Աստվածաշնչում նկարագրված տարօրինակ, դաժան, վիճելի դեպքեր

[Skeptic]

Ծիծակ կոշիկներ: Խնձորն էլ փոխաբերական ա, Apple ֆիրմայի արտադրանքներից դրախտում օգտվելը արգելված էր

[Elmo]

Մեղքի վարձքը մահն է, ցույց տուր մեկին , որ անմեղ է ... մենակ թե նորից չասես, բա նորածինները՞, ...: Նորածնին ո՞վ է ստել սովորեցնում, որ հենց սկսում է խոսել , ստում է

Սուտ ասելու համար սպանում ե՞ն: Նախ սուտը դրսևորումներ ունիու տարբեր պատճառներ: Տպավորություն ստեղծելուց մինչև նյութական շահ: Ասենք եթե ես նվեր առնեմ ու թաքցնեմ ընկերոջիցս, որ ծնունդի օրը տամ: Ինքը մի բան կասկածի ու հարցնի, ես էլ ստեմ, թե տենց բան չկա դրա համար պետք ա սպանե՞ն ինձ:

հ.գ. մնացած հարցերին պատասխանի:

[Varzor]

Սուտ ասելու համար սպանում ե՞ն: Նախ սուտը դրսևորումներ ունիու տարբեր պատճառներ: Տպավորություն ստեղծելուց մինչև նյութական շահ: Ասենք եթե ես նվեր առնեմ ու թաքցնեմ ընկերոջիցս, որ ծնունդի օրը տամ: Ինքը մի բան կասկածի ու հարցնի, ես էլ ստեմ, թե տենց բան չկա դրա համար պետք ա սպանե՞ն ինձ:
հ.գ. մնացած հարցերին պատասխանի:

Բա ինչ պիտի անեն? Ուղղակի բախտդ բերել է, որ Եգիպտոսում չես արել այդ ամենը, թե չէ նվերը բկիդ կմնար
Դարդ մի արա, մենակ չէիր լինի, գոնե ես կողքիդ կլինեի Գոնէ էդ Մովսեսի մռութին մի հատ վալ կհասցնեի

[հովարս]

Սուտ ասելու համար սպանում ե՞ն: Նախ սուտը դրսևորումներ ունիու տարբեր պատճառներ: Տպավորություն ստեղծելուց մինչև նյութական շահ: Ասենք եթե ես նվեր առնեմ ու թաքցնեմ ընկերոջիցս, որ ծնունդի օրը տամ: Ինքը մի բան կասկածի ու հարցնի, ես էլ ստեմ, թե տենց բան չկա դրա համար պետք ա սպանե՞ն ինձ:

հ.գ. մնացած հարցերին պատասխանի:

Չհասկացար, խոսքը ստի մասին չի և ոչ էլ՝ նորածնի, այլ նրա մասին, որ մարդը իր մեջ ունի մեղքը և նա մի օր այն օգտագործում է, գուցե էլի չհասկանաս ..., մնացած հարցերիդ պատասխանը սրա հետ է կապված

[Varzor]

Չհասկացար, խոսքը ստի մասին չի և ոչ էլ՝ նորածնի, այլ նրա մասին, որ մարդը իր մեջ ունի մեղքը և նա մի օր այն օգտագործում է, գուցե էլի չհասկանաս ..., մնացած հարցերիդ պատասխանը սրա հետ է կապված

Հովարս ջան, համամիտ եմ ըստ Աստվածաշնչի մեղքի վարձքը մահն է: բայց այս պարագայում կապ չունի, թե ինչպիսի մահը, ինչ պատճառներով?
Աստծո հրամանով սպանվելը մեղքի վարձք է? Չէ որ արդեն իսկ Աստծո հրամանով մարդը մահկանացու է` Ադամի մեղքն է իր վրա կրում: Այսինքն` Ադամական մեղքի համար սահմանվեց գերագույն պատիժը` մահը, ուստի մնացած բոլոր պատիճները չեն կարող դրանից առավել համարվել մարդու համար: Այդ պարագայում էլ ինչ իմաստ ունի Աստծո հրամանով մարդկանց սպանել? Արագացնում են պատժի իրականացումը?
Եվ հետո այստեղ պարադոքս կա:
1. Աստված արգելում է սպանել, բայց սպանում է: Ընդ որում "մի սպանիր" արգելքի մեջ կոնկրետ չի նշում, որ դա վերաբերվում է միայն մարդկանց: Իսկ հրեշտակներին? Իսկ հրեաներին? Քանի մարդ սպանեցին հրեաները ուրիշի հողերը բառիս բուն իմաստով գրավելիս? Հո այդ ազգերը նրանց վրա չէին եկել? Բա ուր մնաց պատվիրանը? Փաստորեն Աստված պատվիրեց, որ հրեաները իր անունից խախտեն պատվիրաներից մեկը?
2. Ուրիշի ունեցածի վրա աչք մի գցիր: Բա ինչու էին հրեաները աչք գցել այլ ազգերի ունեցվածքի ու հողերի վրա? Անուն էլ դրել էին "աստված է խոստացել այդ հողերը` մենք `էլ վերցնում ենք":

Այս փաստերը նույնպես վկայում են, որ Աստվածաշնչյան օրենքները և պատվիրանները գործում էին միայն հրեական համայնքների շրջանակներում, իսկ դրանից դուրս` ուղղակի չկային:
Նույն սկզբունքով էլ մինչև հիմա ապրում են հրեաները, նաև մոնղոլները. մոնղելը մոնղոլին մի բան արեց` պատիժ, ուրիշին արեց` աչք են փակում:
Այսինքն` երկակի ստանդարտներ, ու այդպիսի երկակիություններ ամբողջ Աստվածաշնչում շատ-շատ են:

[հովարս]

Հովարս ջան, համամիտ եմ ըստ Աստվածաշնչի մեղքի վարձքը մահն է: բայց այս պարագայում կապ չունի, թե ինչպիսի մահը, ինչ պատճառներով?
Աստծո հրամանով սպանվելը մեղքի վարձք է? Չէ որ արդեն իսկ Աստծո հրամանով մարդը մահկանացու է` Ադամի մեղքն է իր վրա կրում: Այսինքն` Ադամական մեղքի համար սահմանվեց գերագույն պատիժը` մահը, ուստի մնացած բոլոր պատիճները չեն կարող դրանից առավել համարվել մարդու համար: Այդ պարագայում էլ ինչ իմաստ ունի Աստծո հրամանով մարդկանց սպանել? Արագացնում են պատժի իրականացումը?

Մարդուն սթափեցնելու համար:

Աստված արգելում է սպանել, բայց սպանում է: Ընդ որում "մի սպանիր" արգելքի մեջ կոնկրետ չի նշում, որ դա վերաբերվում է միայն մարդկանց: Իսկ հրեշտակներին? Իսկ հրեաներին? Քանի մարդ սպանեցին հրեաները ուրիշի հողերը բառիս բուն իմաստով գրավելիս? Հո այդ ազգերը նրանց վրա չէին եկել? Բա ուր մնաց պատվիրանը? Փաստորեն Աստված պատվիրեց, որ հրեաները իր անունից խախտեն պատվիրաներից մեկը? Ուրիշի ունեցածի վրա աչք մի գցիր: Բա ինչու էին հրեաները աչք գցել այլ ազգերի ունեցվածքի ու հողերի վրա? Անուն էլ դրել էին "աստված է խոստացել այդ հողերը` մենք `էլ վերցնում ենք":

Աստծու հրամանները կատարելը ես համարում եմ օրինավոր և արդարացի, իսկ չհնազանդվելը այդ հրամաններին՝ ինքնակործանում: Եւ ընդհանրապես իմ մոտեցումը Աստվածաշնչին այլ է, ձերը՝ այլ, դրա համար իմաստ չունի մեկս մյուսին համոզելու, դուք ձերն եք ընտրել ես էլ իմը: Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի Աստվածը նաև իմ Աստվածն է և օգնում է ինձ ամեն պարագայում, բայց ես հայ եմ:

[Varzor]

Մարդուն սթափեցնելու համար:
Աստծու հրամանները կատարելը ես համարում եմ օրինավոր և արդարացի, իսկ չհնազանդվելը այդ հրամաններին՝ ինքնակործանում: Եւ ընդհանրապես իմ մոտեցումը Աստվածաշնչին այլ է ձերը՝ այլ, դրա համար իմաստ չունի մեկս մյուսին համոզելու, դուք ձերն եք ընտրել ես էլ իմը: Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի Աստվածը նաև իմ Աստվածն է և օգնում է ինձ ամեն պարագայում, բայց ես հայ եմ:

