Չեմ ուզում շնորհավորել, որովհետև եթե սա պարտություն չէր, ապա հաղթանակ էլ չէր: Իսկ որ կարող էինք հաղթել, դա հաստատ:
Ես էլ ընկերներիս հետ Օպերայի մեծ էկրանով էի դիտում, բայց այնքան ցուրտ էր, որ մի խաղակեսը դիմացանք, հաջորդ խաղակեսը դիտեցինք արդեն երեխաներից մեկի տանը` թեյի սեղանի շուրջՏուն վերադառնալիս էլ անտրամադիր, տխրամած, վշտահար, տխրաշուք, անմխիթար, ամպամած ռուսների շատ խմբերի հանդիպեցինք: Միայն այն, որ իրենք եկան ու գլխիկոր հեռացան, ուրեմն կարելի է գոնե չտխրել ու չհուսահատվել:
Իսկ այն, որ պատասխան հանդիպումը մեզ մոտ լիներ, ավելի լավ կլիներ, դժվար է ասել. այսօր մենք տեսանք թույլ ռուսական հավաքական, մերոնք զգացին, որ կարող են խաղալ և հաղթել: Դրանից ավել մեզ էլ ի՞նչ է պետք: Իսկ էնտեղ միգուցե պարտվեին ու վաղօրոք տրամադրվեին Երևանում էլ պարտվելուն:
հ.գ. մարզադաշտում չգիտեմ, բայց Օպերայում հավաքված ֆանատները շատ անշնորհք իրենց պահեցին. Ռուսաստանի հիմնի ժամանակ սուլում էին, բայց որ հանկարծ Մոսկվայում էդպիսի բան պատահի, մի հիստերիա կբարձրացնեն, թե` մեր ռազմավարական դաշնակի՜ցը, մեր բարեկամ պետությու՜նը... սկզբից ձերոնց դաստիարակեք, հետո մյուսներից պատի՛վ պահանջեք:
հա, մեկ էլ`
Մոդերատորական. «Հայկական ֆուտբոլ» թեմայից այս թեմա են տեղափոխվել այս թեմային նվիրված գրառումները:
Մեջբերել
Էջանիշներ