Աղոթքը լավ բան ա, իհարկե անգիր արած տեքստերի մասին չի խոսքս, ես որ շատ եմ նեղը լինում, մտքիս մեջ ասում եմ աստված ջան օգնի, ու հավատացեք շատ դեպքերում օգնում աուղղակի մի գաղտնիք կա, երբ ինչ-որ բանի համար աղոթում ես, պիտի նաև ամբողջ ուժերդ ներդնես դրա իրականացման համար, այ էդ ժամանակ աստված օգնում ա
Վերջին խմբագրող՝ Moonwalker: 06.07.2012, 16:42:
keyboard (06.07.2012), Mephistopheles (06.07.2012), Moonwalker (06.07.2012), My World My Space (06.07.2012), Quyr Qery (06.07.2012), Գալաթեա (06.07.2012), հովարս (06.07.2012), Մինա (09.07.2012), Նարե91 (06.07.2012), Տրիբուն (06.07.2012)
Մոդերատորական.
Ցանկացած հաջորդ անլուրջ գրառում տուգանվելու է:Monk-ի խոսքերից
Mephistopheles ջան, ինչքան էլ փորձես պնդել, որ Աստված չկա, իմ մեջ ավելի է հաստատվում համոզումս, որ Նա Բարձրյալ ու Հզոր Անձ է և անսահման Սեր: Աստված Հոգի է, մեր խղջից անհամեմատ առավել, սրտերը քննող և աղոթքներին պատասխանող: Նա Իր Անձը հայտնում է նրանց, ովքեր անկեղծ սրտով փնտրում ու խնդրում են Իրեն: Հովարսի նման իմ կյանքում էլ է Տեր Հիսուս Քրիստոսը պատասխանել աղոթքներիս, բազում անգամներ իմ կյանքն է փրկել: Ու հիմա ուզում ես քո պնդումներով համոզել ինձ հակառակը...
Խղճի գոյությունը չեմ հերքում, բայց այն չի փրկում, չի բուժում, չի սովորեցնում, չի մխիթարում և կյանքեր չի փոխում: Այդ ամենը միայն Տերն է անում նաև ի պատասխան աղոթքներին: Հավատա Տեր Հիսուս Քրիստոսին ու կտեսնես:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
Աստծո գոյությունը ոչ հնարավոր է հերքել, ոչ էլ ապացուցել… հարցը դա չի… հարցն այն է, որ երբ մարդն իր հարաբերությունները մյուս մարդկանց և աշխարհի հետ պայմանավորում է իրենցի դուրս մի Անձով այլ ոչ թե իր մեջ գտնվող և իր բաղկացուցիչ մաս կազմող խղճով, այդ մարդը դառնում է անկանխատեսելի, անվստահելի և անկայուն անձ… իմիջայլոց աստված անձ չի…Mephistopheles ջան, ինչքան էլ փորձես պնդել, որ Աստված չկա, իմ մեջ ավելի է հաստատվում համոզումս, որ Նա Բարձրյալ ու Հզոր Անձ է և անսահման Սեր: Աստված Հոգի է, մեր խղջից անհամեմատ առավել, սրտերը քննող և աղոթքներին պատասխանող: Նա Իր Անձը հայտնում է նրանց, ովքեր անկեղծ սրտով փնտրում ու խնդրում են Իրեն: Հովարսի նման իմ կյանքում էլ է Տեր Հիսուս Քրիստոսը պատասխանել աղոթքներիս, բազում անգամներ իմ կյանքն է փրկել: Ու հիմա ուզում ես քո պնդումներով համոզել ինձ հակառակը
Խղճի գոյությունը չեմ հերքում, բայց այն չի փրկում, չի բուժում, չի սովորեցնում, չի մխիթարում և կյանքեր չի փոխում: Այդ ամենը միայն Տերն է անում նաև ի պատասխան աղոթքներին: Հավատա Տեր Հիսուս Քրիստոսին ու կտեսնես:
երբ մարդը դադարում է արժեք լինել, իսկ խիղճը փոխարիբվում ինչ որ երրորդ՝ մարդուց դուրս մի "անձով" բոլոր բարոյական արժեքները խարխլվում են և աստված դադարում է աղոթքներին պատասխանել… մարդու փրկությունը ոչ թե աստծո ձեռքում է այլ մյուս մարդկանց խղճի վրա… եթե սա հասկանաք իրար ավելի կսիրեք, ավելի երջանիկ կլինեք, ավետարանի պատքամներն էլ կատարած կլինեք…
Աղոթքը ըստ իս հոգեվիճակ է, որը կարող է թե ինքնաբերաբար առաջանալ, թե երգերով, բառերով, մանթրաներով: Ու կարծում եմ տարբերություն չկա, թե ինչպես մարդ կհասնի այդ հոգեվիճակին: Շատերը աղոթում են, երբ ինչ-որ կերպ նեղն են ընկնում, դա բնական է:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Աղոթքը կարող ա լավ բան ա: Ես էլ եմ աղոթում մեկ-մեկ:
Բայց աշխարհիս մեծագույն մեղքերը իրականացվել են աղոթքը շուրքերին, աղոթքի հետևը թաքնված, աղոթքով պաշտպանված: Էսօր մի հատ հետարքիր պատմական ակնարկ կարդացի: Ափսոս հոդվածը չեմ կարում գտնեմ ինտերնետում, բայց սրա մասին էր, մի քիչ ավելի մանրամասն:
Լսել եմ, Գյումրու քաղաքապետն էլ ա շատ Ասվածավախ մարդ, սաղ օրը աղոթում ա: Իսկ չար լեզուներն ասում են, որ իրա վիժվածքները սիրում են կույս աղջիկներ բռնաբարել:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 07.07.2012, 00:10:
Աղոթքը մարդ-Աստված հարաբերության միակ միջոցն է:
Աղոթողի շուրթերից երբեք չար բաներ դուրս չի գա, չի կարող մի աղբյուրից և քաղցր և դառը ջուր դուրս գա: Չարությունը դուրս է գալիս մարդու սրտից, և նման սիրտ ունեցող մարդու աղոթքը ոչ լսվում է, ոչ էլ՝ պատասխանվում:
You'll be surprised… ապեր…
բայց ես շատ գիտեմ մարդկանց որոնք հենց քո ասածի պես էլ կան…
Quyr Qery (08.07.2012)
Զարմանալու ոչինչ չկա Մեֆ ջան, ուղղակի նման մարդկանց չի կարելի համարել հավատացյալ, այդ մարդկանց Քրիստոս 2000տարի առաջ անվանել է կեղծավոր փարիսեցիներ, որոնք դրսից են երևում ՝՝աղոթողներ՛՛ բայց ներսից հափշտակող գայլեր են, իսկ այստեղ խոսվում է անկեղծ աղոթքի մասին, անկեղծ հավատացյաների կողմից
Ավետիք (14.07.2012)
Որևե մեկի հավատքը չպետք ա հիմնված լինի ինչ որ մի այլ մարդու հավատքի վրա: Մե՛կ հավատքի կատարող ու օրինակ ունենք՝ Հիսուս Քրիստոս:
Էս օրինակով ասեմ՝ ես ուզում եմ դառնալ բժիշկ ու օգնել մարդկանց: Բայց նայում եմ մեր հարևան հեքիմին որ իրեն բժիշկ ա անվանում ու հիասթափվում եմ բժիշկներից ու բժշկությունից: Ճիշտ եմ անու՞մ:
Խիղճն էլ Աստծո պատգամավորն է մարդկանց մեջ: Խիղճը հոգևոր արժեք ա՝ ոչ մատերեալիստական: Քանի որ «մի խումբ գիտնականը» դեռ չի ապացուցել խղճի գտնվելու վայրը:
եթե ընդունում ես խղճի առկայությունը, եթե տարբերություն ես դնում լավի ու վատի, չարի ու բարու մեջ, ուրեմն դու ընդունում ես Աստծուն:
Ավետիք (14.07.2012)
Շատ ճիշտ ես ասում:
Կա մարդու մի տեսակ, որն ինչ ուզում անում է, հետո գնում եկեղեցի աղոթք անում ու մոմ վառում և գալիս այն խորին համոզման, որ իր բոլոր մեղքերը քավեց:
Այդպիսի մարդկանց չեմ կարողանում հասկանալ: Ամեն կիրակի եկեղեցի է գնում մոմ վառելու, գուցե մուրացկանին էլ ողորմություն տա, եթե հանդիպի: Եկեղեցուն կամ տերտերներին թե մի վատ խոսք ասես, իսկույն կպաշտպանի, կխոսի բարձր արժեքներից: Բայց թե իր ճանապարհին կանգնած եղար, այնպիսի անվրդով ձևով ու ստոր միջոցներով է քեզ հեռացնում, որ ուղղակի ապշում ես:
Malxas ջան համաձայն եմ որ կա մարդկության այդ տեսակը, որոնք անխտիր ամեն կիրիակի և տոնական օրերին եկեղեցի են գնում, բայց, հենց մի բան մոտները չի ստացվում Քրիստոս, Աստված և Տիրամայր են հայհոյում(Հունաստանում): Կան նաև մարդիկ որոնք Էլ ամբողջ օրը Աստվածպաշտությամբ են զբաղված, սակայն այստեղ խոսքը ոչ թե այդ մարդկանց մասին է, այլ աղոթքի և նրա դրսեվորումների մասին
Ի դեպ, Աստված Անձ է, և Իր նման ստեղծելով, մեզ էլ է անձ արարել: Ըստ այդմ, երբ մարդ ապրում է Աստծո Խոսքի համեմատ, մարդս կայուն է (ունի հոգևոր սկզբունքներ), վստահելի (նա ձգտում է, որ իր այոն լինի այո, ոչը՝ ոչ), կանխատեսելի (Աստծո Խոսքը հայտնի է), և ձգտում է դիմացինին սիրել Տիրոջ պատվերի համաձայն (դիմացինն արժեքավորված է) քանի որ Աստված Իր Հոգով բնակված է նրա մեջ:
Առանց Քրիստոսի չկա փրկություն, որովհետև բոլոր մարդիկ ունեն փրկության կարիքը: Առանց Քրիստոսի չկա Ավետարանի պատգամի կատարում, բոլորն էլ մեղավոր են: Աստված Քրիստոսի արժեքով է գնահատում մարդուն, Իր Որդին զոհելով մարդու փրկության համար:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
որքան ես գիտեմ աստված անիմանալի ու նբացատրելի ա, բայց ըստ քեզ նա հերիք չի անձ է մի հատ էլ "մեր" նման… դու որ ասում ես մեր նման, ու՞մ ինկատի ունես… մերը շատ լայն հասկացողություն ա… իմիջայլող ամենաանկանխատեսելի Աստծո խոսքը մեկնաբանողներն են…
Ավետ ջան, արի քեզ մի բան ասեմ… 15 թվին երբ հայ կանայք և երեխաները աստծո աչքի առաջ մազապուրծ էին լինում թուրքի յաթաղանից, այդ մեր մուսուլման արաբ եղբայրներն էին որ շատ-շատերին փրկեցին ու մեր քրիստոնյա եղբայրների դավաճանության արդյունքից… նրանք Հիսուսին չէին ճանաչում, բայց փրկեցին մեզ… առաջին հերթին մարդը պտի գնահատի մարդուն որ հետո նոր Աստված գնահատի մարդուն…
Աստված մարդուն գնահատում է նրանով, թե ինչպես է նա վերաբերվում մեկ այլ մարդու, անկախ նրանից թե այդ մարդն ինչպիսին է…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