Ամեն փոքր անարդարության դեմ պայքարեին: Արդեն միլիոներորդ անգամ եմ ասում:
Էդ անտեր հեղափոխությունը որ էդքան հեշտ լիներ, որ մի անգամ գնայիր տշեիր ու վերջ, երանություն, հիմա ամբողջ աշխարհը լրիվ ուրիշ տեսք կունենար:
Պայքարը պետք ա ամենօրյա լինի: Ու ամենակարևորը, որ պայքարը պիտի շարունակվի կամ գուցե ավելի լուրջ փուլ մտնի առաջին հաղթանակից (իշխանափոխությունից) հետո:
Խոսքս նման պայքարներին ա վերաբերվում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Sagittarius (16.04.2010)
Չես գրել։ Կոնկրետ գործողություն գրի, ես պայքար բառի իմաստը չեմ հասկանում։ Ինչ տխմար գործողություն ասես կարելի է պայքար անվանել։ Ես միզում եմ, և դրանով պայքարում եմ օրգանիզմումս կուտակված թույների դեմ։ Շնչում եմ, դրանով պայքարում եմ օրգանիզմումս թթվածնի քաղցի դեմ։ Քայլում եմ, դրանով պայքարում եմ, որ վրաս ճարպեր չհավաքվեն։ Քեզ թվում է սրանք քաղաքական գործողություններ չե՞ն… Սխալվում ես ապեր, ես ՀՀ քաղաքացի եմ, ու վերև նշված գործողությունները եթե չանեի, նախորդ ընտորթյուններին Լևոնը իմ ձայնը չէր ստանա։ Իսկ քանի որ ես այս ամենը արել եմ իմ գաղափարների շրջանակներում, ապա փաթաթած ունեմ մնացած այն բոլոր կարծիքները, որոնք հակառակ են իմ կարծիքին։ Լավ ա՞…
Si vis pacem, para bellum
Բիձա (16.04.2010)
Էդ տեսական թեզը բացի մեր միտինգներից ուրիշ էլ որտեղ ես լսել կամ կարդացել, որ դարձրել ես անփոխարինելի դրոշակ՞:
Ըստ այլ երկրների պատմական փորձի ընդամենը 2 ճանապարհ կա:
1- Եղած վատ վիճակը փոխվում է հեղափոխությամբ:
2-Կամ էլ հասարակությունը կամավոր, իր դոդլֆիկով էլ հանդերձ, ներքին համաձայնության է գալիս, ներմուծում է դրսի փորձը ու սկսում է ապրել նոր սկզբունքներով:
Դու ինչ որ 3-րդ ձևի կոմնակից ես, ըստ որի, ժամանակն ինքն իրեն, առանց զոհ, առանց խանութ թալանելու ու առանց դոդլֆիկ, հանգիստ սաղ հարցերը լուծելու է:
Ոնց տեսնում ես, ահագին մարդ էդ քո ուրույն ձևից տեղյակ չի:
Օրինակ Տրիբունն ասում է, որ քո առաջարկած կարճաժամկետ- երկարաժամկետ խաղերով բոլորս էլ հաստատ որպես ազգ "յաշչիկ ենք խաղալու" ու վերջ:
Էս արգումնետները հաստատ տշելու ես, բայց փորձեմ շարունակել այլ կտրվածքով,
/Բան չկա, հետո երկու կտրվածքն էլ մի անգամից տշես:/
Մի երկիր ցույց կտաս, որտեղ քո ձևով են հարցերը լուծվել՞:
Մի երկիր ցույց կտաս, որտեղ քաղաքացին օր ու գիշեր էդ գործին է՞:
Ըստ քաղաքագիտական փորձի, ոչ նորմային են քո պատկերացրած ձևով հասնում, ոչ էլ նորմալ վիճակն են ՝էդ ձևով պահպանում:
Նորմալ երկրներում խաղի արդար կանոններ կան ու խաղում են էդ կանոններով- օրինակ ոստիկան կա, որը հասարակական կարգին է հետևում: /Սահակաշվիլին էդ ահռելի քայլն արեց, ոստիկանությունը որպես առանձին քաղաքական հրեշ խաղից հանեց -մեր տանձին չի, շարունակում ենք իրեն ապուշի տեղ դնելը/: Նորմալ երկրներում պառլամենտ կա, որը օրենքներն է մշակում, ու մյուսները էդ գործի հետ կապ չունեն: Դատավոր կա, որը իր գործն է անում:
Բայց էդ ամեն ինչը ինչ կապ ունի մեր հետ, մեր գելերի ու ոչխարների հետ՞:
Դու առանց որևէ մեթոդական մեխանիզմ նշելու, ասում ես, թե մենք էլ ենք դա անելու:
Արա Չուկ ջան, չուզողը անհասկացող բիձեն ըլնի:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 16.04.2010, 17:25:
Բիձ ջան, հիմա իմ անելուց չէինք խոսում, այլ Ղրղզստանից:
Ես կանեմ թե չէ, էդ թողնենք:
Հիմա գանք քո էս երկար ճառին: Ի՞նչ ասեմ, բիձս: Հալալ ա քեզ, եթե դու չես լսել ամենատարբեր առիթներով ամենատարբեր երկրներում կազմակերպող գործադուլների մասին, եթե չես լսել ի նշան բողոքի փողոցներ փակելու մասին, եթե չես լսել տարաբնույթ պիկետների մասին, եթե չես լսել տարբեր նստացույցերի մասին՝ կոնկրետ պահանջներով, եթե չես լսել գործող արհմիությունների, մարդու իրավունքները պաշտպանող հասարակական նախաձեռնությունների ու կազմակերպությունների մասին, եթե չես լսել տարբեր երկրների կառավարությունների այս կամ այն որոշման դեմ դատական գործերի մասին, եթե չես լսել ամենաբազում պաշտոնյաների հրաժարականների պահանջների մասին և այլն: Եթե չես լսել, ուրեմն հալալ ա քեզ: Ավելացնելու բան չունեմ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Հարգելիներս, կարո՞ղ եք ձեզ մի քիչ նեղություն տաք ու ուրիշների գրառումները ուշադիր կարդաք, ցույց տուր ինձ մի գրառում, որտեղ էդ մադրը տենց պնդում ա արել,
անձամբ ես կարծում եմ, որ մեր հասարակությունը են հասունացման չի հասել, որ կարողանա հեղափոխության պատասխանատվությունը վերցնել իր վրա և ավարտին հասցնել, իսկ այս թեմայի մասնակիցների որոշ մասի գրառումները ինձ ապացուցում են, որ այդպես էլ կա /օրինակ հենց արդեն որերորդ գրառումում նշվող «մեթոդոլոգիական մեխանիզմները» չտեսնելու փաստը/, կարծում եմ նաև, որ պետք է ինտենսիվ զբաղվել հասարակության դաստիարակությամբ և պատրաստել հեղափոխության, որը չի լինի սոսկ իշխանափոխություն, այլ կլինի շատ ավելի լայն, տոտալ բնույթի /ստույգ ժամանակահատվածների սիրահարների համար նշեմ, որ չեմ կարծում, որ դա տաս տարուց շուտ կլինի/, կարծում եմ նաև, որ ՀԱԿը առաջնորդվում է այս մարտավարությամբ.
բայց դե անկախ ամենինչից ձեր ձեռներից ոչ ոք չի բռնում, գնացեք ջարդեք, փշրեք, լարեք ԲՏներին, երկիրն էլ երկիր սարքեք,.... բա խի՞ չեք անում /պատասխանը վերևում արդեն նշել եմ՝ որովհետև հասրակությունը դեռ պատրաստ չի իշխանափոխություն անելու և սեփական երկիրը կառավարալու պատասխանատվությունը վերցնել իր վրա/
էտ ռադիկալ, վճռական զանգվածի ամենամեծ ակտիվությունը, որ էսքան ժամանակ նկատել եմ, դա ֆորումներում կատարված գրռաումներն ա.... բեզ աբիդ, քննադատելիս պատրաստ եղեք քննադատվելուն![]()
Chuk (16.04.2010)
Տրիբուն (18.04.2010)
Ի՞նչ կապ ուներ մեր երկիրը, եթե ես խոսում եմ ընդհանրապես որևէ երկրի ժողովրդավարության գնացող ճանապարհի մասին:
Չէ, մենք էդ երկիրը չենք դեռ, չնայած կա ուժ, որ փորձում ա էդ երկիրը կառուցի, իսկ կողքից ղառղառները փորձում են կռռալով խանգարել: Բայց սա թողնենք:
Ուրեմն Ղրղզստանի ու Հայաստանի նման երկրներում դեռ մասսաների մոտ այդ էդ ժողովրդական երկրի տեսլականը չի ձևավորվել, կարծում են, որ պետք ա գնան, նախագահին տշեն ու ֆսյո, գնան տներով: Մոռանում են, որ ահա այսպիսի պրոցես կա, որը քո շուրթերում կոչվեց ժողովրդական երկրի նիստուկաց: Մոռանում են, որ էսօրվա բոլոր ժողովդրական երկրները էդ ամենօրյա նիստուկացի ճանապարհով անցել են իրենց ժողովրդավարացման ճանապարհին: Ղրղզները գնում են, նախագահ են տշում ու գնում են տուն, անցնում ա մի քանի տարի, էս ամեն ինչը չեն անում (այլ կերպ ասած ընթացքում չեն կարգավորում), հետո դանակը հասնում ա ոսկորին, նոր գնում են նորից տշելու: Արդյունքում էդ տշելն ուղեկցվում ա վայրենությամբ, 76 զոհով և այլն: Հիմա, եթե էսքանից հետո, իրանք սկսեն էդ ամենօրյա նիստուկացով ապրեն, ուրեմն Տրիբունը ճիշտ ա, ու իրանք շանս ունեն զարգանալու: Եթե չարեցին, մի քանի տարի հետո երբ որ դանակը նորից ոսկորին հասնի, գնալու են նորից տշեն: Ու ամբողջ խոսակցությունը սրա մասին ա գնում, որ ես, իմ հեռավոր դիտարկումներով, չեմ տեսնում, որ իրանք հիմա պատրաստ են ժողովրդական ու ժողովրդացող երկրի էդ ամենօրյա նիստուկացին, էդ անհրաժեշտագույն բանին:
Հուսամ, որ մոլուցքդ ինձ հակադարձելը չի ու գոնե կփորձես մտածել, թե ինչ եմ ասում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Չուկ հեղափոխությունը ճանապարհի մի մասնա դեպի ժողովրդավարություն, որը հենց քո նշած հասարակություննա, պայքարող ամեն տեսակ անօրինականությունների դեմ: Հնարավոր չի մի օրում ժողովրդավարություն, քաղաքացիական հասարակություն ձևավորել, դրա համար երկարատև ճանապարհա պետք անցնել, իսկ հեղափոխությունը այդ ճանապարհի ամենաարդյունավետ քայլերիցա, քանի որ պատասխանատվության զգացումա առաջացնում իշխանության մոտ:
Առանց նման հեղափոխությունների երբեք չես հասնի քո ասած վիճակին ու քաղաքացիական գիտակցությանը, քանի որ ետ քո նշած ակցիաները գրոշի արժեք չեն ունենա, քանի որ դրանց բանի տեղ դնող չի լինի:
Բոլոր ժամանակակից ժողովրդավարական երկրները հասել են են իրենց ասյօրվա ամենօրյա նիստուկացին հեղափոխությունների ճանապարհով:
Վերջին խմբագրող՝ REAL_ist: 17.04.2010, 00:49:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