Ancanot-ի, John-ի և սկսնակի համատեղ պատմվածքը

[Դավիթ]

Երկրորդը վատ չեր, բայց քիչ էր գրված: Երրորդի սկիզբը խոստումնալից էր, սակայն հետո առաջինին նմանվեց:

Մեֆի ասած ստրուկտուրայով շարժվեմ:

1. Ամուսնու սիրած ժաշն էր եփում, դժվար կյանքը հիշում ու դուռը թակեցին: Բազմակետերի հեղեղ...

2. Երիտասարդ քննիչը, թունոտ քմծիծաղով:

3. "- Գառնո՜ւկս․․․ Անիները դեռ կգա՜ն ու կգնա՛ն․․․" Լավ, ինչու՞ քննիչը պետք ա ասի, որ տղան չհանդիպի աղջկա հետ:

[Mephistopheles]

Երկրորդը վատ չեր, բայց քիչ էր գրված: Երրորդի սկիզբը խոստումնալից էր, սակայն հետո առաջինին նմանվեց:

Մեֆի ասած ստրուկտուրայով շարժվեմ:

1. Ամուսնու սիրած ժաշն էր եփում, դժվար կյանքը հիշում ու դուռը թակեցին: Բազմակետերի հեղեղ...

2. Երիտասարդ քննիչը, թունոտ քմծիծաղով:

3. "- Գառնո՜ւկս․․․ Անիները դեռ կգա՜ն ու կգնա՛ն․․․" Լավ, ինչու՞ քննիչը պետք ա ասի, որ տղան չհանդիպի աղջկա հետ:

շատ դուրս եկավ…

[Դավիթ]

շատ դուրս եկավ…

Հա, էդ ճ-ն ու ժ-ն միշտ խառնում եմ տրանսլիտում:

[սկսնակ]

Երկրորդը վատ չեր, բայց քիչ էր գրված: Երրորդի սկիզբը խոստումնալից էր, սակայն հետո առաջինին նմանվեց:

Մեֆի ասած ստրուկտուրայով շարժվեմ:

1. Ամուսնու սիրած ժաշն էր եփում, դժվար կյանքը հիշում ու դուռը թակեցին: Բազմակետերի հեղեղ...

2. Երիտասարդ քննիչը, թունոտ քմծիծաղով:

3. "- Գառնո՜ւկս․․․ Անիները դեռ կգա՜ն ու կգնա՛ն․․․" Լավ, ինչու՞ քննիչը պետք ա ասի, որ տղան չհանդիպի աղջկա հետ:

Ինձ համար ամենաթույլը հենց երկրորդ հատվածն էր, երևի նաև որ չեմ սիրում երկխոսություններով շարադրանք։ Իսկ տղան աղջկան չհանդիպել ասողը կարող է և ոչ-մասնագիտական նկատառումներով դա ասել, սակայն և օգտագործել իր պաշտոնն ու կապերը «բաները լրջացնելու» համար։ Երրորդ հատվածի առաջինին նվանվելն էլ միտումնալից էր։ Մի ձև պետք է հատվածները իրար հետ կապված լինեն թե՞ ոչ։ Համենայն դեպս առաջին հատվածում ես տեսել եմ միայն մեկ բան՝ օջաղի կնոջ ու մոր գրեթե կայացած կերպար ու փորձել եմ իմ հատվածով այդ կերպարին բնորոշող կոնկրետ դրվագ էլ տալ։

Ու այս երկու օրը Մեֆի մեկնաբանություններում էլ այս մեկնաբանությունում էլ տեսնում եմ մի մեծ թերություն․ շատ եք կենտրոնանում սյուժեի վրա այլ ոչ թե շնչի, կերպարների, պատմվածքի «message»-ի վրա։ Իհարկե կմախք պետք է լինի, ինչը իմ կարծիքով այս պատմվածքում կա, բայց դրանից բացի պետք չէ կառչել եղած-չեղածից ու հավատալի կամ անհավատալի լինելուց։ Ի վերջո հո հատվածներ գրողները չեն փորձում տեսականորեն կատարյալ պատմվածքի դասագրքային օրինակներ կերտել․ բոլորս էլ մեր ասելիքը ունենք, մեր «ես»-ն ենք ներդնում միասնորեն կերտված կերպարների և իրենց կենսուղու մեջ, նույնիսկ եթե այդ «ես»-երը արտահայտվում են մեր երևակայության պարագծով։

[Դավիթ]

Ինձ համար ամենաթույլը հենց երկրորդ հատվածն էր, երևի նաև որ չեմ սիրում երկխոսություններով շարադրանք։ Իսկ տղան աղջկան չհանդիպել ասողը կարող է և ոչ-մասնագիտական նկատառումներով դա ասել, սակայն և օգտագործել իր պաշտոնն ու կապերը «բաները լրջացնելու» համար։ Երրորդ հատվածի առաջինին նվանվելն էլ միտումնալից էր։ Մի ձև պետք է հատվածները իրար հետ կապված լինեն թե՞ ոչ։ Համենայն դեպս առաջին հատվածում ես տեսել եմ միայն մեկ բան՝ օջաղի կնոջ ու մոր գրեթե կայացած կերպար ու փորձել եմ իմ հատվածով այդ կերպարին բնորոշող կոնկրետ դրվագ էլ տալ։

Ու այս երկու օրը Մեֆի մեկնաբանություններում էլ այս մեկնաբանությունում էլ տեսնում եմ մի մեծ թերություն․ շատ եք կենտրոնանում սյուժեի վրա այլ ոչ թե շնչի, կերպարների, պատմվածքի «message»-ի վրա։ Իհարկե կմախք պետք է լինի, ինչը իմ կարծիքով այս պատմվածքում կա, բայց դրանից բացի պետք չէ կառչել եղած-չեղածից ու հավատալի կամ անհավատալի լինելուց։ Ի վերջո հո հատվածներ գրողները չեն փորձում տեսականորեն կատարյալ պատմվածքի դասագրքային օրինակներ կերտել․ բոլորս էլ մեր ասելիքը ունենք, մեր «ես»-ն ենք ներդնում միասնորեն կերտված կերպարների և իրենց կենսուղու մեջ, նույնիսկ եթե այդ «ես»-երը արտահայտվում են մեր երևակայության պարագծով։

Լավ, թողնենք մի կողմ ընկալումները, բայց չէ՞ր կարելի ավելի հետաքրքիր ուղղությունով գնալ, քան` քննիչի զգուշացումը աղջկա համար: Անպայման չի նմանվել առաջինին, հատկապես` նա վերջացրել էր խորհրդավոր դռան թակոցով:

[Stranger_Friend]

Ես պատմվածքի հիմքը ի սկզբանե դրել եմ Տիկին Արմինեի վրա, սա նրա պատմությունն էր և դուռը բացելուց շփոթմունք եմ ցույց տվել հենց դրա համար, որ եկողը կապ ունենա Տիկին Արմինեի հետ... դժվար ապրուստը, ամուսնությունը չհիշելը ևս նրա նշանն էր, որ անցյալում խորհրդավոր բան է տեղի ունեցել, ես փորձել եմ հասկացնել դա.. Երևի ճիշտ չեմ կարողացել, որ John-ը պատմությունը գցեց տղայի վրա, իսկ սկսնակ-ը գլխավոր հերոսը տղային սարքեց, արդյունքում սկիզբն ու ավարտը դարձան իրար հետ ընդհանրապես կապ չունեցող.... Պատմությունը շարունակություն չի ունեցել, այն ոչ մի տեղից կտրված չի, որ շարունակելը բարդ լիներ, ուղղակի ինձ թվում է Ջոհնը սղալ ուղղություն տվեց, սակայն ստեղծված վատ խառնաշփոթը երեքիս տարբեր ոճերի մեջ էր....

[սկսնակ]

Ես պատմվածքի հիմքը ի սկզբանե դրել եմ Տիկին Արմինեի վրա, սա նրա պատմությունն էր և դուռը բացելուց շփոթմունք եմ ցույց տվել հենց դրա համար, որ եկողը կապ ունենա Տիկին Արմինեի հետ... դժվար ապրուստը, ամուսնությունը չհիշելը ևս նրա նշանն էր, որ անցյալում խորհրդավոր բան է տեղի ունեցել, ես փորձել եմ հասկացնել դա.. Երևի ճիշտ չեմ կարողացել, որ John-ը պատմությունը գցեց տղայի վրա, իսկ սկսնակ-ը գլխավոր հերոսը տղային սարքեց, արդյունքում սկիզբն ու ավարտը դարձան իրար հետ ընդհանրապես կապ չունեցող.... Պատմությունը շարունակություն չի ունեցել, այն ոչ մի տեղից կտրված չի, որ շարունակելը բարդ լիներ, ուղղակի ինձ թվում է Ջոհնը սղալ ուղղություն տվեց, սակայն ստեղծված վատ խառնաշփոթը երեքիս տարբեր ոճերի մեջ էր....

չի եղել տենց բան իմ հատվածում քննիչն ու տղան միայն գործիքներ են Արմինեի կերպարը հարթելու համար

[Stranger_Friend]

չի եղել տենց բան իմ հատվածում քննիչն ու տղան միայն գործիքներ են Արմինեի կերպարը հարթելու համար

Բայց կարծում եմ կարելի էր ամբողջովին չշրջել պատմությունը.. ամեն դեպքում ավելի կարևոր է երկրորդը երրորդի հետ կապ ունենա, քան առաջինը երրորդի....

[Շինարար]

ինձ թվում է Ջոհնը սղալ ուղղություն տվեց

Ոնց չեմ սիրում, որ էս նախագծում էսպիսի բան են ասում, հատկապես համահեղինակները: Եթե գնացել եք դաշինքի առանց նախապայմանների, էլ սխալ ուղղություն չկա, քո գրածից էն կողմ պատմվածքը էլ քոնը չի, հաշտվի: Երկու դժբախտ փորձ էլ ես ունեմ էս նախագծում, ծեծված ա, երազ ա, երազ չի, քաք տրորեց, պետք չէր տրորել, ֆայլը փակեց, այ մարդ, ես, իմ փայը, ոնց ուզում եմ շարունակում եմ: Էն վաղտ իբր թեթև տարա, բայց դրա համար էլ էլ չեմ մասնակցում

[Stranger_Friend]

Ոնց չեմ սիրում, որ էս նախագծում էսպիսի բան են ասում, հատկապես համահեղինակները: Եթե գնացել եք դաշինքի առանց նախապայմանների, էլ սխալ ուղղություն չկա, քո գրածից էն կողմ պատմվածքը էլ քոնը չի, հաշտվի: Երկու դժբախտ փորձ էլ ես ունեմ էս նախագծում, ծեծված ա, երազ ա, երազ չի, քաք տրորեց, պետք չէր տրորել, ֆայլը փակեց, այ մարդ, ես, իմ փայը, ոնց ուզում եմ շարունակում եմ: Էն վաղտ իբր թեթև տարա, բայց դրա համար էլ էլ չեմ մասնակցում

Կարծում եմ եստեղ ոչ նեղանալու բան կա, ոչ վիրավորելու, պատմություն է քննարկում ենք... Ես իմ կարծիքն եմ հայտնում, Ջոնը՝ իր, սկսնակը՝ իր... ես ոչ մեղք բարդելու մտադրություն ունեմ, ոչ սխալ հանելու, իսկ եթե իմ խոսքը վիրավորել է ներողություն եմ խնդրում...

[Շինարար]

Կարծում եմ եստեղ ոչ նեղանալու բան կա, ոչ վիրավորելու, պատմություն է քննարկում ենք... Ես իմ կարծիքն եմ հայտնում, Ջոնը՝ իր, սկսնակը՝ իր... ես ոչ մեղք բարդելու մտադրություն ունեմ, ոչ սխալ հանելու, իսկ եթե իմ խոսքը վիրավորել է ներողություն եմ խնդրում...

Ինձնից պետք չի ներողություն խնդրել, ես ինչ կապ ունեմ, ուղղակի, եսիմ, ես տենց բան չէի ասի, սխալ ուղղությունը ո՞րն ա:

[սկսնակ]

Լավ, թողնենք մի կողմ ընկալումները, բայց չէ՞ր կարելի ավելի հետաքրքիր ուղղությունով գնալ, քան` քննիչի զգուշացումը աղջկա համար: Անպայման չի նմանվել առաջինին, հատկապես` նա վերջացրել էր խորհրդավոր դռան թակոցով:

նա վերջացրել էր ոչ միայն թակոցով, այլ նաև «Անի՛»-ով, իսկ դու քննիչ տուն բերեցիր։ Տարբեր ուղղությունների մասին եմ մտածել, բայց մնացած բոլորը շատ էին հատվածս երկարացնելու, ինչը առաջին երկու հատվածների կարճությունից խիստ տարբերվելու էր։ Երկրորդ հատվածը իմ գլխին մենակ քննիչ քցեց իր թունոտ քմծիծողով, այն էլ սկզբից Անի՛, հետո՝ Գևորգին ուզելու հակասությամբ․․․ միգուցե կարելի էր ավելի հետաքրքիր սարքել, բայց դա նաև անհապաղ հեռացնելու էր տիկին Արմինեի կերպարից։ Մի հարց տամ, այս սյուժեով բեմադրության կգնաի՞ք (պատկերացրեք որ դերասանները փայլուն են)։

[Stranger_Friend]

Մի հարց տամ, այս սյուժեով բեմադրության կգնաի՞ք (պատկերացրեք որ դերասանները փայլուն են)։

Ոչ... Երևի որ առաջին անգամ էի մասնակցում համատեղ պատմվածքներին չգիտեի ինչպես պիտի սկսեմ, որ տարբեր շարունակությունների հետ համահունչ լինի... Բայց այնուամենայնիվ դեմ չէի լինի կրկին մասնակցել, ուղղակի ոչ սկսող....

[Դավիթ]

նա վերջացրել էր ոչ միայն թակոցով, այլ նաև «Անի՛»-ով, իսկ դու քննիչ տուն բերեցիր։ Տարբեր ուղղությունների մասին եմ մտածել, բայց մնացած բոլորը շատ էին հատվածս երկարացնելու, ինչը առաջին երկու հատվածների կարճությունից խիստ տարբերվելու էր։ Երկրորդ հատվածը իմ գլխին մենակ քննիչ քցեց իր թունոտ քմծիծողով, այն էլ սկզբից Անի՛, հետո՝ Գևորգին ուզելու հակասությամբ․․․ միգուցե կարելի էր ավելի հետաքրքիր սարքել, բայց դա նաև անհապաղ հեռացնելու էր տիկին Արմինեի կերպարից։ Մի հարց տամ, այս սյուժեով բեմադրության կգնաի՞ք (պատկերացրեք որ դերասանները փայլուն են)։

Ոչ

[սկսնակ]

Ոչ

հմմմ․․․ իսկ ես կգնայի․․․ ոչ թե նրա պատճառով, որ կայացած գործ է, այլ որ այնքան տարբեր խաղերի հնարավորություն է տալիս։ Չոր շարադրված գործ չի, մարդկային կենսափորձի, հույզերի ու հարաբերությունների վրա հիմնված պատմություն է, որտեղ բոլոր կայացած իրական դեպքերը միայն երկրորդական են։ Ու սրա պատճառով գտնում եմ, որ ընթերցողին էլ է հարուստ մտածելու ու լրացնելու հնարավորություն տալիս։ Ամեն անգամ առաջին հատվածը ընթերցելով Արմինեի կերպարը մոտս մի քիչ տարբեր է ընկալվում։ Քննիչն էլ երկրորդ հատվածում տարբեր դիմագծեր է ստանում, երրորդ հատվածում էլ փորձել եմ ընդհանրապես աբստրակցիա ստեղծել՝ թաքցնելով այդ Անիի ու քննիչի խառնված կապը։ Եսիմ․․․ թո՞ւյլ է՝ այո՛․․․ բայց կարծում եմ իր հմայքը ունի գործը։