Լրագրողը հայտնվել է հակառակ կարգավիճակում: Հարցազրույց Կարինե Իոնեսյանի հետ:

[Ռուֆուս]

Շատ լավ հարցազրույց էր, ապրեք երկուսդ էլ, հավեսով կարդացի, հետաքրքիր հարցեր ու պատասխաններ կային:

Մի հատ ավանդական հարց տամ Կարինեին

Քեզ որևէ մուլտֆիլմի/ֆիլմի կամ հեքիաթի ո՞ր հերոսին ես նմանեցնում ու ինչու:

[Claudia Mori]

Շատ լավ հարցազրույց էր, ապրեք երկուսդ էլ, հավեսով կարդացի, հետաքրքիր հարցեր ու պատասխաններ կային:

Մի հատ ավանդական հարց տամ Կարինեին

Քեզ որևէ մուլտֆիլմի/ֆիլմի կամ հեքիաթի ո՞ր հերոսին ես նմանեցնում ու ինչու:

Ռուֆու՛ս, քեզնից լրագրող դուրս չի գա

Մուլտֆիլմերից հիմնականում ընկերներս են նմանեցնում Պույ-պույ մուկիկին, ու նույնիսկ իմ պաշտոնական մականունների մեջ են ՝Պույ-պույ, մուկ մականունները, բայց ոչ թե նրա համար, որ բկլիկ եմ այլ մուլտֆիլմի երգը կարողանում եմ երգել ու պարել այդ մկան նման Ես ինքս դեռ ինձ նման մուլտիկի հերոս չեմ տեսել, խոսքս արտաքինին չի վերաբերումՉնայած վերջերս որ նայեցի Spirited Away անիմեն, շատ հարազատ բան զգացի:

Ֆիլմերից 2 ծայրահեղ դեմքերի կնշեմ, քանի որ երկուսից էլ ունեմ մեջս՝ մեկը «Արձակուրդները Հռոմում» ֆիլմի հերոսուհին է ու Օդրի երեւույթը ընդհանրապես եւ The Sunshine of the Spotless Mind ֆիլմի գլխավար հերոսուհին:

Իսկ հեքիաթներից՝ Ղազարոս Աղայանի «Անահիտը»:

[Jarre]

Շատ շնորհակալ եմ way-ին և Կարինեին հետաքրիր հարցազրույցի համար։ Ապրե՛ք էրեխեք, շատ լավն է ու դրական

Շատ տպավորեց Կարինեի դրական լինելը, իսկ իր արտահայտած արժեքներից ոմանք էլ համընկնում են իմ արժեքների հետ

KarineIonesyan-ին լավ ծանոթ չեմ, բայց իր տարբեր գրառումներով շատ հետաքրքրել է ինձ։ Այս հարցազրույցը լավ առիթ էր միանգամից բավականին բան իմանալ ու հիմա կանցնեմ իր օրագրերին

Կարինե մի ախմախ հարց ունեմ։ Եթե լրագրողը իր մտքերում և իր դատողություններում ինչ որ երևույթ օբեկտիվ չի դատում և չի ուզում օբեկտիվ դատել նա կարո՞ղ է այդ թեմայի մասին օբեկտիվ հոդված գրել, եթե անգամ անկեղծորեն շատ ուզենա։

[Claudia Mori]

Կարինե մի ախմախ հարց ունեմ։ Եթե լրագրողը իր մտքերում և իր դատողություններում ինչ որ երևույթ օբեկտիվ չի դատում և չի ուզում օբեկտիվ դատել նա կարո՞ղ է այդ թեմայի մասին օբեկտիվ հոդված գրել, եթե անգամ անկեղծորեն շատ ուզենա։

Հեչ էլ ախմախ հարց չի Այս հարցը ես էլ եմ տվել, երբ ուսանող էի, հիմա էլ եմ տալիս, երբ դեմք ժուռնալիստներ եմ հանդիպում: Իհարկե ես դեռ կայացման փուլում եմ, բայց տարիների ընթացքում իմ փորձով ինչ հասկացել եմ հիմա կասեմ:

Գիտե՞ս հարաբերական է, դու կարող ես կյանքում ունենալ սեփական սուբյեկտիվ հայացները ու դա քո գործն է, որպես անհատ, բայց լրագրության մեջ պիտի լինես լրագրող, այսինքն հասկանաս, որ հոդվածը սեփական անձը ինքնահաստատելու համար չես գրում: Ես ինքս կյանքում սուբյեկտիվ եմ ինձ համարում, բայց հոդվածների մեջ փորձում եմ պահպանել օբյեկտիվություն ու դրա պատճառով լինում է հաճախ, որ հոդվածի մեջ եւ մեղադրվողը եւ մեղադրողը զանգում ու բողոքում են: Պարադոքս է ստացվում, բայց, երբ դու իրենցից ոչ մեկի կողմը չես անցնում դժգոհ են մնում երկուսն էլ, իսկ ընթերցողը քեզ ասում է շնորհակալություն Իհարկե կան մարդիկ, ում սուբյեկտիվիզմը այնքան է աճել, որ ոչ մի բան չեն տեսնում:Լրագրությունը առաջին հերթին ինքնագրաքննություն է՝ էթիկա, հետո նոր...

Քանի որ մասնագիտական հարց տվեցիր դրա համար եմ այսպես ծավալվում: Մի քիչ խմբագրական ու վերլուծական հոդվածների մեջ կարող է երեւալ սուբյեկտիվիզմ, բայց պիտի համոզիչ լինես ու խոսես փաստերով, թե չէ քեզ խեղկատակի տեղ կդնեն