Այդ դեպքում ինչու ենք նզովում մարդասպաններին? Չէ որ նրանց ձռքով իրականանում է Աստծո կամքը` մարդը մեռնում է
Հովարս ջան ինձ ճիշտ հասկացի, ոչ թե ուզում եմ համոզել, այլ փորձում եմ քեզ հասկանալ, կամ գոնե միայն լսել քո կարծիքը ու իմանալ այն, քանի որ մենք ապրում ենք միասին նույն աշխարհում ու վատ չի լինի, որ մեկս մյուսին չվնասելու-չսահամանափակելու համար` կամքի ազատությունը չխլելու համար, կարողանանք իրար լսել, ինչու չէ նաև փորձենք հասկանալ:

Աստված Աբրահամինը չի, քանի որ նա Միակն է, ուստի բոլորինն է, անկախ իրենց կամքից, անկախ իրենց գիտելիքներից: Այ ուրիշ բան, որ Աստվածաշնչում նկարագրված է ոչ այդ Միակ և Ճշմարիտ Աստվածը, այլ Եբրայացիների անկուշտ ու ագահ բնավորությանը հագուրդ տվող, բայց միևնույն ժամանակ նրանց "բռի մեջ պահող" ինչ-որ յմի երևակայական կամ էլ մասսամբ իարակն կերպար, որը ՉԻ ԿԱՐՈՂ ԼԻՆԵԼ ՄԻԱԿ և ՃՇՄԱՐԻՏ ԱՍՏՎԱԾԸ միայն այն պատճառով, որ ինքն է այդպես ասում, կամ այդպես գրված է: Մինչև եբրայացիների "ծնվելը" բազմաթիվ ազգեր, այդ թվում նաև հին հայերը (արիները) գիտեին, որ կա Ամենայն Սկիզբն ու Ամենայն Ուժը, Ամենայն Բանականությունը: Իսկ աստվածները, ընդամենը այդ գերագույն էակի ևս մի տեսակ ստեղծագործություններն են:

Եթե աստվածաշունչը ավելի ուշադիր կարդաս, ապա շատ լավ կնկատես, որ Եբրայացիք իրենց աստծուն ահավոր անձնավորել են: Եթե քեզ հետաքրքիր է, ապա իմ անձնական նշումներով կարող եմ սկսել հենց Ծննդոցից: Բայց քանի որ գիտեմ, որ քեզ հետաքրքիր չէ, ապա դա չեմ անի

[հովարս]

Այդ դեպքում ինչու ենք նզովում մարդասպաններին? Չէ որ նրանց ձռքով իրականանում է Աստծո կամքը` մարդը մեռնում է

Տարբեր բաներից ենք խոսում, ի՞նչ համեմատություն ես անում

Աստված Աբրահամինը չի, քանի որ նա Միակն է, ուստի բոլորինն է, անկախ իրենց կամքից, անկախ իրենց գիտելիքներից:

Գիտեմ, բայց նաև այն Աստվածը չի , որին դու ես ներկայացնում: Թե հրեաները ինչ են անում ու ծրագրում , դա իրենց պրոբլեմն է, Աստված այդտեղ գործ չունի

... ... ... ՉԻ ԿԱՐՈՂ ԼԻՆԵԼ ՄԻԱԿ և ՃՇՄԱՐԻՏ ԱՍՏՎԱԾԸ միայն այն պատճառով, որ ինքն է այդպես ասում, կամ այդպես գրված է: Մինչև եբրայացիների "ծնվելը" բազմաթիվ ազգեր, այդ թվում նաև հին հայերը (արիները) գիտեին, որ կա Ամենայն Սկիզբն ու Ամենայն Ուժը, Ամենայն Բանականությունը: Իսկ աստվածները, ընդամենը այդ գերագույն էակի ևս մի տեսակ ստեղծագործություններն են:

Մեկ աստված-կրակ, արև, լուսին, կամ ինչ-որ մարդու կողմից հորինված մի էակ, դեռ չի նշանակում ճիշտ աստվածպաշտություն ''միաստվածություն'': Ճշմարիտ Աստվածը Նա է, որին հավատացել է----> Աբրահամը, Հոբը, Նոյը, Ենովքը և ճանաչել է Ադամը

[Varzor]

Մեկ աստված-կրակ, արև, լուսին, կամ ինչ-որ մարդու կողմից հորինված մի էակ, դեռ չի նշանակում ճիշտ աստվածպաշտություն ''միաստվածություն'': Ճշմարիտ Աստվածը Նա է, որին հավատացել է----> Աբրահամը, Հոբը, Նոյը, Ենովքը և ճանաչել է Ադամը

Ընենց ես ասում, ոնց որ հետներն եղած լինես տնաշեն
Այդ բոլորը անուններ չեն, այլ ընդհանրկան կերպարներ` Ադամ=մարդ, Աբրահամ=ժողովուրդերի հայր և այլն: Այսինքն, երբ կարդում ենք "Աստված ստեղծեց Ադամին", ապա ուղղակիորեն հասկանում ենք "Աստված ստեղծեց մարդուն": կամ "Աբրահամը մեկ աստծո էր ահավատում" հասկանում ենք "ժողովուրդների հայրը` առաջին ժողովուրդը հավատում էր մեկ աստծու":
Ճիշտ ես, դիցարաններում կան նաև հորինովի կերպարներ, բայց հո բոորը հորինովի չեն? Ոնց կարող էին իրարից հազարավոր կիլոմետրեր հեռու ապրող, նույնիսկ տարբեր մայրցամաքներում ապրող մարդիք նույն բաները հորինել?
Սենց մի պատկերավոր օրինակ բերեմ` հին հայերը, արիները որպես գերագույն էակ և համայն Տիեզերքի արարիչ էին ընդունում մեկ էակի Ար (Աս)-Արարչին, իսկ ասենք Վահագնին ստեղծել էր Արը (Ասը), դրա համար էլ Վահագնը Աս-տուած=աստված էր` Ասի կողմից տրված: Եթե Աստվածաշնչյան տեսանկյունից նայենք, ապա կամ Վահագնը Աստծո որդիներից էր, կամ նրանցից ծնված հսկաներից կամ էլ հրեշտակներից մեկն էր: Դե հիմա ասա, որտեղ է այս պարագայում բազմաստվածությունը? Որտեղից ենք ենթադրում, որ հայերը չէին ընդունում ու երկրպագում միակ գերագույն արարչին?
բոլոր հին ասիական կրոնները (զրադաշտականություն, հինդուիզմ, բուդդիզմ) միանշանակ ասում են, որ արարիչը ՄԵԿՆ Է և ՄԻԱԿՆ Է, իսկ մնացածը նրա կողմից արարված են: Ոչ մի հակասությու չեմ տեսնում: Բայց Աստվածաշնչում հակասություններ տեսնում եմ: հաջորդ գրառումումս կտեսնես ինքդ, թե ինչից եմ խոսում:

[Varzor]

Բոլոր քրիստոնյաները (ողղահավատ, կանոնիկ, աղանդավոր), հուդայականները պնդում են, որ Աստվածաշունչը Աստծո խոսքն է և գրված է նրա թեադրանքով և ներշնչանքով:
Սակայն այս պարագայում ուղղակի տարակուսանք է առաջացնում այն փաստը, որ Աստվածաշնչում հենց սկզբից առկա են այնպիսի անհամապատասխանություններ բուն տիեզերքի կառուցվածքի ու երկրի կենսաբանական-ֆիզիկական կառուցվածքի հետ, որ ուղղակի ակամայից սկսում եմ կասկածել այդ պնդման հիմնավոր լինելու մեջ:
Այսպես.
1. Աստվածաշնչի առաջին գրքում` Ծննդոցում նկարագրվում է Աստծո կողմից Երկրի, կենսոլորտի, կենդանական-բուսական աշխարհի և մարդ արարածի արարումը:
Տրամաբանորեն այդ իրադարձությունների մասին հստակ տեղեկություններ կարող եր ալ միայն դրանց անմիջական ականատեսն ու մասնակիցը` Աստված: Ու քանի որ նա գերագույն բանականություն է, դժվար թե խառներ գործողությունների հերթականությունը: Բայց արի ու տես, որ Աստվածաշնչի հենց առաջին իսկ 5 տողերում ուղղակի անգրագիտության մակարդակի շեղումներ կան.
գրաբար

1 Ի սկզբանէ արար Աստուած զերկին եւ զերկիր: 2 Եւ երկիր էր աներեւոյթ եւ անպատրաստ. եւ խաւար ի վերայ անդնդոց. եւ հոգի Աստուծոյ շրջէր ի վերայ ջուրց: 3 Եւ ասաց Աստուած. Եղիցի լոյս. եւ եղեւ լոյս: 4 Եւ ետես Աստուած զլոյսն զի բարի է: Եւ մեկնեաց Աստուած ի մէջ լուսոյն եւ ի մէջ խաւարին: 5 Եւ կոչեաց Աստուած զլոյսն տիւ, եւ զխաւարն կոչեաց գիշեր: Եւ եղեւ երեկոյ՝ եւ եղեւ վաղորդայն՝ աւր մի:

Ակնհայտ է խոսվում է գիշեր և ցերեկ հասկացողությունների մասին այն պարագայում, երբ դեռ ստեղծված չեն լուսատուները, էլ չեմ ասում, որ աստղերն ընդհանրապես չկան: Բնական է, որ չենք զարմանում "լույս և խավար" արտահայտությունների վրա, քանի որ պարտադիր չի, որ այստեղ խոսվի հենց ֆիզիկական լույսի մասին: Ուստի այն չի կարող կապ ունենալ գիշեր-ցերեկ ցիկլի հետ, քանի որ բոլորս գիտենք, որ այն ընդամենը կապված է երկրի պտույտի և արեգակի հետ` տեսանելի լույսի հետ:

Արդեն իսկ տարօրինակ է, որ Աստծո խոսքի հենց սկզբում, որը տրամաբանօրեն ավելի հաստատում հստակ և անհերքելի պետք է լիներ, քանի որ Աստծո ամբող մեծութոյւնը նրանումն է, որ նա է ստեղծել երկինքն ու երկիրը: բայց արի ու տես, որ հենց առաջին իսկ տոզերը ոչ միայն չեն համապատասխանում իրականությանը, այլև ակնհայտորեն վկայուն են այդ տողերը գրողների գիտելիքների շատ սուղ և թյուր լինելու մասին:

2. Բոլոր այն մարդիք, որոնք դպրոցում քիչ թե շատ բուսաբանության գիրքը կարդացել են, ինչպես նաև սեփական փորձից գիտեն, որ բույսերն առանց արևի լույսի գոյութուն ունենալ չեն կարող:
սակայն արարման երրորդ "օրը" (ժամանակին եկեղեցին պնդում էր, որ դա իրոք օր է եղել, սակայն ժամանակի ընթացքում սկսեց գերակշռել այն մեկնաբանությունը, թե Աստծո մեկ օրը կարող է երկրային մի ամբողջ դարաշրջան լինել) Աստված ստեղծեց բուսականությունը.

11 Եւ ասաց Աստուած. Բղխեսցէ երկիր բանջար խոտոյ. սերմանել սերմն ըստ ազգի եւ ըստ նմանութեան. եւ ծառ պտղաբեր՝ առնել պտուղ ըստ ազգի իւրում. որոյ սերմն իւր ի նմին ըստ ազգի ի նմանութիւն ի վերայ երկրի: Եւ եղեւ այնպէս: 12 Եւ եհան երկիր բանջար խոտոյ, սերմանել սերմն որ է ի վերայ ամենայն երկրի. եւ փայտ պտղաբեր առնել պտուղ՝ որոյ սերմն իւր ի նմին ըստ ազգի ի վերայ երկրի: Եւ ետես Աստուած զի բարի է: 13 Եւ եղեւ երեկոյ, եւ եղեւ վաղորդայն, աւր երրորդ:

բայց ինչպես ապրեն բույսերը?

14 Եւ ասաց Աստուած՝ Եղիցին լուսաւորք ի հաստատութեան երկնից, ի լուսաւորութիւն ի վերայ երկրի. եւ մեկնել ի մէջ տուընջեան, եւ ի մէջ գիշերոյ. եւ եղիցին ի նշանս, եւ ի ժամանակս, եւ յաւուրս, եւ ի տարիս: 15 Եւ եղիցին ի լուսաւորութիւն ի հաստատութեան երկնից ծագել յերկիր. եւ եղեւ այնպէս: 16 Եւ արար Աստուած զերկուս լուսաւորսն զմեծամեծս. զլուսաւորն մեծ յիշխանութիւն տուընջեան, եւ զլուսաւորն փոքր յիշխանութիւն գիշերոյ. եւ զաստեղս: 17 Եւ եդ զնոսա Աստուած ի հաստատութեան երկնից լուսատու լինել յերկիր: 18 Եւ իշխել տուընջեան եւ գիշերոյ, եւ մեկնել ի մէջ լուսոյն եւ ի մէջ խաւարին: Եւ ետես Աստուած զի բարի է: 19 Եւ եղեւ երեկոյ, եւ եղեւ վաղորդայն, աւր չորրորդ:

Փաստորեն երկիրը ոչ միայն ունե գիշեր և ցերեկ, այլև բուսականություն ուներ առանց արեգակի, էլ չեմ ասում լուսնի ու աստղերի մասին: Իսկ հաշվի առնելով այն կարծիքը, որ այդ "օրը" կարող էր լնել մի քանի հազարամակ, ուրեմն բույսերը, գիշեր և ցերեկը սպասում էին այդքան ժամանակ, մինչև արեգակի արարումը???
Ակհայատ է, որ գրողի խնդիրը եղել է ոչ թե "աստծո խոսքի" ճշմարիտ փոխանցումը, այլ երկրի և հետագայում նաև մարդ արարածի առանձնահատկությունը բնութագրելը` Աստված այդ ամենը ստեղծեց մարդու համար, նույնիսկ աստղերը, արևը և լուսինը:

Ոշագրավ է, որ գրաբարյան տարբերակում "իշխանություն" բառն է օգտագործված լուսատուների վարքըբնութագրելու համար: Ասել է, թե այս տողերը գրողները այն ու ամենայնիվ համոզված էին, որ արևը և լուսինը իրենց վերապահված ժամանակում իշխանություն ունեն երկրի վրա:

Միայն այս մի քանի տողի ընթերցումով ինչ եզրակացություն ենք անում? Միթե Աստծո խոսքը փոխանցելիս, Աստծով ներշնչված գրիչը կարող էր այսպիսի անհեթեթ բաներ գրել?
Չէ որ Աստծո արարչագործության մեջ է նրա փառքը ու իշխանությունը` նա արարեց ամեն ինչ, նաև մարդուն, որի դիմաց մարդ պարտավոր է ուղղակի երկրպագել Աստծուն: Բայց արի ու տես որ հենց ամենակարևոր մասը` արարման մասը, այնքան թերություններով է նկարագրված, որ արդեն իսկ չի տրամադրում մնացյալին հանդեպ հավատով:
Հատկանշական է նշել, որ աշխարհի արարման շատ և շատ դրվագներ ուղղակիորեն համընկնում են նաև այլ կրոններում, այդ թվում նաև հեթանոսական կրոններում առկա նկարագրությունների հետ: Ակնհայտ է դառնում, որ սկզբնաղբյուրը մեկն է` շատև շատ հին, բայց մարդկային էգոցենտրիզմի տեսանկյունից տրված նկարագրություն, որի հիմքոմ արդեն դժվարև է ասել, թե ինչ կարող է ընկած լինել:

Շարունակելի...

[Moonwalker]

Մոդերատորական. Բուդդիզմին վերաբերվող գրառումները տեղափոխվել են: Քննարկումները շարունակեք համապատասխան թեմայում:

[հովարս]

Ընենց ես ասում, ոնց որ հետներն եղած լինես տնաշեն
Այդ բոլորը անուններ չեն, այլ ընդհանրկան կերպարներ` Ադամ=մարդ, Աբրահամ=ժողովուրդերի հայր և այլն: Այսինքն, երբ կարդում ենք "Աստված ստեղծեց Ադամին", ապա ուղղակիորեն հասկանում ենք "Աստված ստեղծեց մարդուն": կամ "Աբրահամը մեկ աստծո էր ահավատում" հասկանում ենք "ժողովուրդների հայրը` առաջին ժողովուրդը հավատում էր մեկ աստծու":
Ճիշտ ես, դիցարաններում կան նաև հորինովի կերպարներ, բայց հո բոորը հորինովի չեն? Ոնց կարող էին իրարից հազարավոր կիլոմետրեր հեռու ապրող, նույնիսկ տարբեր մայրցամաքներում ապրող մարդիք նույն բաները հորինել?
Սենց մի պատկերավոր օրինակ բերեմ` հին հայերը, արիները որպես գերագույն էակ և համայն Տիեզերքի արարիչ էին ընդունում մեկ էակի Ար (Աս)-Արարչին, իսկ ասենք Վահագնին ստեղծել էր Արը (Ասը), դրա համար էլ Վահագնը Աս-տուած=աստված էր` Ասի կողմից տրված: Եթե Աստվածաշնչյան տեսանկյունից նայենք, ապա կամ Վահագնը Աստծո որդիներից էր, կամ նրանցից ծնված հսկաներից կամ էլ հրեշտակներից մեկն էր: Դե հիմա ասա, որտեղ է այս պարագայում բազմաստվածությունը? Որտեղից ենք ենթադրում, որ հայերը չէին ընդունում ու երկրպագում միակ գերագույն արարչին?
բոլոր հին ասիական կրոնները (զրադաշտականություն, հինդուիզմ, բուդդիզմ) միանշանակ ասում են, որ արարիչը ՄԵԿՆ Է և ՄԻԱԿՆ Է, իսկ մնացածը նրա կողմից արարված են: Ոչ մի հակասությու չեմ տեսնում: Բայց Աստվածաշնչում հակասություններ տեսնում եմ: հաջորդ գրառումումս կտեսնես ինքդ, թե ինչից եմ խոսում:

Անհիմն բառախաղեր, հորինված անցյալ դարի 80ականներին

Բոլոր քրիստոնյաները (ողղահավատ, կանոնիկ, աղանդավոր), հուդայականները պնդում են, որ Աստվածաշունչը Աստծո խոսքն է և գրված է նրա թեադրանքով և ներշնչանքով:
Սակայն այս պարագայում ուղղակի տարակուսանք է առաջացնում այն փաստը, որ Աստվածաշնչում հենց սկզբից առկա են այնպիսի անհամապատասխանություններ բուն տիեզերքի կառուցվածքի ու երկրի կենսաբանական-ֆիզիկական կառուցվածքի հետ, որ ուղղակի ակամայից սկսում եմ կասկածել այդ պնդման հիմնավոր լինելու մեջ:
Այսպես.

Եթե մի բան չգիտես, դա չի նշանակում որ սխալ է, մինչև լուսատուների արարելը եղել է լույս, բայց ոչ արևից: Մի՞թե Աստծուն անհնարին բան կա, կամ չգիտե՞ս որ կա նաև լույսի հրեշտակ, բա այս հրեշտակի գործը ո՞րն է եղել , իսկ Լուցիֆերը ինչո՞վ էր զբաղված, գիտե՞ս ...

[Varzor]

Անհիմն բառախաղեր, հորինված անցյալ դարի 80ականներին

Որտեղ տեսար դրանց անհիմն լինելը? Շատ պարզ մոտեցում է մարդու տեսանկյունից: Ժամանակին նույնիսկ մեկ գյուղի տիրակալը իրեն արքա էր անվանում: Նրանց նվաճողը նույնպս գլուխ ր գովում, որ "նվաճեցի այսինչ արքայի երկիրը": Նույնն էլ այս պարագայում է: Նրանք, որոնց քրիստոնյաները անվանում են աստծո որդիներ, հսկաներ, հրեշտակներ, այլ կրոնները անվանում են աստվածներ, ոգիներ, կիսատվածներ, տիտաններ և այլն:
Անհիմն է հակասել հենց Աստվածաշնչին, որում բացահայտ կերպով նկարագրվում են շատ և շատ հրեշտակներ ու գերբնական էակներ:

Եթե մի բան չգիտես, դա չի նշանակում որ սխալ է, մինչև լուսատուների արարելը եղել է լույս, բայց ոչ արևից: Մի՞թե Աստծուն անհնարին բան կա, կամ չգիտե՞ս որ կա նաև լույսի հրեշտակ, բա այս հրեշտակի գործը ո՞րն է եղել , իսկ Լուցիֆերը ինչո՞վ էր զբաղված, գիտե՞ս ...

Էլի նույն դատարկաբանությունը: Ոնց կարելի է նույն պարագրաֆում մեկ նախադասությունն ընդունել որպես բացարձակ և ուղիղ, իսկ մյուսը փոխաբերական? Ինչ է նշանակում գիշեր և ցերեկ առանց արեգակի? հո քարե դարում չենք? բոլորս էլ գիտենք, որ գիշեր և ցերեկ կարող է լինել միայն և միայն այն պատժառով, որ երկրագունդը պտտվում է ու նրա մի կողմը լուսավորվում է արեգակի կողմից:
Այլ պարագայում գիշեր և ցերեկ չկա: Էդ քո ասած լույսի մասին ես էլ եմ հստակ գրել` դա կապ չունի լուսատուների հետ, քանի որ հենց նույն Աստվածաշնչում նշվում է, որ լուսատուները հետո ստեղծվեցին: Այսինքն այդ լույսը չեր կարող գիշեր և ցերեկ պրոցեսը առաջ բերել:
Լուցիֆերից էլ մի խոսա, քանի որ հաստատ չես կարող բերել և ոչ մի Աստվածաշնչյան տեքստ, որտեղ այդ անունը տրված լինի: Վաղ միջնադարում Լուցիֆեր էին կոչում նաև Հիսուսին, քանի որ Աստվածաշնչում կան Հիսուսի համեմատումներ վաղորդյան աստղի և լույսի զավակի հետ: Ճիշտ ես` Սատանաին էլ են անվանում լույսի զավակ, բայց Լուցիֆեր անվանումը նա ստացել է ավելի ուշ`այն փոխառելով Հիսուսից Եվ ընդհանրապես եկեղեցու կողմից հիշատակվող բազմաթիվ հրեշտակների մասին Աստվածաշնչում և ոչ մի տող չկա:
Ինչ ես ուզում ասել? Արեգակի տեղ հրեշտակն էր լույս տալիս, որ գիեր ու ցերեկ լինի? Չես կարծում որ արդեն իսկ ահռելի չափերի փչոց է: Տենց լիներ` տենց էլ կգրեին "Եվ Աստծոյ հրեշտակը լուսատու եղավ երկրին" ով էր խանարում ճշմարտությունը գրել? Նորից եմ կրկնում աշխարհի արարումը Աստծո գործունեության գագաթնակետն է և նրա միակ և անկրկնելի լինելու բացահայտ և միակ ապացույցը: Միթե չարժեր այդ մասին ավելի լավ ավետել մարդկանց, որպեսզի այլևս ոչ մի կասկած չմնար? Մինչդեռ խնդիրը կայանում է նրանում, որ եբրայացիները այդ տողերն ուղղակի պլեճ են արել, այ թե ումից խուճուճիկ րաբիններն ավելի լավ կիմանան

[յոգի]

Մեղքի վարձքը մահն է, ցույց տուր մեկին , որ անմեղ է ... մենակ թե նորից չասես, բա նորածինները՞, ...: Նորածնին ո՞վ է ստել սովորեցնում, որ հենց սկսում է խոսել , ստում է

Մեղքի վարձքը մահն է՞ եթե անմեղ մարդ չկա դե թուրը վերցրեք և կոտորեք բոլորին, կկատարեք ««աստծու» պատգամը, ինչպես «աստվաղաշունչն» է հրահանգում...
էտ աստված է՞ սահմանել, որ մահն է... հա բա ճիշտ է են ում էին քարկոծում հրեաստանում, որ Հիսուսը եկավ ու փրկեց, հետաքրքիր է Հիսուսը ինչի խաղտեց աստծու պատգամը և փրկեց այդ մեղավորին...

[Varzor]

Մեղքի վարձքը մահն է՞ եթե անմեղ մարդ չկա դե թուրը վերցրեք և կոտորեք բոլորին, կկատարեք ««աստծու» պատգամը, ինչպես «աստվաղաշունչն» է հրահանգում...
էտ աստված է՞ սահմանել, որ մահն է... հա բա ճիշտ է են ում էին քարկոծում հրեաստանում, որ Հիսուսը եկավ ու փրկեց, հետաքրքիր է Հիսուսը ինչի խաղտեց աստծու պատգամը և փրկեց այդ մեղավորին...

Յոգի ջան, ուղղակի ճիշտ չի ներկայացրել: Իրականում ոչ թե մեղքի վարձքը մահն է, այլ Ադամական մեղքի դիմաց մարդը մահ ստացավ որպես պատիժ` դարձավ մահկանացու:

Այո, միանգամայն ճիշտ ես, որ Հիսուս խախտեց հին օրենքը` փրկեց մահվան դատապարտվածին: իսկ այդ հին օրենքը, եթե չեմ սխալվում նորից տրված էր Աստծո կողմից

Oրինաց գրքերում բազմաթիվ են այնպիսի մեղքերի նկարագրությունները, որոնց համար սահմանված է մահապատիժ` տարբեր ձևերով: Հենց Հիսուսի արածն էլ այն էր, որ հին օրենքի համաձայն մահվան դատապարտվածին` քարկոծվողին, փրկեց: Ու ի դեպ հիմնավոումը հետաքրքիր է "թող առաջինը քարը նետի նա, ով անմեղ է": Ինչ էր ուզում ասել? Ուզում էր ասել, որ այլևս մեղավորները իրավունք չունեն դատելու մեղավորներին` հին օրենքների վերջը եկավ: Բայց դա քաոսային երևույթների կբերի: Ինչպես չդատեն մարդասպան մոլագարին, մանկապիղծին? Դե հա, միջանկյալ տարբերակ են գտել` ցմահ բանտարկություն: Բայց մի թե դա էլ քար նետել չի? Ինչ է նշանակում այս քայլը? Եկեղեցականները այն որակում են որպես ալեգորիկ քայլ "մի դատիր, որ չդատվես Երկնավորի կողմից": Բայց դա արդեն իսկ հիմարություն է, որովհետև մարդու կողմից իր իրավունքների ցանկացած պաշտպանություն դատելու հիման վրա է` դատում ես, որ դիմացինդ խախտում է կատարել ու պաշտպանում ես քեզ` նույնիսկ պատժելով: