Դավիդուս եղբայր, իսկ ավելի կոնկրե՞տ...
Մի դեպք հիշեցի, պատմեմ. Ուրեմն ճանապարհային ոստիկանությունը ինձ կանգնեցնում է արագությունը գերազանցելու համար, ես էլ պատճառաբանում եմ, թե ճանապարհը ամբողջովին փոսեր են, ես ստիպված արագ եմ քշում դրանց վրայով թռնելու համար (իրականում այդպես էլ կար, բայց ես փոսերը անցնելուց հետո էլ մի քիչ իներցիայով արագ էի քշել

): Ոստիկանները նորմալ տղերք էին, մի քիչ խոսեցինք դեսից-դենից, ես ջղայնացած, թե բա պետությունը նախ թող վարորդների համար անվտանգ ու հարմար ճանապարհներ սարքի, նոր կարգ ու կանոն պահանջի, բլա բլա բլա... Ոստիկաններից ավագը ասեց՝ «ձևը ասե՞մ: Որտե՞ղ ես մեքենայիդ գույքահարկ, ֆլան ֆստանը վճարում», ասեցի խոսքի այսինչ տեղը: Ասեց՝ «դե ճանապարհի հարկ ես չէ՞ տալիս, այ էս տարի որ տեխասմոտրի ժամանակը գա ու գնաս հարկերը մուծելու, ապա էդ մի հարկի համար կասես որ դու իրենց վճարելու չունես»: Քեֆս բերեցին: Դե հետո էլ նայեցին հասցես ու՝ «էս դու Վովայենց թաղից ե՞ս» (Գասպարյան Վովային նկատի ունեին), ասի՝ հա: Ասին լավ որ Վովայենց թաղեցի ես, քեզ ռեմեն կգրենք

... Դա էլ լիրիկական կողմը: Բայց Էն առաջին մասով տղերքը հաստատ ճիշտ էին: Ի՞նչ եմ ուզում ասել, գյուղացի-գյուղապետարան-մարզպետարան-պետություն հարաբերություններ կան: Եթե պրոբլեմ կա էդ հարաբերություններում, ապա պետք է «ռազբիրատ» լինել, եթե մեկը պարտավոր է էդ գյուղացիների ճամփեն սարքել, բայց նազ ու սազ է անում, ապա գյուղացին իր պարտավորություններից կարող է հրաժարվել: «Ակն ընդ ական, ատամ ընդ ատաման» մինչև օրս մարդու կողմից հնարած ամենաճիշտ ու ամենաարդյունավետ մեխանիզմն է:
Էջանիշներ