Մատեան երանության

[Sambitbaba]

1.

- 1 -

Դե, ուրեմն, եկեք սկսենք
երկխոսությունը հարցով.
"Ինչպե՞ս է խոսում Աստված,
և ու՞մ հետ է Նա խոսում":

Ես Խոսում եմ բոլորի հետ:
Միշտ ձեզ հետ եմ Ես խոսում:
Հարցը Իմ խոսելը չէ,
Այլ, թե ով է Ինձ լսում:

Հետաքրքիր է անշուշտ,
բայց,- կարելի՞ է, խոսենք
Քիչ ավելի համառոտ,
թե ի՞նչ Ես ուզում ասել:

Եկ "խոսել" բառը փոխենք, -
թե դեմ չես, - "շփվել" բառով:
Դա ավելի ճիշտ բառ է,
ավելի մեծ իմաստով:

Երբ փորձում ենք մենք խոսել -
Ես` քեզ հետ, և դու էլ` Ինձ, -
Դեմ ենք առնում խոսքերի
սահմանափակ պատնեշին:
Այդ պատճառով շփվում եմ
Ես ոչ այնքան բառերով,
Այլ մտքերս հայտնում եմ
զգացմունքների ձևով:

Զգացմունքները`
հոգու լեզուն է:
Թե կասկած ունես
ինչ-որ մի հարցում,
Իսկ ճիշտ պարասխան
սիրտդ ուզում է, -
ՈՒշադիր եղիր,
թե ինչ ես զգում:

Հաճախ դժվար է հայտնաբերելը
զգացմունքներն այդ:
Ավելի բարդ է լինում երբեմն
ընդունել դրանք:
Եվ այնուհանդերձ, քո ամենախոր
զգացմունքների մեջ է ամփոփված
Կյանքիդ բարձրագույն
ճշմարտությունը:

Ամբողջ գաղտնիքն է,
թե ինչպես հասնել
այդ զգացմունքներին:
Ես քեզ ցույց կտամ,
թե ինչպես, եթե
դու ցանկանում ես:

Ես ցանկանում եմ:
Բայց ամենից շատ ես ցանկանում եմ
Ստանալ հարցիս
լրիվ պատասխան.
ՈՒ՞մ ես Դու ընտրում,
Երբ որ խոսում ես:
Ինչպե՞ս ես խոսում
Դու մեզ հետ, Աստված:

Ես հաճախ շփվում եմ
մտքերի միջոցով:
Մտքերն ու զգացմունքները
նույն բանը չեն:
Եվ սակայն երբեմն
կարող են նրանք
Ինչ-որ տեղ հանդես գալ
Միաժամանակ:

Մտքերի միջոցով
շփվելու ժամանակ
Ես հաճախ օգտագործում եմ
նկարներ, պատկերներ էլ:

Եվ դա է պատճառը,
որ հաճախ մտքերը
Ավելի տպավորիչ են,
քան թե բառերը:

Բայց կա ավերի
հզոր միջոց էլ,
Որ օգտագործում եմ
Ես նրանց հետ մեկտեղ:
Հզոր միջոցն այդ
ինչ խոսք, որ փորձն է:
Փորձ, միտք, զգացմունք.
բոլորը մեկ տեղ:

Եվ վերջապես, երբ
էլ չեն աշխատում
Ոչ փորձ, և ոչ միտք,
ոչ էլ զգացում, -
Այնժամ, երբ մի բան
Ես քեզ ասում եմ`
ՈՒզած, թե չուզած,
խոսքն եմ գործածում:

Խոսքը` դա շփման
հաջող միջոց չէ:
Բառերն էլ հաճախ
սխալ են ընկալվում:
Նրանք ավելի քիչ
ապահով են,
ՈՒ նաև հեշտ են
ոչ ճիշտ մեկնվում:

Ինչու է այդպե՞ս:
Դե, ըստ էության
Խոսքերը՝ դրանք
միայն ձայներ են,
Աղմուկներ, որոնք
արտահայտում են
Մտքերը, փորձն ու
զգացմունքները:

Բառերը՝ դրանք
սիմվոլներ են լոկ.
Նշաններ, որոնք
ճշմարտություն չեն:
Բառերը միայն
պիտակներ են, որ
Սարքովի են միշտ,
իրական բան չեն:

Բառերը կարող են
օգնել հասկանալ:
Փորձը՝թույլ կտա
քեզ գիտենալ դա:
Բայց կան շատ բաներ,
որ միայն փորձով
Երբեք ճանաչել
չես կարողանա:

Եվ այդ պատճառով
Ես քեզ տվել եմ
Ճանաչման երկու
ուրիշ միջոցներ:
Ես նրանց մասին
արդեն ասել եմ:
Դրանք են. մտքեր
և զգացմունքներ:

Բայց ամենամեծ
հեգնանքը կյանքի
Հենց նրանում է,
որ տես, որ մարդիկ
Շատ ավելի մեծ
կարևորություն
Տվեցին Աստծո
խոսքին, քիչ` փորձին:

Փորձը ձեզ համար
քիչ կարևոր է,
Խոսքը` ավելի:
Այդ պատճառով էլ
Գերադասում եք
երեկվա խոսքը
Այն փորձից, որ ձեզ
այսօր է տրվել:

Այսպիսով,
փորձն ու զգացմունքները
Արտահայտում են,
ինչ որ դու գիտես:
Բառերը ասված
կարող են միայն
Աղավաղել այն,
ինչ որ դու գիտես:

Հիմա դու գիտես
այն միջոցները,
Որոնց օգնությամբ Ես
շփվում եմ քեզ հետ:
Եվ սակայն բոլոր
այդ միջոցները
Չեն կարող լինել
Կոնկրետ մեթոդներ:

Ոչ բոլոր մտքերն են,
որ Ինձանից են:
Ոչ բոլոր բառերն են,
որ Ինձանից են:
Ոչ ամբողջ փորձն է,
որ Ինձանից է:
Ողջ զգացմունքներն էլ
Ինձանից չեն, ոչ:

ՈՒրիշները շատ են խոսել
Իմ անվան տակ:
Շատ մտքեր ու զգացմունքներ
կյանք են առել Իմ անվան տակ:
Եվ այդ ամենի արդյունքից
շատ փորձեր են ծնունդ առել,
Եվ դրանցից շատերի հետ
Ես կապ չունեմ:

Ամբողջ խնդիրը
տարբերակելն է:
Դա է հիմնական
դժվարությունը.
Թե որն են իրոք
Իմ պատգամները, -
Որոնք են եկել
օտար աղբյուրից:

Այո, դժվար է
տարբերակելը:
Այնքան ժամանակ,
քանի չգիտես
Կարևորագույն
օրենքը, գրված
Քեզ համար, որդիս:
Դու հիշիր հիմա.

Իմն են հանդիսանում
քո ամենաՎեհ Մտքերը:
Իմն են հանդիսանում
քո ամենաՊարզ Խոսքերը:
Իմն են հանդիսանում
քո ամենաՄեծ Զգացմունքները:
Ինչ որ դրանից քիչ է -
ուրիշ սկզբնաղբյուրից է:

Կարծում եմ, հեշտացավ հիմա
տարբերելու քո գործը:
Այժմ քեզ մնում է
միայն առանձնացնել
Եվ ընդունել քո մեջ
քո ամենա Վեհը,
Քո ամենա Մաքուրն ու
քո ամենա Մեծը:

Բայց այլ խրատներ էլ
Ես հիմա կտամ քեզ.
Ամենա Վեհ Միտքը միշտ
ուրախություն է բովանդակում:
Ամենա Պարզ Խոսքերը միշտ
ճշմարտություն են պարունակում:
Ամենա Մեծ Զգացմունքն էլ
դուք անվանում եք սեր:

ՈՒրախություն,
Ճշմարտություն և Սեր:
Երեքն էլ փոխարինելի են
մեկը մյուսով:
Մեկը միշտ տանում է
դեպի մյուսները,
Եվ պարտադիր չէ,
թե որ մի կարգով:

Եթե օգտվես
իմ այս խորհուրդներից, -
Դու կկարողանաս
հեշտ ընդորոշել,
Թե որ պատգամներն են
գալիս Ինձանից,
Եվ որոնք են քեզ
ուրիշները տվել:

...Բայց նկատու՞մ եք արդյոք
դուք Իմ պատգամները...
Նրանցից շատերը
չնկատված են մնում:

Ոմանք` որովհետև
չափից լավն են թվում
ճիշտ լինելու համար:
Ոմանք` որովհետև
չափից բարդ են թվում,
նրանց հետևելու համար:

Շատերը` որովհետև
սխալ են բացատրվում:
Շատերն էլ` որովհետև
չեն ընդունվում:

Իմ ամենահզոր
պատգամաբերը
Փորձն է: Եվ սակայն
դու նույնիսկ նրան
Հաջողեցնում ես
միշտ արհամարհել:
Արհամարհում ես
հատկապես նրան:

Քո աշխարհն, իրոք,
չէր լինի այնպիսին,
ինչպիսին հիմա է, -
Եթե դու ուղղակի
լսեիր փորձին:
Իմաստը սա է:

Երբ դու չես լսում
քո փորձին, նորից
վերապրելու ես
Այդ փորձը կրկին:
Նորից ու նորից:
Կրկին ու կրկին:

Քանզի չի կարող Իմ Ծրագիրը
հանկարծ խափանվել:
Քանզի չի կարող Իմ Ցանկությունը
մնալ անկատար:
Դու, վերջիվերջո, ինչ էլ որ անես,
Ընդունելու ես պատգամը տրված,
ՈՒշ լինի, թե շուտ:
ՈՒզած, թե չուզած:

Ես` լավ իմացիր,
քեզ չեմ ստիպի:
Ես քեզ երբեք
չեմ հարկադրի:
Ես տվել եմ քեզ
կամքի ազատություն,
Իրավունք, վարվել այնպես,
ինչպես ինքդ ես ուզում:

Եվ երբեք, լսու՞մ ես,
հավիտյանս հավիտենից
Ես այդ իրավունքը
ետ չեմ վերցնի:
Որոշիր ինքդ,
ինչ ես անելու.
Քո ճանապարհն է,
դու ես անցնելու:

Հավերժության մեջ,
որտեղ էլ լինես՝
Կգտնեմ ես քեզ
ու քեզ կուղարկեմ
Իմ Պատգամները
այնքան ժամանակ,
Մինչև սովորես
նրանց տիրանալ:

ՈՒ Տիեզերքի որ անկյունում էլ
որ դու թաքնվես,
Ես քեզ կգտնեմ ու Պատգամներս
միշտ քեզ կուղարկեմ
Այնքան ժամանակ,
մինչև որ նրանք
Բուն դնեն քո մեջ
ու քոնը դառնան:

Իմ Պատգամները
կգան դեպի քեզ
Անթիվ ձևերով,
բյուր դարերի մեջ:
Չես կարողանա
նրանց անտեսել,
Թե իրոք ջանաս,
թե իրոք լսես:

Մեկ անգամ իրոք
լսելուց հետո
Դու էլ չես կարող
Չը-լսել նրանց:
Այդպես կսկսվի
մեր լուրջ զրույցը:
... Եթե
ցանկանաս:

Չէ՞ որ անցյալում
միայն դու էիր,
Որ դիմում էիր Ինձ,
և աղոթում` Ինձ,
Խնդրում Ինձանից
և Ինձ` աղաչում:
Այժմ կարող եմ
քեզ պատասխանել
Ես ամեն հարցում: