Իմ վերևի մարդը

[Նաիրուհի]

Գրե՞մ, թե՞ չէ
Գրե´մ։
murmushka-յից առաջին տպավորությունս մեղմ ասած հաճելի չէր։ Որովհետև «Քաղաքական հումոր» բաժնում մի նկար էի գցել, ու ինքը դրա համար ինձ կարմիր վարկանիշ տվեց Մոտս տպավորվեց որպես էն տարած լևոնականներից, որոնց հետ ընդհանրապես հնարավոր չի շփվել։ Ի՞նչ մեղքս թաքցնեմ. ահագին ժամանակ մուռ էի պահում...
Բայց հետո...
Երբ murmushka-ն ամուսնացավ, էդ թեմայի գրառումները կարդալով հասկացա, որ ինքն իրականում շատ լավ մարդ է։ Դրանից հետո սկսեցի հետևել գրառումներին, հատկապես Անկապում, հետո էլ ընտանիքին, երազանքներին առնչվող թեմաներում։
Ժող, Արմինեն (անունդ ճիշտ գիտեմ, չէ՞) շատ զգայուն, հոգատար, անկեղծ մարդ է, ինձ թվում է՝ անընդհատ ներքին խաղաղության ու ներդաշնակության ձգտում ունի, համ էլ համերկրացիս է, էնպես որ...
Մի խոսքով՝ լավն ես, Արմին ջան... Հուսով եմ՝ էս գրառումիցս հետո էլ դու ինձնից մուռ չես պահի։ Հարմար առիթի դեպքում շատ կուզենամ ծանոթանալ հետդ...

[Kuk]

Նաիրուհուն սկզբից մի այլ կարգի չէի սիրում, ու ճիշտ էլ անում էի, որտև ինքը դաշնակ ա Իսկ ինքը ինձ շատ էր սիրում Մի անգամ էլ Լիան ասեց՝ Նաիրուհու հետ պետքա հանդիպենք, ինչ որ բան փոխանցեր, Նաիրուհին էլ երևի իմացել էր, որ ես էլ եմ գալու, իմ համար ինչ որ խաղալիք էր բերել, էն էլ իմացավ՝ Լիան ընկերուհիս ա, ինձ չտվեց, Լիաին տվեց Հա, մեկ էլ չէի սիրում, որտև ինքը Անտաշատ էր կարդում ու գովերքում, ես էլ ներվայնացնելու համար ասում էի՝ Նայիրուհի Ու դա շատ լավ աշխատում էր, ինքը ներվայնանում էր Բայց դե ոչինչ, ինքը լավ աղջիկ ա, էդ անտաշատն ու դաշնակը մանր բաներ են, տարիքի հետ կանցնի կգնա, կամ արդեն անցել ա

[Դեկադա]

Kuk վերջապես...

Անկեղծանամ: Սկզբում հեչ չէի հավանում: Հլա պատկերացնում էի տարիքով էլ ա: Հետո պարզվեց լավ էլ երիտասարդ ա: Միշտ ինչ որ կծող գրառումներ էր անում: Բայց հետո կամաց կամաց սկսեցի կարդալ, հասկանալ, ու ահագին փոխվեց կարծիքս դրականի կողմը:

[yerevanci]

Շատ էի ուզում գրել Դեկադայի մասին

Համոզված եմ, որ Դեկադային շատերն են սիրում և հարգում, ոնց որ ես. ախր ո՞նց կարելիա չսիրել ու չհարգել մի մարդու, ով մեզնից տարիքային զգալի տարբերությամբ մեծ լինելով՝ ընկերությունա անում շատերիս հետ, խորհուրդներա տալիս, փորձումա բոլորի համար մի լավ բան անել: Ոնց նկատել եմ, գրեթե միշտ չի խառնվում բուռն քննարկումներին, բայց առանձին այդ մասին բարձրաձայնումա, վերջերս փոքր ինչ ուշ ուշա մտնում Ակումբ, բայց մտնելուց էլ մի մեծ խումբա հավաքում իր շուրջ և սկսում զրուցել, այնքան հաճելի է իրեն հետ զրուցել, որ մոռանում ես ժամանակի մասին:
Արդեն օրագրի ստեղծումից հետո լրիվ Իսկական ակումբցի դարձավ, դե դա ոնց որ պարտադիրա էլի
Ձեզ ամենալավն եմ մաղթում և ցանկանում եմ, որ դեռ երկար տարիներ էլ մնաք Ակումբում այդպես կենսուրախ

