Ես կասեի լրիվ հակառակը, մի քանի օր առաջ մտա պոլիկլինիկա սիրտս խառնեց Բորիս Վազգենովիչ, Վաղինակ Գուրգենովնաներից, Մարգո Բամբարգիովնանեներից, ու նմանովիչներնեից: Ոնց որ կոմսոմոլ մտած լինեիՁայնալար-ի խոսքերից
Ինչ լավ ա, դու բժիշկ չես դառել, Ռամշ
Հ.Գ. Բոլոր անուննը հնարովի են, ցանկացած համընկնում պատահականություն է:
Ես տերմինաեղդը նկատի ունեի, Ներս, ոչ թե տերմինների հայերեն կամ չհայերեն լինելը:Ես կասեի լրիվ հակառակը, մի քանի օր առաջ մտա պոլիկլինիկա սիրտս խառնեց Բորիս Վազգենովիչ, Վաղինակ Գուրգենովնաներից, Մարգո Բամբարգիովնանեներից, ու նմանովիչներնեից: Ոնց որ կոմսոմոլ մտած լինեի
Հ.Գ. Բոլոր անուննը հնարովի են, ցանկացած համընկնում պատահականություն է:
Ինչ լավ ա, դու բժիշկ չես դառել, ՌամշԲագ, իսկ ես լրիվ ուրիշ բան էի հասկացել, որ գրածիդ տակ շնորհակալություն եմ դրել
Հա, էդ ե՞ս հարցնում: Դե փայտամածն ենք չափում, մասնավորապես` կանգնակների չափերը, հեռավորությունները, ծպեղնաոտքերի ու կավարամածի միջին քայլն ու հատույթը, մաուերլատը, տապաստը, մարդակը (դե արի ու էս սաղ ոչ մասնագիտորեն ասա), նշում ենք, թե որտեղից են օդափոխության բլոկները բարձրանում, օդափոխության պատուհանների տեղերն ենք նշում, իրենց չափերով: Ջրահեռացման համակարգն ենք մի թեթեւ ցույց տալիս: Հետո արդեն ներքեւից շենքի լայնությունն ու երկարությունն ենք չափում:
Վերջին խմբագրող՝ Kuk: 28.02.2011, 18:58:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
5 հատ անծանոթ տերմինը տերմինախե՞ղդ ա համարվում, (կամ ինչպես դու ես ասում` տերմինաեղդ
Էն մարդը հարցրեց, ես էլ մտածելով, որ ինքը տանիքի կոնստրուկցիաներից գոնե մի քիչ տեղյակ ա, պատասխանեցի:
Ձայնալար (28.02.2011)
Էս պրոբլեմը մի քիչ Գուգլի setting-ները բզբզելուց հետո վերացավ, բայց էն հետ տվող սմայլիկս դեռ ուժի մեջ ա, որտեւ ձեւ չգտա նենց անելու, որ տեղադրվող նկարը չփոքրանա: 600 ԿԲ-անոց նկարը սարքում ա 150 ԿԲ:Վորլդ ջան, էդ Պիկասա կոչվածից դու ո՞նց ես կարում օգտվես: Մտնում եմ ալբոմ եմ սարքում, նկար եմ upload անում, ոնց որ թե նորմալ ա: Հետո սեղմում եմ ալբոմի վրա, որ բացի, Գուգլը 404 error ա տալիս: Մի խոսքով` կարում եմ upload անեմ` ամեն նկարը նոր ալբոմի մեջ, բայց ոչ մի ալբոմ, հետեւաբար նաեւ ոչ մի նկար չեմ կարողանում բացեմ, հետեւաբար լինկերն էլ չունեմ, որ ինչ-որ տեղ տեղադրեմ:
photobucket-ը լավը չի՞
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Ռեդ (28.02.2011)
Մեկ-մեկ որ գուգլով նկար եմ փնտրում, ու photobucket-ում դրված նկար ա բերում, 90%-ով էդ նկարները բացակայում են: Էդտեղից ենթադրել եմ, որ շատ շուտ են ջնջում:
Ռամշ, ես photobucket-ում գրանցված եմ, ու ոնց որ մենակ ես կարող եմ ջնջել իմ դրած նկարները:
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Բնականաբար քո դրած նկարը մյուս սովորական օգտագործողները չեն կարող ջնջել, միայն` դու եւ կայքի ղեկավարները: Իսկ իմ ասածն այն էր, որ կայքը ավտոմատ հեռացնում ա ինչ-որ ժամանակահատվածում ոչ մի անգամ չդիտված նկարները:Ռամշ, ես photobucket-ում գրանցված եմ, ու ոնց որ մենակ ես կարող եմ ջնջել իմ դրած նկարները
«Մենակ ես» ասելով՝ նկատի ունեի, որ ուրիշ ոչ ոք, այսինքն՝ նույնիսկ կայքի ղեկավարները չեն հեռացնում: Համենայն դեպս, մի քանի ամիս առաջ նայեցի, 3-4 տարի առաջ դրած նկարներս իրենց տեղում էին, չնայած էդ ընթացքում ոչ ոք չի նայել դրանք, ոչ էլ առանձնապես օգտվել եմ էդ կայքից: Հիմա չեմ հիշում էդ գաղտնաբառս, նորից եմ գրանցվել:
Հ.Գ. Նոր նայեցի, փաստորեն լավ էլ հիշում էի գաղտնաբառս: Իրոք, ոչ մի նկար չի ջնջվել:
Վերջին խմբագրող՝ Մանուլ: 28.02.2011, 19:59:
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Ամենալավը Photobucketն ա: Ակումբում Photobucketից տեղադրածս բոլոր նկարները մինչև հիմա կան:
Չի ջնջում, մինչև ինքդ չջնջես: Photobucket-ի երկու account ունեմ, մեկը վերջին անգամ երկու տարի առաջ եմ մտել, նույնիսկ գաղտնաբառը չեմ հիշում, բայց նկարները մինչև հիմա կան
I may be paranoid but no android!
Միանում եմ վերոնշյալ դրական կարծիքներին:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Ինձ թվում ա՝ ջնջողները հենց նկարները տեղադրողներն են: Էդ էլ ա պլյուսներից մեկը: Նկարդ դնում ես photobucket-ում, հետո եթե ասենք չուզենաս, որ հենց ակումբում երևա էլի, կարող ես հանգիստ ջնջել ու վերջ:
Թե չէ ասենք մյուս տեղերում, որ առանց գրանցվելու ես ափլոդ անում նկարը, չես էլ կարող ջնջել ինչքան գիտեմ:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Զգուշացեք ձեր երազանքներից, դրանք կարող են իրականանալ:
Ի դեպ, ծիծաղել պետք չի: Հիմա կպատմեմ:
Էն որ ասում են՝ մարդ ունի այն, ինչի արժանի է ու ինչի ձգտում է իրականում, էն, ինչի շնորհիվ "Գաղտնիք" ֆիլմի ստեղծողները ահագին փող աշխատեցին, էն, ինչի մասին գոռում են օկուլտիստներն ու մագերը, շատ պարզ ճշմարտություններ են: Դրանց պետք է վստահել ու սովորել կառավարել: Վերոնշյալ ֆիլմում մի դրվագ կար, որից ինձ մոտ հիստերիկ քրքիջ էր սկսվում՝ դու մեքենա՞ ես ուզում, պատկերացրու քեզ այդ մեքենան վարելիս, շոշափիր ղեկը, փակիր դուռը քո երևակայության մեջ, հարմար նստիր փափուկ նստատեղին, միացրու գոյություն չունեցող կոնդիցիոները, դիր քո սիրելի երգն ու սլացիր ճանապարհով: Մի խոսքով՝ նյութեղենացրու երազանքդ: Առաջ ծիծաղում էի, բայց վերջերս հասկացա, որ իրոք ամեն ինչ կախված է նյութեղենացնելու մեր շնորհքից:
Կոնկրետ ինձ մոտ միշտ ինչ-որ կիսատ-պռատ, լավ չմտածված երազանքներ են, որոնք իրականանում են, ու լրիվ համապատասխանում իմ ուզածին, բայց միայն այդ ժամանակ եմ հասկանում, թե ինչքան կարևոր մանրուքներ էի բաց թողել:
Պատմեմ մի քիչ իմ սիրային կյանքից
Մեր դասարանում սիրահարված էին բոլորը, բացի ինձնից: Ու ես երազեցի սիրահարվել: Շատ էի ուզում սիրել մեկին, ուզում էի հասկանալ դա ինչ է: Երազանքս իրականացավ: Սիրահարվեցի ու մի չորս-հինգ տարի տվայտվեցի մեկի համար, ով շատ աղոտ պատկերացում ուներ իմ գոյության մասին: Մոռացել էի երազել, որ ինձ էլ սիրեն: Դա ինձ դաս եղավ, հաջորդ անգամ երազում էի՝ երանի մեկն ինձ սիրահարվի: Դա էլ իրականացավ: Ուղղակի հավի պես մոռացել էի նշել՝ երանի ես էլ սիրեմ իրեն: Էդ պատմությունն էլ ավարտվեց: Մյուս անգամ բավականին պատրաստված էի՝ ես սիրում եմ, նա սիրում է, մեզ իրար հետ հետաքրքիր է, էլ բան չեմ ուզում: Ճակատագիրը հարցրեց՝ վստա՞հ ես: Ա՛յո, մեկ էլ մի հատ հեծանիվ, եթե դժվար չի: Հեծանիվը չանցավ, բայց կատարվեց երազանքս, մենք սիրում էինք իրար, մեզ իրար հետ հետաքրքիր էր, բայց... մեր ընկերներն ու ծնողները էդպես էլ չկարողացան ընդունել մեր սերը: Ինձ ասում էին, որ նա ինձ արժանի չէ, նրան էլ նույնը՝ իմ վերաբերյալ:
Ու նորից ես քամուն խնդրեցի
Պատմությունն այս տանի կորցնի,
Որ տանի կորցնի նա իր հետ
Այս դիպվածն անհեթեթ:
Բայց իհարկե դասեր քաղում էի: Հաջորդ երազանքս ավելի կատարյալ էր: Ներառել էի նաև շրջապատի բարյացակամ վերաբերմունքը: Սակայն բաց էի թողել մի ուրիշ կարևոր հանգամանք: Մոռացել էի երազել, որ նա ամուսնացած չլինի...
Իսկ վերջերս ինտերնետով ծանոթացա մեկի հետ: Որոշեցինք հանդիպել: Ինձ ամենաշատը դուր էր գալիս նրա անունը: Երազում էի՝ երանի իրականում անունը հենց էդպես էլ լինի, երանի տումբչկայից մի քիչ սիրուն լինի, երանի ես իրեն դուր գամ: Ճակատագիրը հառաչեց՝ լավ մտածի: Ես՝ էդքանն էլ լինի՝ գոհ եմ: Հանդիպեցինք: Անունն իմ ուզածն էր: Բավականին բարետես էր: Ես իրեն դուր եկա: Մենակ թե մոռացել էի երազել, որ "ազիզ, կյանքս, խի՞, մեզի, ձեզի" բառերը բացակայեն նրա լեքսիկոնից, որ կյանքում գոնե մի գիրք կարդացած լինի, որ հեռախոսի մեջ մենակ "տխուր երգեր" չլինեն...
Էսպես: Վերջ ամեն ինչին: Ես գնում եմ Տիբեթ՝ երազել սովորելու:Լիլ, աչքիս երեկ «երազել» ես առավոտյան նամակ ստանալԴե բարլուս, ամեն օր սկսվում ա նույն ձևի: Հոգնած կյանք, հոգնած առօրյա, հոգնած պրոբլեմներ...
Բացում եմ մեյլս: Հինգ նոր նամակ: Բացում եմ առաջինը.
"Լիլ, բայց ինչ ահավորն ես դու: Ու՞ր ես կորել: Խոստացար, որ կզանգես, կհանդիպենք: Ձեն հանի: Սպասում եմ: Շատ եմ ջղայնանում, երբ սենց ես անում":
Հոգոց: Մյուս նամակը.
"Լիլ, շտապ հայտնվի: ՊԵՏՔ ԵՍ: Նկարներս մնացին: Չմոռանաս մշակել, վաղը ամենաուշը սպասում եմ: Լիլ, չկորես":
Հոգոց: Հաջորդը.
"Վերջին բանաստեղծությունդ, որ ուղարկեցիր կարդամ՝ մեղմ ասած ք*ք էր: Հավաքի քեզ: Պաչիկներ":
Բացե՞լ արդյոք հաջորդը: Բացու՛մ եմ: Պնդաճակատն եմ, հա՜:
"Լիլ, սեղանիդ մի երեսուն էջ բան եմ դրել, սքան կանես, հա՞: Շտապ ա":
Ու վերջինը, անգլերենով.
"Սիրելի Լիլիթ, ուրախ ենք ձեզ տեղեկացնել, որ դուք շահել եք մեր կայքի եսիմինչը: Խնդրում ենք ուղարկել ձեր բանկային տվյալները, որպեսզի կարողանանք... /հարմար գողանալ ձեր փողերը/": Բայց դե մարդը նենց շնորհքով, նենց անկեղծորեն ա գրել, որ քիչ ա մնում ասեմ տո դե ջհանդամ, հալալ լինի քեզ, միակն էիր, որ մուննաթ չեկար:
Բա, սկսել եմ խորը կապվածություն զգալ Սպամի հանդեպ: Լավ ա՝ հաճախ ա գրում, թե չէ իմ կյանքում էլ ուրախություն չէր մնա:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