Այդպիսի բառ-հասկացություններից մեկն էլ «տանել»-ն է: «Տանել»-ը գրեթե հավասարազոր է գրական հայերենի «գողանալ» բառին, բայց եթե նրա գրական հոմանիշը պախարակելի, վատ բան անելու իմաստ է արտահայտում, ապա ինքը` «տանելը» զուտ դրական իմաստ ունի: «Տանելու» համար մարդ պետք է ճարպկություն, խելք, հնարամտություն եւ խիզախություն ունենա:
Իսկ նշվածները ոչ միայն դրական, այլեւ ավելին` հպարտանալու իմաստներ են արտահայտում: Հետեւաբար` տեսնում ենք, որ ներհայաստանյան իրականության մեջ հենց թեկուզ լեզվական մակարդակում խրախուսվում է գողությունը, իսկ դա էլ, իր հերթին, նշանակում է, որ հասարակական լեզվական «իդեալներից» մեկը հակահասարակական բնույթ ունի:
Մեջբերել
Տրիբուն-ի խոսքերից
Էջանիշներ