[Kuk]

Նախ ասեմ, որ իմ մոտ նենց տպավորություն ա, որ Երևանցին երևանցի չի Բայց դա ընդամենը տպավորություն ա Ինքը ակումբի բարի լույս ասողն ա, բայց վաղուց արդեն հոգնել ա բարի լույս ասելուց, ուղղակի էնքան ա արդեն ասել, որ էլ չի ուզում հետ կանգնի էդ գործից Էս էլ ա ընդամենը տպավորություն: Բարի տղա ա, չի սիրում մարդկանց նեղացնել, ինքն էլ առանձնապես նեղանալ չի սիրում Կարճ ասած՝ շառից-փորձանքից հեռու, խախանդ անձնավորություն ա

[Kita]

Kuk-ի հետ դեռ սկզբերից հա բազառների մեջ էինք, դե որպես մոդեռ ու տենց Հիշեցի մեր նամակագրությունները, իսկ որպես ակումբի անդամ իմ բնավորության համաձայն թքած ունեի
Հետո, ռր սկսեց հանդիպումների գալ, էլի նեյտռալ էի վերաբերվում, մինչ չգիտեմ երբերս, որ արդեն հստակ կարող եմ ասել, որ մոտ մարդ է դառել, չնայած այն ամենի, որ շատ ժամանակ ուզում եմ տամ գլխին կամ մի 2 լավ բան ասեմ, բայց էտ պահին պետք է հիշել իրան խմած անմեղ ժամանակ ու զսպվել: Իրան մի տեսակ էն չար ախպերնրիս պես եմ վերաբերվում, որոնց չարությունները ու գժությունները միշտ պահում էի, բայց մեկ է ադաբրյած չէի անում
Ինքը լավ ընկեր է ու հավեսով տղա, հատկապես երբ ուզում է Ու հատկապես ռեալում

[StrangeLittleGirl]

Յաաաա, էս գյոզալ թեման մեռե՞լ ա: Սպասեք կենդանացնեմ:

Ուրեմն Կիտան էն ամենահին ակումբցիներից ա, որ մինչև հիմա հետը կապ պահում եմ, էն էլ շատ ջերմ: Կիտայի տեսակը Հայաստանին դժվար հարմարվող տեսակ ա: Ինքը շատ լավ ընկեր ա: Նաև գիշերային մարդ ա, այսինքն` եթե ուզում ես գիշերը գնալ մի տեղ խմելու, հաստատ իմացիր, որ Կիտան հետդ կգա: Համ էլ լիքը խելք ունի, որը միշտ չի, որ ցույց ա տալիս: Մի խոսքով, Կիտայի նմանները շատ են պետք մեր երկրին, որ մի քիչ համուհոտ լինի, էն էլ Կիտայի նման մենակ Կիտան ա:

[Շինարար]

Բյուրը ուժեղ մարդ ա, մի քիչ իբր շատ ուժեղ, բայց մի քիչ իրականում նաև շատ փխրուն, ու երբ փխրուն ա, հենց դրանով, որ փխրուն ա, իրականում հենց ուժեղ մարդ ա, ոչ թե ուղղակի ուժեղ ա: Նպատակասլաց ա, իրաասածի, մի քիչ մեծամիտ, մի քիչ շաաատ մեծամիտ, մի քիչ էլ ձև բռնած մեծամիտ, բայց էդ մեծամտությունը չի խանգարւմ նրանով, որ Բյուրն ընդունում ա իր էդպիսին լինելը, տհաճ ա էն մեծամտությունը, որ իբր հեչ էլ մեծամտություն չի, այսինքն, Բյուրի դեպքում դա ավելի շուտ մեծամտություն էլ չի, ինքնաբավություն ա, հա էս ես եմ, ու սենց լավ ա, որովհետև ես սենց եմ: Քանի որ ինքն իրանից գոհ ա, չի հանդուրժում, որ իրան փորձեն փոխեն, որովհետև ինքն իրանից գոհ ա, իսկ խորհուրդը, փոխելու ձգտումը դիտարկում ա, որպես թերագնահատում, դա կոմպլեքս ա երևի, բայց մի տեսակ լավ, ճիշտ կոմպլեքս ա, եթե մարդ պետք ա կոմպլեքս ունենա, թող հենց էդ լինի իր կոմպլեքսը: Բյուրը սիրուն ա, որովհետև խոշոր աչքեր ունի, հաճելիորեն թմբլիկ ա, չարաճճի ա, իբր մեկ-մեկ խորամանակ ա, ու էդ ամեն ինչը իր հայացքում կա, նույնիսկ էդ ասածս «իբրը»: Բյուրին չգիտեմ խի, շատ եմ սիրում, նենց չի որ եսիմինչ մոտիկ ենք, նենց էլ չի, որ իրար համար եսիմինչ լավություն ենք արել, սկի ոչ եսիմինչ էլ չենք արել: Նենց չի, որ ֆորումի գրառումներով եմ շատ սիրել, որ ասենք եսիմինչ սիրուն բաներ ա գրում, չէ, ուղղակի ինքը շատ մարդկային ա, շատ ոչ վիրտուալ ա, իրական ա, էն դեպքն ա, որ չեմ կարա ասեմ, թե շատ դրական ա, թե դրական լիցքերը հորդում են, բարությունը թափում ա, չէ, բայց մի ուրիշ առումով էլ` հա, հենց էդ դրական լիցքերն են հորդում, ռուսների մոտ հիմա մոդայիկ գլամուռոտ բառ կա՝ պոզիտիվ, էդ Բյուրի մասին ա

[Ժունդիայի]

Ես միշտ հիանում եմ այն մարդկանցով, ովքեր պարզ ու շիտակ են, հասարակ են ու ոչ խարդախ: Հիանում եմ միշտ, երբ նկատում եմ, որ մարդը մտադրություն չունի (ու գիտեմ, որ ներքուստ էլ այդպես չեն զգում) լինելու ամենակատարյալը, ամենատարբերվողը: Հիանում եմ այն տաղանդավոր մարդկանցով, ովքեր երբեք իրենց վատ չեն զգում, երբ զարգացած մարդկանց տված հարցերի պատասխանները չգիտեն, որովհետև, ինչ էլ որ իրենք գիտեն կամ տեղյակ են, այն բանից չի, որ սովորել են ուրիշներից, այլ հենց իրենք իրենց են սովորել ու բացահայտել: Սովորել են այդ ամենը ավելի դաժան պայմաններում` կյանքի դպրոցում: Հիանում եմ այն մարդկանցով, ովքեր, բացի այն, որ կարողանում եմ հրաշալի կերպով պատմել ինչ-որ պատմություն կամ կյանքի դրվագ, կարողանում են նույնկերպ ուշադրությունդ գրավել դեպի իրենց կողմը: Հիանում եմ այն մարդկանցով, ովքեր փքված թութակի նման չեն, այլ հասարակ մահկանացու են «պարզապես»:

Շի՞ն...

[Դեկադա]

Միակ ակումբցինա որ մինչև հիմա դեռ սկզբնական կարծիքս չի փոխվել: Ասել որ հիանում եմ իրենով սխալ կլինի, բայց ես իրեն շատ հարգում եմ: Հարգում եմ անմիջականությունը, «ոտքի տակ չընկնելու» սովորությունը և որ ինձ համար ավելի կարևոր ա մարդկային արժանիքները:

Բրազիլ ջան, լավ տղա ես:

[murmushka]

Սիրում եմ կարդալ Դեկադայի գրառումները, սովորաբար անտարբեր չեմ անցնում, իսկ երկար օրագրային գրառումներն նույնիսկ առանձնացնում եմ, որ ժամանակ տրամադրեմ ավելի ուշադիր կարդամ: ինձ դուր է գալիս նրա մտածելակերպը, աշխարհայացքը, կուզենայի ծանոթ լինել իրական կյանքում, վստահ եմ, որ նա իր աղջկա լավագույն մտերիմ ընկերուհին է: Հետաքրքիր է Դեկադայի բնավորության երկու գծերի խառունրդը գրառումներում ՝ զգացմունքայնությունը և սառը դատողությունը:

