Հազար տարի ա ակումբում կարելի ա ասել բան չեմ գրել, բայց էս թեման աչքս ընկավ ու առաջին էջը կարդացի, լեզվիս տալ ուզեցի մի տեսակ:
Ես, օրինակ, լրիվ կողմ եմ ծերանոցի առաջարկին: Չնայած առաջին էջին գրված էր, որ տատիկը շատ հպարտ է, ծերանոց չի գնա, բայց ինձ համար էդ լրիվ անհասկանալի ա թվում: Ինչ-որ ամոթ բան կա՞ միայնակ ծեր կնոջ համար ծերանոցում ապրելու մեջ, կամ ի՞նչ ա նշանակում հպարտ լինել ու ծերանոց չգնալ, բայց առանց հպարտության անծանոթ մարդկանցից ընդունել նմանատիպ՝ անհատապես իր համար հավաքվող օգնություն: Ես, իհարկե, լրիվ կողմ եմ նրան, որ ամենքս պետք ա օգնենք հասարակության կարիքավոր անդամներին, բայց նաև էդքան էլ կողմ չեմ, որ պետք ա դա նման ձևով արվի: Մենք իհարկե Եվրոպա չենք, բայց էլի քչից շատից ստեղծված ա պետական մի համակարգ, որով դեսից դենից հարկեր են հավաքվում ու դրանց մի մասն էլ ենթադրվում ա, որ ուղղվում են ծերանոցներ՝ էս տատիկի պես մարդկանց օգնելու համար: Էնպես որ ինձ թվում է արժի տատիին բացատրել, որ ծերանոցում իր համար ավելի լավ կլինի...
Մեջբերել
AniwaR-ի խոսքերից
) ու ջրի, 
Մեկ էլ հետաքրքիր ա, որ դեռ ծերանոց չեմ ընկել, բայց թե՛ հարևանները ու թե շատ շատերը զզվացնում են լիքը տարբեր բաներով: Տենաս ի՞նչ անուն կարելի ա տալ դրան: Դրան երևի կյանք են ասում հասարակության մեջ, հա՞: Էլ ի՞նչ ասեմ: Ինչ էլ ասացի, հաստատ չասացի, որ կոնկրետ դեպքում վատ բան եք անում... Ուղղակի համոզված եմ, որ էնքան էնքան մարդիկ կան, որ գուցե էլ ավելի բեթար վիճակում են, բայց իրենց մասին ակումբում էսքան երկար քննարկում չկա:
Էջանիշներ