Նախ իրականությունը անսահման է բոլոր կողմերով:Մեր իմացությունը նրա վերբերյալ իհարկե սահմանափակ:Այսինքն, իրականության սպառիչ իմացություն գոյություն չի կարող ունենալ,դրանով իսկ այն ինչ մենք դեռ չգիտենք իրականության մասին,անսահման է:
Այսպիսով գիտելիքը սահմանափակ է,չգիտելիքը անսահման:
Հիմա,իմաստունի և հիմարի առումով
Ինչքան մարդու գիտելիքները շատ են,այնքան նա լավ է հասկանում թե ինչքան չնչին են դրանք,այն գիտելիքների համեմատությամբ ,որը նա դեռ չի յուրացրել://այս հարցին շատ ու շատ իմաստուններ են անդրադարձել//
Կամ,այսպես
Շատ գիտելիքը ավելի շատ շփման կետեր ունի չգիտելիքի հետ,քան քիչ գիտելիքը:
Իսկ թե որքանով, շատ իմացությունը դժբախտության կամ երջանկության պատճառ կարող է դառնալ,դա արդեն չափազանց հարաբերական և ոչ էական է,համենայն դեպս քննարկման համար
Վերջում մեջբերեմ Սոկրատի հայտնի միտքը
Ես միայն գիտեմ այն,որ ոչինչ չգիտեմ
Մեջբերել
Էջանիշներ