«Պատմվածք փակ աչքերով». մաս չորրորդ

[Ուլուանա]

Ան ջան համամիտ եմ իհարկե քո հետ, բայց որոշակի վերապահումներով: համահոնչ լինելը պետք է լինի գլխավոր պայման, որը պետք է ստուգի նախագծի պատասխանատուն, իսկ մյուս որակներն ավելի շատ զգայական են, որը պետք է գնահատի ընթերցողը: Եթե համահունչ լինելը բացառում ենք, ապա կորում է հենց մրցույթի իմաստը, որ է` գրել շարունակություն, որն հետագայում պիտի համեմատվի հեղինակի գրածի հետ: Այսինքն հետաքրքրությունն ու ազարտը հենց էդտեղ է: Ու մրցույթն էլ միտված է դրան` գրել գեղարվեստական այնպիսի շարունակություն, որը կմրցակցի սկզբնական շարունակության հետ, այլապես ո՞րն է իմաստը հեղինակի վերջաբանը տեղադրելու: ԻՄՀկ վերցնել մի նախադասություն, կամ մի էպիզոդ ու դրա վրա կառուցել շարունակություն, անտեսելով ողջ սկիզբը, ոչ միայն գեղեցիկ չի, այլև ճիշտ չի:

Հով ջան, բայց ախր ես ե՞րբ եմ ասել, թե համահունչ լինելը՝ որպես պայման, պետք ա բացառել Գրառմանս էդ հատվածը նորից եմ մեջբերում, որ տեսնես՝ նման բան չեմ ասել.

Հա, պարզ է, որ սկզբի հետ կապ պահպանել ամեն դեպքում պետք է, բայց սխալ եմ համարում շեշտը հենց կապի ուժեղության վրա դնելը։ Ինքս, օրինակ, գնահատելիս չեմ հիմնվում զուտ առաջին մասին համահունչ ու շարունակական լինելու վրա, լիքը ուրիշ չափանիշներ կան, ու եթե թեկուզ չնչին չափով կապը պահպանված լինի, ու մնացած առումներով լավը համարեմ, էդ տարբերակի օգտին կքվեարկեմ, ոչ թե ամենահամահունչի։

Հենց սկզբից բոլորի համար պարզ էր, որ Մեմոն ու Սկիզբը նույն հեղինակինը չեն ու դա ավելի շատ վատ անդրադարձավ մրցույթի հետաքրքրության վրա:

Հա, պարզ էր, բայց դրանից ի՞նչ վնաս եղավ որ. ասենք թե՝ իմացանք, որ սկզբի հեղինակի շարունակություն էդ չէր, և ի՞նչ։ Ինձ համար որ դրանից մրցույթը ոչ ավելի հետաքրքիր դարձավ, ոչ էլ ավելի անհետաքրքիր։ Համենայնդեպս, չեմ նկատել, որ որևէ մեկը քվեարկի ինչ–որ տարբերակի օգտին՝ հաշվի առնելով՝ իրականում տվյալ տարբերակն իսկական սկիզբն է, թե ոչ։ Մարդիկ ամեն դեպքում քվեարկում են իրենց դուր եկած (հոգեհարազատ բառն էլ հեչ չսիրեցի էս համատեքստում) տարբերակի օգտին։