MWMS–ի նշած պատճառն, իմ կարծիքով, իրոք լուրջ դեր ունի, բայց կա նաև, այսպես ասած, վարակիչ պասիվության գործոնը։ Հին անդամներն արդեն կարծես հոգնել են, սպառվել, ասելիք ունեցողներն էլ հաճախ չեն գրում, որովհետև առանձնապես կարդացող չկա, համոզված եմ՝ շատերն են էն զգացողությունն ունենում, որ իմաստ էլ չունի որևէ գրառում անելը և այլն, ու դրա հետևանքով պասիվացել են, նոր անդամներն էլ հաճախ ոգևորված մտնում են, էդպես ոգևորված ու հիացած մի քիչ կարդում, ուրախանում, թե ինչ հետաքրքիր ֆորում են ընկել, բայց շուտով գիտակցում են, որ իրականում ընդամենը ֆորումի թանգարանն էին կարդում, իսկ բուն ֆորումն արդեն վաղուց մեռած վիճակում ա, համարյա չգործող, իրենց հավեսն էլ էդտեղ ա փախնում, հիասթափվում, պասիվանում, գնում են։
Էս իրավիճակում ես էսպիսի մի ելք եմ տեսնում. ներկայումս Ակումբ գոնե մտնող անդամներով, այսինքն՝ նրանցով, որոնց գոնե մի քիչ դեռ հուզում ա Ակումբի վիճակը, որոշենք ակտիվ գրառումներ անել, թեմաներ բացել, քննարկումների մասնակցել՝ այդպիսով մի որոշ ժամանակ թեկուզ արհեստականորեն ակտիվություն ապահովելով, ինչը, սակայն, կարող է ոգևորել ու ակտիվության դրդել նոր անդամներին, իսկ երբ վերջիններս արդեն սկսեն իրենց եռանդն ու էներգիան լրջորեն ներդնել Ակումբում գրառումներ անելուն, գուցե իրենք էլ իրենց հերթին արդեն բնականորեն հավեսի գցեն ու ակտիվացնեն հին անդամներին։ Ու գուցե էդպես Ակումբը բնականորեն ակտիվանա ու արդեն, այսպես ասած, ինքնասնուցվի։ Չգիտեմ՝ ինչքանով ա ռեալ, բայց մտքովս անցավ, ասեցի՝ գրեմ։
Մեջբերել
Էջանիշներ