Չափածո զրույց

[Գալաթեա]

Իսկ մեր աղջիկն իր ձկոտ
Մատներն էր լուռ լպստում,
Նստում ճամփին քարքարոտ,
Ու նոր չուվակներ որսում:

Սակայն մի օր, երբ դեռ նա
Դուրս չէր եկել իր տանից,
Պռճոկում էր անխնա
Իր հոնքերը` հաստ ու ցից,
Լսվեց դրսից հռնդյուն,
Որ խռովեց իր հոգին,
Եվ աղջիկը մեր իսկույն
Մոտեցավ պատուհանին:

Դրսում, փոքր-ինչ աղճատված
Պատուհանի հին ճաքից
Տեսավ նա մի "Բելոռուս"
Ղեկին նստած բելոռուս:

Ձկոտ ափում պինդ սեղմած
Ունքհանիչը հինավուրց
Նա դուրս հանեց պատշգամբ
Իր մարմինը, բայց մասամբ: