Դժգոհի անկյուն

[մարիօ]

Ակումբն էի քրքրում ու շատ հավես թեմա գտա, էս լրիվ իմ տեղն է, որ չալարեմ ստեղ օրական մի հազար հատ գրառում կանեմ… ՈՒրեմն սենց՝ ջղայնացած, զզված, բռնաբարված, դեգրադացած եմ կուրսեցիներիցս, ատում եմ բոլորին հատ-հատ, իրանք ոնց որ իմ նեռվերի հաշվին ապրեն իրանց թիթիզություններով ու գլամուռ ապրելաոճով, որին արդեն մի տարի ա, ինչ չեմ կարողամում հարմարվեմ, յահ…
Ի՞նչ անեմ, պրծնեմ դրանցից, յախք

[Ruby Rue]

Դե արի Ռուբի ու մի բողոքի:
Էսօր դասամիջոցին մտնում եմ լսարան ու մի պահ քարանում եմ. մի 20-30 տղայակերպ երևույթ թառած են նստարաններին, սեղաններին, լուսամուտագոգերին: Եթե ծխախոտի ծուխը երկինքը կապած չլիներ ու սեղանին էլ լցված չլինեին բլոտի խաղաքարտերը, կմտածեի, որ ֆիզֆակում դեռ կուրսեր կան, որտեղ աղջիկներ չկան: Բայց դե հիմարների արտաքինը, լպիրշ ծիծաղն ասում էին, որ իրենք հազիվ մեկին գումարած մեկ իմանան:
Ամեն չորեքշաբթի մտնում էի էդ լսարան ու մուննաթով պահանջում, որ դուրս գան, բայց էսօր էնքան շատ էին, իսկ ծուխն էնքան թանձր, որ սառեցի-մնացի դռների մոտ:
Մի խոսքով, երկու ժամ ստիպված ենք ծխախեղդ լինել մի լսարանում, որտեղ ոտքերիս տակ սիգարետի մնացորդներ էին...
IMG_0194.jpg
ԵՊՀ, Ֆիզիկայի Ֆակուլտետ, հարյուր եսիմքանի լսարան

Լսարանն էլ մի լսարան լինի. պատերին դրոշմված են «ուսանող» կոչեցյալների անձնական տվյալները, հայհոյանքներ ու անեկդոտներ՝ մեծ մասն, իհարկե, տրանսլիտով, սեղանները նույնպես «զարդաքանդակ»-ներով են պատված ու ջարդված. դասախոսն իր սեղանն է զիջում, որ կարողանանք գրքերն ու տետրերը տեղավորել:
Չէ, ես էդ գյադեքից չեմ բողոքում, ես բուհի ղեկավարներից ու կռտած նախարարներից եմ բողոքում, որ նմաններին համալսարանում են պահում:
Ախր ինչքան կարելի՞ է մարդկանց դեմքերին բթություն կարդալ, հասկանալ, որ աղջիկների մեծ մասը տղա կպցնելու է եկել, իսկ տղերքը՝ ծխելու ու բլոտ խաղալու:
Չէ, ես չեմ բողոքում ամեն դասամիջոցի զուգարանում իրենց «գեղո-ռեմոնտը» թամացնող սուտի ծԴերից, չեմ բողոքում պատերի տակ պպզող ու սույն ծտերին ռեպլիկախեղդ անող քյարթուներից, ես բողոքում եմ, որ իրենք ու հատկապես բուհ-ի ղեկավարությունը ոտնահարում են կրթություն ստանալու իմ իրավունքը:
Չեմ հասկանում, չի կարելի ընտրել էժան ու մատչելի տարբերակը. էդ համալսարանի վարձը պահել, գնալ բիսեդկա ու հավեսով ծխել, խմել, բլոտ խաղալ:

Չէ, մյուս չորեքշաբթի զինված եմ գնալու. եթե լսարանս էլի զավթած լինեն, դրանց հերն եմ անիծելու:

[մարիօ]

Այ մարդ ես չեմ հասկանում՝ մեր երկրում ինչո՞ւ թեքահարթակներ չկան. հանձնարարություն էի ստացել ֆոտոյի դասատուիցս՝ նկարել թեքահարթակներ, որոնք գտնվում են վատ վիճակում, կամ նորմալ կառուցված չեն, էն էլ ի՞նչ նորմալի մասին է խոսքը, մեր երկրում թեքահարթակ կա՞, որ մի հատ էլ նորմալ վիճակում լինի: Արդեն մի քանի օր թափառում եմ Երևանում, որ թեքահարթակ նկարեմ, չկա ու չկա, մի քանի հատ գտա, էն էլ գետնանցումներում, ներվայնացել էի մի այլ կարգի, ում էլ հարցնում եմ, բա՝ թեքահարթակը մեր ինչի՞ն է պետք… Օֆ, դե արի ու մի ասա՝ այ զզվանք, ո՞նց պետք չի Հիմա նստած մտածում եմ, թե ինչ եմ պատասխանելու, որ նկարները պահանջեն… Գրողը տանի, բա մարդ չդժգոհի՞ մի հատ հավեսով:

[My World My Space]

Ակումբում էնքան նոր անդամներ են ավելացել, ընենց ակտիվ են գրում, որ անկախ ինձանից հին ակումբցի եմ դառնում....

[Անջրպետ]

Հոգնել եմ բողոքներից
Ամեն առավոտ աշխատանքի գալիս, միշտ նույնն եմ մտացում, թե կհասնեմ աշխատատեղ, ու ուղեղս կծանրաբեռնվի բողոքների հերթական չափաբաժնով… ախր ես էլ մարդ եմ, ամեն ինչին էլ սահման է պետք: Ու ասում են թե աշխատանքից հաճույք ստաալ է պետք. ուր է թե…
Մեդալն երկու երես ունի: Նույնն էլ մեկի համար վստահելի մարդ լինելը: Կամ էլ ես եմ վատ ընկեր…

[Ruby Rue]

Աշխարհով մեկ եմ լինում, որ տրանսլիտով գրող ծանոթներիցս մեկը հայատառի է անցնում, նամանավանդ եթե դա տեղի է ունենում իմ ջանքերի ու գելի գլխին ավետարան կարդալու շնորհիվ:
Ծանոթներիցս մեկին էնքան քարկոծեցի, որ տրանսլիտով է գրում, հայատառի անցավ: Բայց վա՜յ էն հայատառին, որ ինքն է գրում. մի նախադասության մեջ ուղիղ 5 ուղղագրական սխալ էր արել ու էն էլ ի՜նչ ուղղագրական սխալներ: Հայ մա՞րդն էլ «ություն»-ը գրի «ուցուն» , համալսարանին էլ «ինիստուտ» ասի:
Բողոքու՛մ եմ: Բողոքում եմ, որ մարդիկ տրանսլիտով են գրում, իսկ իրենց մայրենի լեզվի ուղղագրությունն էլ մոռանում: Ուղղակի ստորացուցիչ է, երբ Հայաստանում ծնված, ամբողջ կյանքում հայերեն մտածող ու խոսող մարդիկ են նման սխալներ անում: Էնքան են տրանսլիտով գրել, որ արդեն մոռացել են, որ մեր լեզուն և՛ «ռ» ունի, և՛ «ր»: Արդեն նույնիսկ ամաչում էլ եմ իրենց սխալներն ուղղել, էնքան շատ են: Ես էդ տրանսլիտի ի՜նչն եմ ասել:
Ասում են՝ տրանսլիտով հայերեն գրելը նույնն է, ինչ 39 համարի ոտքիդ 26 համարի կոշիկ հագնես:
Ու կար ժամանակ, որ ես էլ եմ տրանսլիտով գրել: Ուզում եմ ինքս ինձ իմ աչքերում արդարացնել, թե փոքր էի, շատ բան չէի հասկանում, բայց դա եղել ու մնում է իմ կյանքի ամենամութ էջերից մեկը:

Իսկ ընդհանուր առմամբ, բողոքում եմ, որ մարդիկ խելացի երևալու համար իրենց դնում են «թույն» օտար լեզու իմացողի տեղ, բայց իրականում հայերենը սարսափելի վատ գիտեն… Գլոբալիզացիան գլոբալիզացիա, բայց մայրենի լեզվից կարևոր լեզու չկա: Չեմ պատկերացնում, որ նման ողբալի հայերեն ունեցող հայը կարող է ուրիշ լեզվին նորմալ տիրապետել:

Չգիտեմ, թե ինչի եմ էս ամենն Ակումբում գրում. արար հաՅացանցում միակ տեղը, ուր տրանսլիտի չես հանդիպի:

[Arpine]

Էս վերջին 5-6 րարվա ընթացքում Վարդավառի օրերին երբեք տնից դուրս չեմ եկել: Դիտմամաբ չեմ արել, ուղղակի հիմա որ մտածում եմ դրա մասին, նոր եմ հասկանում որ էդպեսա եղել: Էսօր էլ պետքա 3 տեղ գնայի, վերջում ոչ մեկ չգնացի :
Ուրեմն դժգոհում եմ ինձնից, որ չկարողացա 9-ին զարթնեմ գնամ արշավ : Այսինքն զարթնեցի, բայց ինձ համոզեցի որ չեմ ուզում գնամ,քնեցի, չեմ էլ հիշում ինչ փաստարկներ եմ բերել ինձ համոզելիս : հետո էլ երեխեքի ու ջրոցիի ձայնից զարթնեցի: Մմմ...մմ բայց հիշեցի որ ուշ եմ քնել որտև Illusionist-ն էի նայում ուրեմն կարելիա քնել Հետո էլի քնեցի: Հիմա էլ թթված նստած եմ: : Վատը նա ա, որ պիտի զանգեն անպայման ջիջլ գցեն :
Հիմա ինչ անեմ, դե հայաթ էլ դուրս չեմ գա որտև երեխեքը կջրեն




Հ.Գ.Ուրեմ մնաց գրքերս կարդամ, ակումբ, գեղասահք նայեմ,ֆիլմ, երաժշտություն, մամայի դեմքը տեսնեմ, ինքն էլ իմ....

[Նիկեա]

Բողոքում եմ,որովհետև մարդիկ բողոքում են որ իրենց ջրում են:

[Ambrosine]

Տեսնես մինչև ե՞րբ ենք հանդուրժելու, որ ամեն անլվա հասարակական տրանսպորտից օգտվի: Ո՞ր մեկն ասես, մեկը մյուսից օրիգինալ են ու հակահիգիենիկ: Իրենց մաքրության աստիճանը մի կողմ, այնքան են խմում, որ տեղում նստել չեն կարողանում: Այսօրվանը մի հատկանիշով էլ առանձնացավ. երկու ձեռքին էլ մեծ սպիտակ քարով մատանիներ էին` լրիվ կանացի ու իմ անմասնագետ աչքով էլ հստակ երևում էր, որ իսկական չեն: Եթե ուզում էր իրենց փողոցային գաղափարներով "գողի" տպավորություն թողնել, լրիվ հակառակը ստացվեց:

Ու մեկ էլ ինչքա՞ն է շատացել թմրանյութեր կամ ինչ-որ նման նյութեր օգտագործողների թիվը, որ արդեն նորմալ է, որ իրենք էլ են օգտվում նույն տրանսպորտից: Նստում են տրանսպորտի վերջում ու իրենց վրնջոցներով լցնում ամբողջ միջավայրը: Չգիտես զանգահարես ոստիկանություն հենց այդ պահի՞ն, թե նորից խղճաս այդ "հերոսների" ծնողներին, որ ի վերջո իրենք են տառապելու իրենց "ոսկե սերնդի" երեսից: Հարբած մարդկանց վաղուց ենք հանդիպել, բայց որ թմրանյութի ազդեցության տակ գտնվողները կարող են իրենց նման շռայլություն թույլ տալ ու հասարակական տրանսպորտից օգտվեն, դա նոր երևույթ է` գոնե ինձ համար:

[Այբ]

Նստում ես երթուղային՝ և՛ ուղևորներն են բողոքում (նաև ես), և՛ վարորդները:
Անցումի տակից մինչև գիրք ես առնում, լսում եմ գիրք վաճառողի կյանքը, որը օր հացի փող հազիվ է վաստակում:
Նստում ես տաքսի, նորից լսում ես չգիտես ում կյանքը, ով բարձրագույն կրթություն ունի, բայց կարիքը ստիպել է տաքսու վարորդ դառնալ...

Բոլորը բողոքում են ինչ-որ բանից և բոլորի մեջ ես էլ բացառություն չեմ:
Շատ դեպքերում արդարացված է բողոքները, բան չունեմ ասելու, բայց հարց է առաջանում՝ ինչի՞ ենք թողել, որ բողոքելու պատճառները էսքան շատանան...

[Chuk]

Երկուշաբթի...

[Նիկեա]

Եկել եմ լավ բողոքեմ ու գնամ:Ինձ դուր չի գալիս թե իրանց ոնց են պահում ժամանակակից ,,երեխաները,,:Իրանց ուշք ու միտքը շուտ մեծանալն է,մոռացել են հեքիաթների մասին[ես մի օր որ հեքիաթ չկարդամ չեմ դիմանա],հրաշքներին չեն հավատում ու դառնում են մոդայի կույր հետնորդ:
Ինձ դուր չի գալիս որ փոքր երեխեն Ձմեռ պապին հիշում է էն դեպքում երբ իրան բռաբուս կամ ֆեռարի է պետք,դուր չի գալիս որ տաս տարեկան աղջին տիկնիկով խաղալու փոխարեն տղա ,,կպցնելու,, փորձեր է անում,ինձ դուր չի գալիս էն որ իրանք չեն հավատում իսկական ընկերությանը:Իրանք իմ պատկերացրած երեխաները չեն ու եթե տեղը կա էդ ,,էրեխեքը,, կասեն որ ինձնից ,,հասուն,, են մտածում:Դե ես դրանում չէի էլ կասկածում:
Կամ էս էրեխեքն են շատ շուտ մեծացել կամ էլ ես եմ Նեվրլենդում շատ երկար մնացել:

[Նիկեա]

Եկել եմ լավ բողոքեմ ու գնամ:Ինձ դուր չի գալիս թե իրանց ոնց են պահում ժամանակակից ,,երեխաները,,:Իրանց ուշք ու միտքը շուտ մեծանալն է,մոռացել են հեքիաթների մասին[ես մի օր որ հեքիաթ չկարդամ չեմ դիմանա],հրաշքներին չեն հավատում ու դառնում են մոդայի կույր հետնորդ:
Ինձ դուր չի գալիս որ փոքր երեխեն Ձմեռ պապին հիշում է էն դեպքում երբ իրան բռաբուս կամ ֆեռարի է պետք,դուր չի գալիս որ տաս տարեկան աղջին տիկնիկով խաղալու փոխարեն տղա ,,կպցնելու,, փորձեր է անում,ինձ դուր չի գալիս էն որ իրանք չեն հավատում իսկական ընկերությանը:Իրանք իմ պատկերացրած երեխաները չեն ու եթե տեղը կա էդ ,,էրեխեքը,, կասեն որ ինձնից ,,հասուն,, են մտածում:Դե ես դրանում չէի էլ կասկածում:
Կամ էս էրեխեքն են շատ շուտ մեծացել կամ էլ ես եմ Նեվրլենդում շատ երկար մնացել:

Ես հլը չեմ վերջացրել:
Ինձ ավելի շատ դուր չեն գալիս էն ծնողները,ովքեր բավարար ուշադրություն չեն դարձնում իրենց երեխաներին,ովքեր ամեն ինչի վրա աչք են փակում իրանց էրեխու արածների վրա,ասելով,,Լավ դե,էրեխայա էլի,,:Ասա թե դու քանի անգամ ես էդ էրեխու հետ խոսել ընենց ոնց կխոսեն էրեխու հետ:քանի անգամ էս իրան հեքիաթ պատմել,քանի անգամ էք իրար հետ վերլուծել հեքիաթը:ՈՉ ՄԻ:Ու դու ու քո նմանները ձեզ կարծում եք հոյակապ ծնողներ:Տո ձեր նման ձնողներ չլինեին ավելի լավ կլիներ:Ու հետո դուք- ամենագիտուններդ ու կատարյալներդ ձեզ վերապահում էք ասել,որ ՆՈՐ ՍԵՐՈԻՆԴԸ ՎԱՏՆ Ա:Թե ասա այ ոչ ու փուչ էդ գիտուն հալովդ քանի անգամ ես փորձել օգնել էդ քո ասած վատ սերնդին:Տո հենց դու ու քո նմաններն են մեղավոր եթե երիտասարդությունը վատն ա;Տո հեչ էլ վատը չի ձեզնից վատը հո չի կարա ըլնի:
Գիտեմ վերջում էնքան էն անելու մինչև թքեմ ամեն ինչի վրա ու գնամ:Ինչքան չբողոքեցի,բան չասեցի հելան գլխիս նստան,է հետո:
Հ.Գ.Ու մեկ էլ ինչի ա էս լույսի մարդը որ հեչ էլ էլեկտրիկ չի,շաբաթը երկու անգամ չորս ժամով մեր հոսանքը տանում:Զզվցրեց ու թողեց:Ու ինչի է էս նոթբուքը առանց հոսանքի մի ժամ ձգում:
Հ.Հ.Գ.Համ էլ շնորհավոր երիտասարդների միջազգային օրը:Էս հո գիտեմ որ մենք հրաշք երիտասարդներ ունենք:

[Gayl]

Երկու տարի կլինի քնիցս հելնելուց չէի ասել «Վահագ համը հանում ես»:Էսօր հասկացա, որ նույն այլանդակն եմ մնացել:

[Chuk]

Երկուշաբթի...

Երբ երեքշաբթին նույն երկուշաբթին ա ստացվում, հետո գալիս ա չորեքշաբթին ու էլի երկուշաբթի ա, հետո հույսով սպասում ես հինգշաբթիին, բայց հոգուդ խորքում գիտես, որ մեկ ա, երկուշաբթի ա լինելու...