Իմ վերևի մարդը

[Dayana]

Ինձ, էս թեմայում շատ գրելու համար չքարկոծեք, բարի մարդիկ, բայց ուզում եմ գրել Դիվի-ի մասին:

Ակումբում ինձ համար ամենավառ կերպաներից մեկը, ում հետ անդադար ուզում եմ շփվել: Սիրում եմ Դիվի-ի հաստատունության ու կայունության էդ փոփոխական դրսևորումը: Հիմա միտքս նորմալ արտահայտեմ: Դիվը խիստ կայացած է, էդ բոլորն են տեսնում, բայց նենց հավեսով է երեխայություններ անում, որ ուզում ես բռնել խուտուտ տալ Երեկ մի ուրիշ ֆորումում (չեմ ասի թե որ) կարդացի Դիվի-ի հետ հարցազրույցն ու էնքան նոր բաներ բացահայտեցի: Ամեն մարդ չի, ում մասին մի քանի տող կարդալով կարող ես նորություններ բացահայտել, երբ նմանատիպ տողեր շատ ես կարդացել: Սիրում եմ Դիվի վիրտուալը ռեալին չխառնելու, բայց վիրտուալում ու ռեալում խառըխշտիկ չդառնալու հատկությունը: Սիրում եմ, որ Դիվը ամիս մեկ հիշում ա ինձ ու որոշում ա մի բան գրել: Սիրում եմ Դիվի-ի հայրենասիրությունը, որ տարբերվում ա արտասահմանում ապրող շատ հայերից ՝ «օ լա-լա, Մասիսը»: Սիրում եմ, որ Դիվը «Երկար գիշեր» ֆիլմը սիրում ա, ու ոչ միայն դա: Սիրում եմ Դիվի-ի մարդկանց մասին կարծիք արտահայտելու տակտը, գրառումներում կծելու ու չկծելու հստակ սահմանագիծը: Մի խոսքով, շատ եմ սիրում Դիվի-ին:

[Գալաթեա]

Դայս

Դայանան իմ աղջիկն ա
Չէ, սխալ չմտածեք այ մարդ: Ինքը աղջիկս չի է...աղջիկս ա
Դայը իմ ընկերներից միակն ա, որ իրա պուճուր հալով ինձ մեկ-մեկ բան ա սովորացնում...ինձ, Գալաթեային, որին ոչ մեկ չի կարա բան սովորացնի Գրեթե
Դային ես դա թույլ եմ տալիս, որովհետև ինքը էդքան կա:
Ինքը զգում ա:
Չէ, ինքը ԶԳՈՒՄ ա: Ու նենց բաներ ա զգում ու հասկանում, որոնց համար պետք ա առնվազն կյանքի փորձ, ահագին նենց: Իսկ ինքը պուճուր ա է
Իր էդ նրբազգացությունը գալիս ա հոգու պարզությունից ու մաքրությունից, իր հոգու: Ինչ որ անհասկանալի ձևով ինքը կարողանում ա դիմացինի հոգին էլ նույն մաքրությամբ, համարյա տկլոր տեսնել:
Դային խաբել կարելի ա մենակ մի դեպքում: Եթե ինքը դա թույլ ա տալիս: Լավ իմացեք:
Ու դրանից հետո ինքն էլի քեզ հետ լավ կլինի, բայց դու արդեն էլ իրենը չես լինի:

Իսկ Դայինը լինելը կայֆ բան ա

[Էլիզե]

Գալաթեա
Դե Գալաթեային ճանաչում եմ միայն իր գրառումներով /ԴԵՌ: Հույսով եմ` մի օր ռեալ կյանքում էլ կհանդիպենք /: Ասեմ, որ հենց սկզբից Գալաթեան հետաքրքիր, խորը ու խելացի մարդու տպավորություն է թողել: Գալաթեան նաև տաղանդավոր թարգմանիչ է /"Հարրի Փոթերն" եմ հիշում /, նաև մի քանի օր առաջ բացահայտեցի Գալաթեա-դետեկտիվ ժանրով ստեղծագործողին ու ասեմ, որ այ սենց` է ստացվում էտ ժանրը մոտդ Գալաթեա ջան...
Գալաթեան ինձ վրա թողել է նաև շատ լուրջ և հումորով մարդու տպավորություն,իսկ այդ երկու հատկանիշները համադրելու համար տաղանդ է պետք, նենց որ Գալաթեա ջան, բացահայտեցինք` համ էլ տաղանդավոր ես...
Չկորցնելով վերոնշյալ հատկությունները` դառնաս է'լ ավելի լավը, Գալաթեա ջան....

[Բարեկամ]

Էլիզեին քիչ առաջ հայտնաբերեցի, դեռ, այսպես ասած, հպանցիկ, ու հետաքրքրությամբ հետևում եմ
Դինամիկ գեղեցկություն ունի /արտաքինը/. Այն, որ սկսվում է ու չի սառում-մնում՝ վերածվելով սառած պատկերի, այլ ալիքվում է դեպի անվերջ՝ ոնց որ իրար մեջ արտացոլվող հայելիներ…
Թեթև ու լուսավոր ոճ: Իրատես, պարզ, շիտակ: "Ճիշտ" արժեհամակարգ: Վստահելի /կարծում եմ/:

Մի տեսակ "ճիշտ" աղջիկ ա

[impression]

անսպառ թեմա, էլի հայտնվեցիր հարմար պահին հարմար տեղում
Բարեկամի մասին էնքան եմ գրել, որ կարելի ա էնցիկլոպեդիա կազմել արդեն

քո մեջ սյուռն ու ռեալը նենց կայֆ են իրար կողքի ապրում, առանց իրար խանգարելու կամ ճնշելու
զգայական լինելով՝ ռացիոնալ ես շատ, էդ էլ չեմ հասկանում, ախր ոնց
դռներ ունես, ու դու լավ էլ խաբար ես էդ դռներից, բացի դրանից՝ լավ էլ կարողանում ես ուզած ժամանակ բացել դրանք կամ փակել՝ լինի դա դուռ դեպի էն, ինչը քեզ ստիպում ա գրել, թե դուռ, որը բացվում ա դեպի մարդիկ ու էլի լիքը ուրշ դռներ
քո մոտ քաոսային կարգ ու կանոն ա
ու էդ ամենի հետ դու ծայրահեղություն չես, չէ, մենակ մի բանում ես ծայրահեղություն, ու դա շատ լավ ա. ծայրահեղ, անուղղելի, սպանիչ կանացի ես
էն որ քո գալով պիտի ոտքի կանգնեն, ոչ թե որտև տենց քաղաքավարի ա, այլ որտև առինքնող ես
մի խոսքով, ես երևի մի քիչ քիչ կսկսեմ գրել քո մասին, եթե ռեալում տեսնեմ
հիմա շոշափում եմ ամեն կողմից, փորձում եմ հասկանալ, զգալ
առաջ շատ ուժեղ էի զգում, հետո դուռը կիսափակ եղավ

[Բարեկամ]

Լիլին կյանքում դրամա ա պակասում: Սա էն դրաման ա, որն ինչ-որ մեկի մոտ դուրս կարող ա պայթի, օրինակ, արվեստում, որպես կանոն` ոչ մշտական վերելքով, որը բերում ա ավելի խորը դրամայի… Բայց Լիլի մոտ տենց չի: Իր մոտ պայթում ա դեպի ներս, բայց դա քիչ ա. դրա համար էլ Լիլին կյանքում դրամա ա պակասում: Ցավալի ա, իհարկե: Ցավալի ա, որտև ինչ-որ պոտենցիալ, էներգիա ու տաղանդ կորում ա, ու դրանից միայն փշրանքներ են դեպի դուրս պայթում, քանի որ պայմաններ չկան, ու նաև ՝ մի տեսակ չկա նախաձեռնություն, կամ այն շատ հանգիստ ա նստած, չի պոռթկում:
Էն, ինչին նշանավորները ձգտում են հասնել էդ դրաման դեպի դուրս պայթեցնելով, Լիլը, իր արտաքին միջավայրի ու պայմանների խղճուկ միջոցներից քամելով ա փորձում հասնի, ձեռքում հազարերորդ անգամ շուռումուռ տալով միևնույն հացի արդեն սևացած ու տեղ-տեղ ճաքած խմորի գնդիկը, բայց շատ բան չես սարքի դրանից…

Կարող ա էնքան էլ հարմար տեղում չեմ գրում, բայց ես Լիլին մի բան եմ ուզում շատ սրտանց մաղթել. դուրս պոկվել իր` այսքան իր համար ոչ նպաստավոր միջավայրից ու հայտնվել այնտեղ, ուր ինքը կլինի հասկացված, ու իր լավագույնը՝ գնահատված: Ու մաղթում եմ՝ դուրս պոկվել միայն էն ժամանակ, երբ ինքը դրան պատրաստ կլինի:

[Երվանդ]

Բարեկամից 2 բան ա ինձ միշտ զարմացրել, էտ իրանից փչող կանացիությունն ա որ նույնիսկ մոնիտորից զգում ես, ու ուղղակի մարդկանց գրածներով, իրանց ահագին ջոգելու կարողությունը, շատ եմ ուզում ծանոթանանք, ինձ ահավոր հետաքրքիր ա, դու ռեալում ոնցն ես, համ էլ ձեռի հետ կոֆեիս բաժակը կնայես

[impression]

Երոն ջիգյար ա լրիվ
ինքը կարա ջղային լինի, կարա քֆրտի, կարա սաղին հանի մայրուղի, բայց ինքը միշտ ջիգյար ա
ու ինքը ինչ էլ անում ա, անկեղծ ա անում, ինքն իր տեսակի մեջ վերջն ա
էն քիչ մարդկանցից ա, ում հետ ես միշտ հանգիստ եմ, գիտեմ, որ կուլ գնացող չի, մի բան դուրը չեկավ, կասի
ու էդ շատ լավ ա
իրա կողքին պաշտպանված ես շատ

[Երվանդ]

Լիլիի հումորն եմ ամենաշատը սիրում, երբեք չես կարա գուշակես ինչ ձևի ա անելու, ոչ ստանդարտ ձևի ա էլի, կմնա կմնա մեկ էլ նենց բան կասի, լրիվ ստանդարտից դուրս , ուզում ես վռազ խմես, Լիլի հետ միշտ հետաքրքիր ա, նույնիսկ եթե ինքը չի խոսում, կամ խոսելու տրամ չունի, ուծյու, սաղ փչացրի էս «ուծյու»-ով

[Բարեկամ]

Իսկ Երվանդի ճակատին գրված ա /չգիտեմ ինչի բեժ գույնով /՝ արդարամտություն: Երոն արդարամիտ ա, ինչքանով որ դա թույլ կտա իր գնահատման սիստեմը, սկզբունքներն ու հասկանալու շնորհը: Ի դեպ, վերջինս իր մոտ իրոք որ շնորհ ա կամ բնատուր հատկություն, էդ հասկանալը: Ինքը կարա նստի, լսի ու հասկանա: Ու ամենակարևորը՝ զգում ես, որ իրեն անշահախնդրորեն հետաքրքիր ա: Դրանից լավ բա՞ն:
Երոն supportive ա ու հուսալի: Իր ընկերները երևի կհաստատեն:
ՈՒ մեկ էլ՝ Երոն էն կարգի սոցիալական դեմք ա, որ հենց հատկապես մարդկանց մեջ ու մարդկանց հետ ա, որ բացահայտվում ա իր դրականը: Միևնույն ժամանակ լիքը միտք ու զգացմունք ունի, այսինքն՝ էդ ոլորտում զգայուն նյարդային համակարգ

[impression]

կարգավիճակն էնքան ա սազում... ամպ
լրիվ ինքն ա` թափանցիկ, գոյության կերպը փոխող, հուժկու հոսանքների գերի...
իրան հենց մի քիչ դիսկոմֆորտ ես պատճառում, ինքը սկսում ա հետ-հետ գնալ
բայց հետ-հետ գնալուց էլ ինքը հա շրջվում նայում ա, դու ուր ես, դու գնում ես իր հետևից թե չէ
իր համար կարևոր ա իմանալ, որ իրեն սպասող կա
կապ չունի որտեղ, կապ չունի` էդ սպասելուց ինչ կփոխվի...
բազմաշերտ ա Բարեկամը, մինչև հիմա չեմ դադարում զարմանալ

էստեղ էլ գրեցի ճիշտն ասած, որ երբ շրջվի, տեսնի, որ ես ստեղ եմ

[SSS]

Հա գնում գալիս եմ ու տեսնում գրառում չկա,ասեցի չէ վերջը պիտի գրեմ
Գրանցվածս առաջին օրվանից ուշադրությանս կենտրոնումա եղել...Ինքը մի տեսակ ուրիշա, քարտերը բացա միշտ խաղում ,բայց անհուն գաղտնիք կա մեջը...երբեմն տպավորություն կա ,թե ծաղրումա շրջապատող աշխարհին,որովհետև եդքան լավ բան մի տեղում դժվար, թե լինի,երբեմն ինքը անիրական ա թվում,չգիտեմ ոնց բացատրեմ,հենց տենց' անիրական,բայց հետո կարդում ես ու տեսնում,որ ինքն էլ քեզ նման փոքր ժամանակ զուգարանից վազելովա հետ եկել,ասեմ ավելին' զուգարանա գնացել
Հա մոռացա; պրպտումներիս ճանապարհին հանդիպեցի նրա նկարին...Չգիտեմ մի տեսակ ամեն ինչ անկեղծ էր, լուսավոր, հանգիստ ու միաժամանակ գժական Ինքը էն քչերիցա ում շնորհիվ ես քիթս բարձր կարամ ասեմ'' Ես իգական սեռի ներկայացուցիչ եմ...''

Հ.գ Հա ես քո գաղտնի երկրպագուն եմ

[Ռուֆուս]

Էն օրվանից, երբ SSS-ն հայտնվեց ֆորումում միանգամից ուշադրությանս կենտրոնում հայտնվեց: Զգացվեց, որ բարի ու լուսավոր անձնավորություն է, իսկ երբ կորած խեղճ շունիկին որոշեց օթևան տրամադրեց, միանգամից հասկացա, որ սրտացավ է Էդ շունիկի թեման ֆորումի ամենապոպուլյար թեման դարձավ, մարդիկ հերթով մտնում, կարդում ու ուրախանում էին, որ ֆորումում սենց մարդ կա, ով բարի գործ ա կատարել:

Բա որ SSS-ն ֆորումում նկարներ ա դնում, հետևից սմայլիկներ են հայտնվում Շատ գեղեցիկ, նուրբ ու կանացի աղջիկ է SSS-ն: Ինքը անկեղծ ու մաքուր անձնավորություն է, չեմ կարծում որ կյանքում երբևէ չարացել է

[murmushka]

Հայկի մեջ սիրում ու գնահատում եմ ոչ միայն իր անունը , այլ նրա ինքնուրույնությունը, որը անտացոլվում է իր ամեն մի արարքում… Դժվար է ինքնութույն լինել, որովհետև պատասխանատու ես ամեն քայլիդ համար, իսկ Հայկի մեջ կա պատասխանատվության մեեեեծ զգացում: Ի վերջո Հայկը զեմլյակս է, մեկ էլ մենք նախասիրությունները բացիկներ հետ կապված շատ համընկնում է: Հայկին կարելի է բնորոշել մի բառով դրական մարդ, որը եթե չի կարող օգնել, ապա հաստատ չի վնասի ոչ մեկի

[Dayana]

Թեման ակտիվացնեմ, համ էլ ինչի՞ Մուրմուշի մասին չեք գրել
Ես կգրեմ


Մի քանի անգամ գրել եմ, ու երևի ամեն անգամ նույն բանն եմ ասում ՝ մի փոքր ձևափոխված, բայց Արմինեն մի տեսակ իմ հոգու կեսերից մեկն ա: Բաներ կան, որ շատ քիչ մարդիկ են զգում ու ինքը էդ շատ քչերից ա: Մի անգամ ինքն իրա մասին ասեց, որ ինքը վախկոտ մկնիկ ա, ով եթե նույնիսկ առյուծ դառնա, մեկ է, կատվից կվախենա: Ես իհարկե հասկանում եմ թե ինչ էր ուզում ասել ու ինչու, բայց Արմիշն էնքան շատ էներգիա ու ուժ ունի, որ ոչ թե կատվին, ամբողջ աշխարհին կհաղթի, ուղղակի ինքը դեռ չգիտի էդ ուժը կիրառելու եղանակներ: Հա, մեկ էլ Արմիշն էնքան մեծ դրական աուրա ունի, որ իրա կողքին 5 րոպե լինում ես, մի տեսակ քեզ ուժես ես զգում:

Հ.Գ. Միշտ մեածել եմ, ո՞նց ա որ փոքր-մոքր մարդիկ շատ մեծ հոգի են ունենում, Արմիշի դեպքում մտածում եմ, ո՞նց ա, որ խոշոր մարմնում էդքան նուրբ ու զգայուն հոգի ա «տեղավորվել»: էն դեպքում, երբ կարող էր Սոսե Մայրիկ լինել: