ընթերցանությունից՝ մտածելով, որ սաղ գրքերը Սամվելի պես են:

[Malxas]

Հստակ գրել եմ` գրողների մեծ մասը: Ինքս երիտասարդ հասակում լավ գրած մի քանի գրողների մեջբերեցի:
Գրառման մեջ չհասկացա Մար ջանը Ընդհանրապես ակումբում ինձ կոչում են Մալխաս

Սագանն էլ մենակ տասնութում ա լավ գրել, հետո տուֆտել ա: Էնպես որ միանշանակ չի:
Իսկ Սամվելն անհույս վատ գործ ա, վառել ա պետք: Մնացած գործերը վերամշակմամբ կփրկվեն:

Մար ջան, Սամվելը սխալ գաղափարախոսությամբ վեպ ա, նույնիսկ կասեի՝ վտանգավոր: Ու դա դպրոցներում տենց խորացված անցնելը խեղում ա էրեխեքի հոգեբանությունը: Ավելին՝ դա շատերի կյանքում կարդացած առաջին և միակ գիրքն ա լինում, ինչի արդյունքում մարդիկ հավերժ զզվում են ընթերցանությունից՝ մտածելով, որ սաղ գրքերը Սամվելի պես են:

[StrangeLittleGirl]

Հստակ գրել եմ` գրողների մեծ մասը: Ինքս երիտասարդ հասակում լավ գրած մի քանի գրողների մեջբերեցի:
Գրառման մեջ չհասկացա Մար ջանը Ընդհանրապես ակումբում ինձ կոչում են Մալխաս

Որովհետև երկրորդ մասը Մարին էր հասցեագրված Վերևում ինքն ասում էր, թե չի հասկանում ինչու Սամվելը չենք սիրում:

[Շինարար]

Սագանն էլ մենակ տասնութում ա լավ գրել, հետո տուֆտել ա: Էնպես որ միանշանակ չի:
Իսկ Սամվելն անհույս վատ գործ ա, վառել ա պետք: Մնացած գործերը վերամշակմամբ կփրկվեն:

Եվս մի մոտեցում՝
Ուզում եմ հիշեցնել, որ գրողներն իրենց լավագույն գործերն ստեղծել են 30–35 տարեկան հասակում. Աբովյանն իր «Վերքը», Թումանյանն իր «Անուշը», Չարենցն իր «Խմբապետ Շավարշը» գրել են այդ տարիքում, և նույնիսկ համոզված եմ՝ որ Նարեկացին է «Մատյանն» այդ տարիքում գրել:

Գուշակեք՝ ո՞վ է ասել:

[Rhayader]

Եվս մի մոտեցում՝
Ուզում եմ հիշեցնել, որ գրողներն իրենց լավագույն գործերն ստեղծել են 30–35 տարեկան հասակում. Աբովյանն իր «Վերքը», Թումանյանն իր «Անուշը», Չարենցն իր «Խմբապետ Շավարշը» գրել են այդ տարիքում, և նույնիսկ համոզված եմ՝ որ Նարեկացին է «Մատյանն» այդ տարիքում գրել:

Գուշակեք՝ ո՞վ է ասել:

Դու սովորաբար մի հայ գրողի ես ցիտում, դժվար չի գուշակել՝ նույնիսկ առանց հղումը սեղմելու:

[Mephistopheles]

Եվս մի մոտեցում՝
Ուզում եմ հիշեցնել, որ գրողներն իրենց լավագույն գործերն ստեղծել են 30–35 տարեկան հասակում. Աբովյանն իր «Վերքը», Թումանյանն իր «Անուշը», Չարենցն իր «Խմբապետ Շավարշը» գրել են այդ տարիքում, և նույնիսկ համոզված եմ՝ որ Նարեկացին է «Մատյանն» այդ տարիքում գրել:

Գուշակեք՝ ո՞վ է ասել:

Շին, միանշանակ չես կարող ասել… թեկուզ Հրանտ Մաթևոսյանն ասած լինի…

[Mephistopheles]

Դոստոյեվսկին իր "Կարամազով ախպրտինքը"… կսկել ա գրել 1878-ից՝ հրատարակվել ա 1880-ին… երբ ինքը 59 տարեկան էր…

հլա տես ինչ լավ նոթեր ա արել…

[Արէա]

Жалею вас, приверженцы фатальных дат и цифр!
Томитесь, как наложницы в гареме:
Срок жизни увеличился, и, может быть, концы
Поэтов отодвинулись на время!

[Շինարար]

Շին, միանշանակ չես կարող ասել… թեկուզ Հրանտ Մաթևոսյանն ասած լինի…

Հարյուր տոկոս, ուղղակի ամրապնդում էի էս քո ասածը, որ միանշանակ չի՝ ևս մի տեսակետ ցույց տալով:Ես ուղղակի Մաթևոսյանի ասածը հիշեցի պահի տակ:

[Գալաթեա]

Ես ամենաշատը նրանից եմ նեղվում, որ էս կարգի քննարկումները միշտ գալիս-հանգում են նրան, որ գրակի դասատուներն են մեղավոր...
Դե պատճառ ունեմ, մամաս ա հայոց հայ գրակի դասատու, սուբյեկտիվ ա:

Ուղղակի մի բան ենք մոռանում, որ դպրոցի դասատուն ծրագիր որոշող չի, դրա համար կան առավել բարձր ատյաններ, որոնցում առաջին հերթին հենց դասատուների կարծիքի վրա թքած ունեն:

[Շինարար]

Ես ամենաշատը նրանից եմ նեղվում, որ էս կարգի քննարկումները միշտ գալիս-հանգում են նրան, որ գրակի դասատուներն են մեղավոր...
Դե պատճառ ունեմ, մամաս ա հայոց հայ գրակի դասատու, սուբյեկտիվ ա:

Ուղղակի մի բան ենք մոռանում, որ դպրոցի դասատուն ծրագիր որոշող չի, դրա համար կան առավել բարձր ատյաններ, որոնցում առաջին հերթին հենց դասատուների կարծիքի վրա թքած ունեն:

Դպրոց ասելով համակարգը նկատի ունենք:

[մարդագայլուկ]

Ես ամենաշատը նրանից եմ նեղվում, որ էս կարգի քննարկումները միշտ գալիս-հանգում են նրան, որ գրակի դասատուներն են մեղավոր...
Դե պատճառ ունեմ, մամաս ա հայոց հայ գրակի դասատու, սուբյեկտիվ ա:

Ուղղակի մի բան ենք մոռանում, որ դպրոցի դասատուն ծրագիր որոշող չի, դրա համար կան առավել բարձր ատյաններ, որոնցում առաջին հերթին հենց դասատուների կարծիքի վրա թքած ունեն:

Գալաթեա ջան: Է խնդիր չկա: Սամվել ե՞ն դեմ տալիս, challenge accepted: Թող դասատուն ոչ թե հուզված դեմքով մտնի դասարան ու դասի սկզբից մինչև վերջը ճոռոմ ու լացակումած բառերով պատմի թե ինչ պուպուշն էր Սամվելը, ինչ վեհ արարք էր իր կողմից հանուն հայրենիքի մորն ու հորը սպանելը, այլ երեխեքին ընտրության հնարավորություն տա գոնե: Թող հարցեր տա: Մեկ-մեկ ասենք հարցնի, կա՞ մեկը ում դուրը էս ինչ բանը չեկավ, կա՞ մեկը ով այլ կերպ ա մտածում: Թող մի քիչ էլ քննադատություն սովորացնի: Ոչ թե Սամվելի մասին մենակ ԼԱՎԸ: Սա էլ հո ոչ ոք չի՞ որոշում:
Ես իհարկե չեմ ընդանհրացնում, այլ զուտ իմ սեփական դառը փորձի հիման վրա եմ ասում:

[Rhayader]

Գալաթեա ջան: Է խնդիր չկա: Սամվել ե՞ն դեմ տալիս, challenge accepted: Թող դասատուն ոչ թե հուզված դեմքով մտնի դասարան ու դասի սկզբից մինչև վերջը ճոռոմ ու լացակումած բառերով պատմի թե ինչ պուպուշն էր Սամվելը, ինչ վեհ արարք էր իր կողմից հանուն հայրենիքի մորն ու հորը սպանելը, այլ երեխեքին ընտրության հնարավորություն տա գոնե: Թող հարցեր տա: Մեկ-մեկ ասենք հարցնի, կա՞ մեկը ում դուրը էս ինչ բանը չեկավ, կա՞ մեկը ով այլ կերպ ա մտածում: Թող մի քիչ էլ քննադատություն սովորացնի: Ոչ թե Սամվելի մասին մենակ ԼԱՎԸ: Սա էլ հո ոչ ոք չի՞ որոշում:
Ես իհարկե չեմ ընդանհրացնում, այլ զուտ իմ սեփական դառը փորձի հիման վրա եմ ասում:

Մեռած մարդկանց մասին վատը չեն խոսում

[Գալաթեա]

Գալաթեա ջան: Է խնդիր չկա: Սամվել ե՞ն դեմ տալիս, challenge accepted: Թող դասատուն ոչ թե հուզված դեմքով մտնի դասարան ու դասի սկզբից մինչև վերջը ճոռոմ ու լացակումած բառերով պատմի թե ինչ պուպուշն էր Սամվելը, ինչ վեհ արարք էր իր կողմից հանուն հայրենիքի մորն ու հորը սպանելը, այլ երեխեքին ընտրության հնարավորություն տա գոնե: Թող հարցեր տա: Մեկ-մեկ ասենք հարցնի, կա՞ մեկը ում դուրը էս ինչ բանը չեկավ, կա՞ մեկը ով այլ կերպ ա մտածում: Թող մի քիչ էլ քննադատություն սովորացնի: Ոչ թե Սամվելի մասին մենակ ԼԱՎԸ: Սա էլ հո ոչ ոք չի՞ որոշում:
Ես իհարկե չեմ ընդանհրացնում, այլ զուտ իմ սեփական դառը փորձի հիման վրա եմ ասում:

Ման, մեր դասատուն չէր հուզվել: Ու հիշում եմ, որ լիքը հարցեր ենք տվել, վիճել ենք, ու որ վրեքներս մուննաթ չի եկել: Դե քո պես ջահել չեմ, շատ մանրամասն չեմ հիշում: Բայց մեր անցած Սամվելը հաստատ հերոս չէր:

Մամայիս հետ էլ ահագին խոսել ենք էդ թեմայով, ինքն էլ ա շատ նեյտրալ ներկայացնում իր դասերին էդ թեման: Թողնում ա՝ երեխեքը իրանց եզրահանգումներն անեն:
Բայց հասկանում եմ, որ բոլորը չեն, որ տենց են: