Տրիբուն-ի խոսքերից
Ես իսկականից հավատում եմ, որ տունը նստելն ընդհանրապես լավ բան չի - երկար որ տունը նստելուց կարելի ա սովից կամ ձանձրույթից սատկել:
Իսկ կոնկրետ էս դեպքում, անկեղծ ասում եմ, որ տունը չնստելու միակ այլընտրանքը ՀԱԿ-ին միանալն ա: Իսկ ես ՀԱԿ-ին այլևս չեմ ուզում միանալ, քանի որ իմ ՀԱԿ-ին միանալը կնաշանակի, որ.
- արդարացնում եմ ՀԱԿ-ի քառամյա անգործությունը
- արդարացնում եմ ՀԱԿ-ի այս տարվա մարտյան ոգևորությունը սպանելը
- հավատում եմ, որ երկխոսության առաջարկով դիմելը ու դրան գնալը ճիշտ էր
- հավատում եմ ՀԱԿ-ի սաղ մուտիլովկեքին, ներռայալ 96-ը, 98-ը, ավանդները, գազը, Հաագան, ղարաբաղի ստռաշիլկեն
- հավատում եմ, որ առաջին չորս կետերից հետո, ու հերթական ԱԺ ընտրություններից հինգ ամիս առաջ, իմ կամ ուրիշի տանը չնստելով արտահերթ որևէ բան կլինի
- հավատում եմ, որ ԲՀԿ-ի հետ պետռք ա հաշվի նստել
- հավատում եմ, որ մենք պիտի սաղ կյանքներս մնանք ռուսի քամակում
Իսկ, ինչպես գիտես, իմ եղբայր, ես սրանցից ոչ մեկը ոչ արդարացնում եմ, ոչ էլ որևէ մեկին հավատում եմ: Այնպես որ, անկղծանում եմ ու ասում եմ, որ տունը նստելով, մեկը ես, ՀԱԿ-ին պատժում եմ վերը նշված կետերի համար: Ինչ մնում ա իշխանություններին պատժելուն, ապա, ինչպես արդեն ասել եմ, ՀԱԿ-ը դա չի արել, չի անում, ու ակնհայտորեն չի ուզում անել - այնպես որ, նորից, տնից դուրս գալու ոչ մի իմաստ չեմ տեսնում, քանի դեռ, ինշալլահ, հայոց քաղաքական արգանդը չի ծնել գաղափարապես թարմ, ազնիվ քաղաքական նոր ուժ, առանց հին, փդած, կոռումպացված, մուտիլովշիկ դեմքերի: Երկրորդ, նույնիսկ երրորդ անգամ, ես նույն սխալը կրկնել չեմ ուզում:
Էջանիշներ