[Ռուֆուս]

murmushka-ի գրառումները սիրում էի, համարձակ, կոնկրետ, տեղը տեղին, բայց էս վեջերս սկսել ա քիչ գրել, կամ էլ աչքովս չեն ընկնում գրառումները: Որոնք էլ որ ընկնում են մի տեսակ դեպրեսիվ, տխուր, կյանքից հիասթափված գրառումներ են եղել: Մի խոսքով ուզում եմ, որ Արմիշի մոտ ամեն ինչ դեպի լավը գնա ու ինքն իր համարձակ ոգին երբեք չկորցնի

[StrangeLittleGirl]

Ռուֆը Ռուֆն իմ ամենասիրելի ակումբցիներից ա, էն որ երկար ժամանակ չտեսնելուց իսկականից կարոտում եմ: Ռուֆն ահագին զարգացած ա, կարաս լիքը տարբեր թեմաներով հետը զրուցես, տակից դուրս կգա: Թե որտեղից ա էդքան բան ուղեղի մեջ տեղ արել, չգիտեմ: Ու էդքանն էլ հետը ուժեղ հումոր ունի:

[Գալաթեա]

Բյուրն էն մարդկանցից ա Ակումբում, որ միանշանակ վերաբերմունք իր հանդեպ դժվարությամբ եմ ձևակերպել, ու ոչ միայն ես, համոզված եմ: Վերջերս հավեսս տվել էր, մտել՝ իմ առաջին գրառումներն էի կարդում Ակումբում, Բյուրի հետ զրույցը, թե ոնց էր ինձ խոսացնում, ես էլ անտեղյակ, որ տնեցիքի մասին ա խոսքը Ռետրոսպեկտիվայով շատ հետաքրքիր ա կարդացվում: Հաճախ ուզել եմ Բյուրին ծեծել, ուժեղ չէ, թեթևակի, հաճախ ուղղակի ներվերիս ազդել ա՝ առանց մարմնին վնասվածքներ հասցնելու ցանկության, հիմնականում իր համառության պատճառով էդ բոլորը: Բայց ոնց մտածում եմ, հիմա փոխվել ա վերաբերմունքս: Չգիտեմ ինչի, բայց մի տեսակ նույնիսկ սիրում-միրում եմ: Տեսնեմ՝ ինչքան կտևի

[Peace]

Գալաթեան երևույթ է, ամեն տեսակի մեջ: Իր գրածները... ոնց որ գիրք ընթերցես, մի տեղ համաձայնվում ես, մի տեղ ոչ, բայց ամպայման մի բան սովորում ես: Ինքը կարող է ընկեր լինել, խորհուրդ լինել, օրինակ լինել և այլն, բայց ես ամենից շատ գրող Գալաթեային եմ սիրում: Գրվածքի մեջ ինքը արքայի դեր խաղացող դերասան չի, ինքը իրոք գրիչ ունի: Բայց զարմանալի է, որ Գալաթեան իրականում, երբ կողքից դիտում ես զուտ հագուկապին ու մնացյալ ամեն ինչին ինչին կարող ես կողքից դիտել, հեչ չես ասի, որ էս կարգի զարգացած աղջիկ է: Ոնց ասեմ, մարդիկ կան, որ իրենց ինտելեկտը իրենց արտաքինից անգամ երևում է, Գալի մոտ էդ պահը չկա: Գալաթեան թիթիզ է: Մենակ կոնքին կապած կարմիր վարդը ինձ բավական էր դա զգալու համար: Գալաթեան ալկոհոլից չի վախենում: Կարգին խմող է, բայց իր վրա ընդհանրապես չի երևում: Ես երկար սպասում էի, որ ավելորդ մի բան թույլ կտաս, բայց չէ, էդպես էլ չեղավ: Գալաթեան ինձ համար թանկ ակումբցիներից է: էս վերջերս, որ մի քիչ քիչ էր երևում, կրծքիս միջին սիրտը իմ կարծես թե կանգ էր առնում:

Մի խոսքով ժողովուրդ ջան, գիրք կարդացեք: