Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[CactuSoul]

Պուճուր բաներ, որոնք երջանկացնում են. վարիացիաներ նայիրյան թեմայով:

Ա. Առավոտյան աչքերդ բացելիս ժամացույցին նայելիս, երբ տեսնում ես, որ արդեն 10-ն անց է, իսկ դու մտադիր էիր 9-ին լինել աշխատասենյակումդ: Հանգստացնող միտքը, որ տանն ինտերնետ կա, կարող ես ստուգել աշխատանքային էլ. փոստդ:
Բ. Երբ քո արևին ժամանակն արդյունավետ ես օգտագործում. կրակին դնում ես ռավիոլին, որ եփի, իսկ դու գնում ես լողանալու: Ուրախ-ուրախ շվշվացնելով գալիս ես լոգարանից, տեսնում ջուրը եռացել է, ռավիոլին եփել, կպել թավայի տակից: Անտարբեր միտքն այդ պահին, որ մեկա դու առավոտյան ռավիոլի ուտողը չէիր: Բացած պատուհանից ծխի հոտը դուրս մղող թարմ առավոտյան արևառ օդը:
Գ. Չսիրածդ արևը, որ խուտուտ է տալիս չթրաշված դեմքդ ու ստիպում կկոցել աչքերդ, երբ քայլում ես դեպի ավտոբուսի կանգառը, ականջակալները դնում ականջներիդ, ձեռքդ տանում դրպանը, որ հեռախոսը հանես, միացնես՝ ռադիո լսես: Երբ հայտնաբերում ես, որ հեռախոսը թողել ես տանը: «Այսօր էլ մեքենաների ու մարդկանց ձայները լսեմ» միտքը:
Դ. Երբ ընկերդ ասում է, որ քեզ հետ հարց ունի քննարկելու, իսկ դու ասում ես՝ երեկոյան, կզանգեմ, կհանդիպենք ու ձեռքդ տանում ես ուսապարկդ, որ գրիչ հանես, գրես, որ չմոռանաս երեկոյան զանգահարել: Երբ հայտնաբերում ես, որ գրիչ չկա: Երբ փոխարեմը շոշափում ես ինչ-որ կլորավուն բան, հանում ես, տեսնում՝ երեք օր առաջ գնած յոգուրտ է ու մտածում ես :
Ե. Երբ հին երգ ես հայտնաբերում, որը լսում էիր փոքր ժամանակ խշխշացող ձայնապնակով ու բառերը չէիր հասկանում, իսկ հիմա, քիչ ա հասկանում ես, հետն էլ նույնն ես մտածում՝ Salut, c'est encore moi, Salut, comment tu vas? Le temps m'a paru très long, Loin de la maison j'ai pensé à toi (Ջո Դասսեն) :
Ս. Քո մաղթած «բարի գիշերը»:

Արս, շտապ հետ արի էդ օտար ամայի ճամփեքից, արդեն այբուբենը մոռանում ես…

[murmushka]

Արս, շտապ հետ արի էդ օտար ամայի ճամփեքից, արդեն այբուբենը մոռանում ես…

իսկ ինձ թվում է դա շատ միտումնավոր նույնիսկ հիմնավորված մոռացություն է, չէ՞

[ivy]

Ակումբի «ակտիվ անդամների» թիվը...

[Ապե Ջան]

Օգտվելով հրաշալի առիթից, որ Ucom-ի ներկայացուցիչը պատասխանում է հարցերին ուզում եմ բոլոր օգտագործողներին հուզող, բայց պայմանագրի մեջ կարծես թե ոչ այնքան բացահայտ նշված մի դրույթի մասին հարցնել:

Ի՞նչ է սպառնում օգտագործողին, եթե նա ինչ-ինչ պատճառներով վճարումն ուշացնում է: Կապի ընդհատու՞մ: Տուգա՞նք: Ի՞նչ:

Դարձելա սովորություն, ռեֆլեքս:
Ով հասցրել նկատելա

[Ապե Ջան]

Դիտել՝ 3.33 վայրկյանից:





Ջամշի Ջեկսն պարելը սպանումա:

[Հայկօ]

Պարզվում ա, որ խաբկանքները կարող են ոչ միայն տեսողական, այլև լսողական լինել:

Ներքևի տեսանյութում (կամ լսանյութում) ձայնը շարունակում է «բարձրանալ» նույնիսկ replay-ից հետո: Ավարտից հետո նորից play սեղմեք.



Նույն էֆեկտը.

[Ռուֆուս]

Լավն էր, բայց replay-ի դեպքում մենակ սկզբում ա թվում, թե ձայնի տոնայնությունը բարձրացել ա, կամ իջել, կեսերից զգացվում ա, որ նույն բարձրության վրա է, ինչ նախորդ անգամ

[My World My Space]

Պարզվում ա, որ խաբկանքները կարող են ոչ միայն տեսողական, այլև լսողական լինել:

Ներքևի տեսանյութում (կամ լսանյութում) ձայնը շարունակում է «բարձրանալ» նույնիսկ replay-ից հետո: Ավարտից հետո նորից play սեղմեք.

Ես չզգացի, կարող ա՞ աննորմալ եմ....

[Ձայնալար]

Սկզբից մինչև վերջ նույն բանն էի լսում, replay-ից հետո էլի նույնը

[Հայկօ]

Ես չզգացի, կարող ա՞ աննորմալ եմ....

Սկզբից մինչև վերջ նույն բանն էի լսում, replay-ից հետո էլի նույնը

Աաաաա՜, հեսա կգժվեմ. կարող ա՞ ես եմ աննորմալ (թե՞ աշխարհն է խենթանում ): Ախր շատ հստակ կա էդ էֆեկտը :


Բագ, ես եմ սխալ գրել. ոչ թե ձայնն ա բարձրանում, այլ տոնայնությունը: Պատկերացրու սենց. մեկը դաշնամուրի ձախ կողմից նույն ռիթմով տնգտնգացնելով գնում ա աջ կողմ, ու երբ replay ես սեղմում, էն տպավորությունն ա լինում, որ ինքը ոչ թե նորից հետ եկավ ստեղնաշարի սկիզբ, այլ շարունակեց կանգ առած տեղից էլի դեպի աջ: Ականջդ (ու ուղեղդ) սովորում են մոնոտոն աճող տոնայնությանը, ու սկսում են հետևել ոչ թե ձայնին, այլ հենց աճին, աճելու երևույթին: Ընդ որում դու ակնկալում ես, որ հենց աճն ա շարունակվելու, իսկ կոնկրետ ձայնը մղվում ա երկրորդ պլան: Ու երբ աճը շարունակվում ա, պակասող դետալները (ձայնը) ուղեղը ինքը լրացնում ա. խաբկանքը էս ա: Չգիտեմ, բայց ոնց որ թե ես էլ, վիդեոն նայած մեկուկես միլիոն մարդիկ էլ նույն մտքին ենք :


Replay-ից հետո զգում ե՞ք, որ տոնայնությունը կտրուկ ընկնում ա: Ես չեմ զգում, եթե միանգամից եմ սեղմում:

[Rammstein]

Աաաաա՜, հեսա կգժվեմ. կարող ա՞ ես եմ աննորմալ (թե՞ աշխարհն է խենթանում ): Ախր շատ հստակ կա էդ էֆեկտը :


Բագ, ես եմ սխալ գրել. ոչ թե ձայնն ա բարձրանում, այլ տոնայնությունը: Պատկերացրու սենց. մեկը դաշնամուրի ձախ կողմից նույն ռիթմով տնգտնգացնելով գնում ա աջ կողմ, ու երբ replay ես սեղմում, էն տպավորությունն ա լինում, որ ինքը ոչ թե նորից հետ եկավ ստեղնաշարի սկիզբ, այլ շարունակեց կանգ առած տեղից էլի դեպի աջ: Ականջդ (ու ուղեղդ) սովորում են մոնոտոն աճող տոնայնությանը, ու սկսում են հետևել ոչ թե ձայնին, այլ հենց աճին, աճելու երևույթին: Ընդ որում դու ակնկալում ես, որ հենց աճն ա շարունակվելու, իսկ կոնկրետ ձայնը մղվում ա երկրորդ պլան: Ու երբ աճը շարունակվում ա, պակասող դետալները (ձայնը) ուղեղը ինքը լրացնում ա. խաբկանքը էս ա: Չգիտեմ, բայց ոնց որ թե ես էլ, վիդեոն նայած մեկուկես միլիոն մարդիկ էլ նույն մտքին ենք :


Replay-ից հետո զգում ե՞ք, որ տոնայնությունը կտրուկ ընկնում ա: Ես չեմ զգում, եթե միանգամից եմ սեղմում:

Պատրանքի պատճառը էն ա, որ ոչ թե մեկ տոն ա հնչում, այլ երեք հատ նույն նոտայից ա հնչում` տարբեր օկտավաներում (երկու վիդեոյում էլ տենց ա):

Դիցուք` սկզբնապես էդ երեք հնչյունները գտնվում են n, n+1 եւ n+2-րդ օկտավաներում:
Ներքեւի տոնը թրեքի վերջում, բարձրանալով, գալիս հասնում ա n+1-ին ու replay-ի դեպքում շարունակվում ա արդեն որպես միջին տոն: Միջին տոնը n+1-ից գալիս հասնում ա n+2-ին ու շարունակվում ա որպես վերին տոն: Միայն վերին տոնն ա, որ չի շարունակվում, ինչը մեծ դեր չի խաղում, վերջ ի վերջո հնչող գամմայի (կամ երկրորդ վիդեոյում` գլիսանդոյի) 2/3 մասը իրոք շարունակվում ա:

[Նաիրուհի]

1896 թ. ապրիլի 2-ին Երզնկայի Ներքին Բագառիճ գյուղում ծնվել է Սողոմոն Թեհլերյանը։

Հա, մեկ էլ ասեմ, որ իմ սիրելի «Գինի լից» երգում հիմա բոլորը մի տողը սխալ են երգում. անգամ դաշնակցականներից շատերը չգիտեն, որ «Կեցցե´ դաշնակ կամավորը» տողի փոխարեն պիտի լինի/եղել է «Կեցցե´ գերման դատավորը»...

[Zangezur]

Ժող ջոգիք տաշիր 2011-ի ժամանակ Գարիկ Մարտիրոսյանը հենց սերժի անունը տվեց, ուղիղ եթերը մի պահ անջատեցին

[VisTolog]

ես վաենկոմատն էլ որ չլինի, էլ սենց առիթ չի լինի հա, որ հանդիպեմ, ծանոթանամ ակումբցիների հետ…
Այսօր առավոտը ժամը 9:00-ից վաենկոմատում էի, սպասում էի բժիշկներին, որոնք ինչպես միշտ ուշանում էին: 10:00-ին պետք է գային, բայց արդեն 10:15 էր, չկային ու չկային…արդեն ներվերս հելե ինձ ուտում էր, պարապությունից չգիտեի ինչ անեի:
Մեկ էլ տեսնեմ ակումբցի aerosmithը մտավ սենյակ…ուրախացա, գոնե մեկը կլինի, որ հետը զրուցեմ… Արդեն սկսեց ժամանակը արագ անցնել, կամիսիան անցա (չնայած հինգշաբթի էլի են կանչել, Վանեկոմը տեղում չէր ), դուրս եմ գալիս վաենկոմատից, տեսնեմ էլի ծանոթ դեմք: Հարցնում եմ կարող է անունը պատահաբար Ավետ է, պարզվում է՝ այո: Ակումբցի Rammsteinն էր ծանոթացա, մի 2 բառ փոխանակեցինք, երկուսս էլ շտապում էինք, բայց ետքանն էլ հերիք էր հասկանալու համար, որ կարգին տղայա
ինչ որ սկսել եմ հաճախ ակումբցի տեսնել պատահական, տեսնես ետ ինչ է նշանակում

Դեռ նոր էի սկսել կարդալ ու գիտեի, որ հաստատ Ռամշինա տեսած լինելու:

[Lusina]

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Մի քանի նկար էլ ես դնեմ

Էս կապիկի ատամն էր ցավում, խեղճը ցանցից բռնված դողում էր ցավից



Եղնիկ



Էս էգ առյուծին 8 տարի շատ փոքր վանդակում են պահել, մինչև կենդանաբանական այգու տերը վերցրել է իր մոտ: Ամբողջ մարմինը վերքեր էին, էնքան մեղք էր



Սա էլ մյուս առյուծը



Դիլաքյանն ու ուղտը



Սիրամարգ, ընդ որում լրիվ սպիտակ սիրամարգեր կային, շատ սիրուն էին



Սրանք էլ կռունկներ էին, որոնց այգու տերը վիրավոր էր գտել: Ստիպված կտրել էր կռունկների կոտրված թևերը

Չկարողացա անտարբեր մնալ , ախր բախտներդ բերելա , որ էտ կապիկի ատամը ցավում էր,թե չէ գրպաններումդ ինչ կար հաջորդ վայրկյանին ձեռքին էր լինելու իսկ ամենահավեսը արևածաղիկ ու կոնֆետ ուտելն է Իսկ մեծ առյուծին երբեմն կենդանի շուն են տալիս ուտելու,տեսարանն ահավոր է .հետաքրքիրա օձերի բաժինը դեռ կա՞ր , տեսե՞լ եք......ափսոս նախօրոք չեմ կարդացել ,որ այդտեղ էիք գնալու ,շատ բաներ կպատմեյի ավելի հետաքրքիր կանցկացնեյիք (չնայած երևում է ,որ առանց այդ էլ լավ է անցել