Ոչ թե էժան, այլ
ցածր ինքնարժեք: Հարցդ, ըստ էության, տնտեսագիտության հիմնական հարցին է հանգում` առավելագույն օգուտ սահմանափակ ռեսուրսներից: Վերջինիս լուծման մեխանիզմները առ այսօր կատարելագործվում են, դրան միանշանակ ու հստակ պատասխան տալ հնարավոր չէ:
Նախ հասկանանք մի ֆունդամենտալ բան ինչ է ինքնարժեքը, դա հումքի և այլն ծախսերի գումար է ընդհանուր վերցրած, օրինակ հումքի գները լինում են թանկ և էժան ինչ-որ տեսանկյունից և այստեղ ցածր-էժան բառերը այս իմաստով համընկնում են, այստեղ տնտեսագիտական անճշտություն գոյություն չունի:Այնքան էլ համաձայն չեմ գրվածս այս հառտվածը տանել քիչ ռեսուրսներով առավելագույն հասույթի ապահովման խնդրի տակ քանզի մեզ մոտ ըստ ինձ ինքնարժեքի ձևավորումը չի կատարվում նորմալ:
Ինքնարժեքի մեջ հնարավոր չէ "մտնե"լ, քանի որ ինքնարժեքը միավոր ապրանքի արտադրության համար փաստացի կատարված ծախսերի ամբողջություն է: Ինքնարժեքի մեջ "մտնել", նշանակում է ինքդ քո վրա փող աշխատել, ինչը ոչ մի արտադրող չի անի: Քո ասած "հայկական գործոնը" (եթե իհարկե ճիշտ եմ հասկացել, թե ինչը ի նկատի ունես)ինքնարժեքին չի վերաբերում: Դա վերաբերում է ապրանքի շուկայական գնին, որը սահմանվում է շատ բարձր, նույնիսկ մինչև 10 անգամ, քան "խելամիտ շահույթը" թույլ կտա:
Առաջին հատվածի հետ համաձայն չեմ քանի որ ինքնարժեքի մեջ մտնելը ըստ ինձ նշանակում է սեփական ժողովրդին թալանել, իսկ մտնելը արվում է շատ հանգիստ էժան առած հումքով արտադրված արտադրանքը մեր վրա վաճառում են աստղաբաշխական գնով: խնդիրը անուղղակի գալիս հանգում է ինքնարժեքին, ինչպես գիտենք շուկայական գնի մաս է կազմում նաև ինքնարժեքը, ինչու որովհետև արտադրողը գին է սահմանում ելնելով կատարված ծախսերից այնուհետև շուկան որոշում է հետագա գինը: Այս տեսանկյունից կարելի է ասել, որ սփյուռքի վրա տասնապատիկ անգամ թանկ վաճառելը, ինքնարժեքի ցածր լինելու պարագայում արդարացված չէ, եթե նույնիսկ շուկայական գինը փոքր-ինչ բարձր լինի:
Ադրիանո ջան, ինքնարժեքը շուկայում չի ձևավորվում: Ինքնարժեքը պայմանավորում են գործոններ, որոնք ուղղակիորեն կապված են շուկայի հետ (մասնավորապես` աշխատուժ, հումք, սարքավորում և այլն), սակայն դրանք ինքնարժեք չեն ձևավորում: Ընդգծածս մասում չհասկացա, թե ինչ ի նկատի ունեիր:
Համաձայն չեմ ինքնարժեքը հանդիսանում է շուկայական գործընթացների մաս այնքանով, որ այն ձևավորվում է շուկայական գնի վրա, ինչպես?Երբ հումք ես գնում , այդ հումքի գինը ձևավորվում է շուկայում, եթե ձևավորվում է շուկայում , ապա այն դառնում է ինքնարժեքի մաս: Տեսեք կան ապրանքներ, որոնց արտադրությունը ՀՀ-ում լավ էլ գնում է, սակայն գալիս է արտասահմանյանը նույն գնով ինչ-որ տեղականը, արդյոք սա արդարացված է արդարացի ինքնարժեք ունենալու տեսանկյունից?
Պետությու՞նը....
Բայց ինչպե՞ս…
Պետությունը այստեղ ունի բավականին անուղղակի լծակներ, օրինակ ինչ կլինի եթե ինչ-որ ինքնարժեքի մաս կազմող էլէմենտների ծախսերը վերցնի իր վրա, որպեսզի գնային տատանումներ չլինեն: Հարկային միջամտություն, ինչ-որ եղանակներով արտադրաքի ինքնարժեքի իջեցում և այլն:
Ինչպես հասկացա, ինքնարժեքն ու շուկայական գինը շփոթում ես իրար հետ:
davidus-ի խոսքերից
Ոչ թե էժան, այլ ցածր ինքնարժեք: Հարցդ, ըստ էության, տնտեսագիտության հիմնական հարցին է հանգում` առավելագույն օգուտ սահմանափակ ռեսուրսներից: Վերջինիս լուծման մեխանիզմները առ այսօր կատարելագործվում են, դրան միանշանակ ու հստակ պատասխան տալ հնարավոր չէ:
Մեջբերել
Էջանիշներ