Aynpes-ի խոսքերից
Հայրենասիրության վերաբերյալ կարելի էր առանձին թեմա բացել։ Հայրենասիրությունը, հայրենիքի (ինչպես նաև ազգի) հանդեպ սեր լինելով, դժվար է սահմանել ու բացատրել ճիշտ այնպես, ինչպես սերը։ Բայց ինձ համար դա նախևառաջ սեփական երկրի և ազգի հանդեպ ծառայության ոգով լցված լինելն է և այն գիտակցությունը, որ դու միայն քեզ համար չես ապրում և որ, եթե անհրաժեշտ է, սեփական շահդ պիտի զոհաբերես ընդհանուրի շահին։ Հայրենասիրությունը սեփական լեզվի մասին հոգ տանելն է, այն չաղավաղելը, օտար անհարկի բառերով չխճողելը, հատկապես թուրքերն բառերով, սեփական զավակներին օտար անուններով չկնքելն ու հեռուստասերիալներով օտար անձնանուններ չքարոզելը, ինչը վերջերս մեծ թափ է առել՝ համոթ մեզ։ Հայրենասիրությունը ամեն փոքրիկ նեղությունից խուսափելով՝ հայրենիքը չլքելն է։ Հայրենասիրությունը, ի վերջո, միմյանց մասին հոգ տանելն է, որ երկրում էլ որ լինենք, և միմյանց չվնասելը։ Ես չեմ տեսնում, որ մենք օգնում ենք միմյանց։ Հայաստանում՝ այս փոքրիկ երկրում, բազմաթիվ թշվառ ու աղքատ մարդիկ կան, և հարուստները թքած ունեն նրանց և նրանց խնդիրների վրա, բայց հայրենասիրական ճառեր են կարդում։
Որ նշեցի, թե հայրենասիրությունը ինչ է ինձ համար, պիտի նշեմ, որ դա օտարների առաջ ցուցադրվելը չէ բնավ և մեր ազգի գովաբանությունը չէ։ Թող օտարները տեսնեն մեր բարեշեն երկիրը, մեր ազգային արժանապատվությունը, մեր նվաճումները և իրենք նախաձեռնարկ լինեն մեզ գովաբանելու։
Էջանիշներ